محمدقلی یوسفی استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی در گفتگو با خبرنگار ایراسین به کلیدی ترین بخش اقتصاد برای توسعه کشور پرداخت و گفت: ویژگی های اقتصادی ایران و ویژگی هایی که امروزه در سطح دنیا در حال رخ دادن است؛ همه حکایت از این دارند که کلیدی ترین بخش اقتصادی یک کشور، بخش صنعت آن است. درست است که در برخی از کشورهای دنیا خدمات نقش مهمی ایفا می کنند ولی آنها هم خدمات صنعتی هستند و خدماتی که بدون صنعت باشد؛ راه گشا نیست. بنابراین طبق شرایط جغرافیایی، آب و هوایی، موقعیت اقتصادی ما در منطقه و از نظر امکاناتی که ما در کشور داریم اگر بخواهیم توسعه پیدا کنیم؛ کلیدی ترین بخش، بخش صنعت است که باید روی آن متمرکز شویم. ما از نظر آب و هوایی شرایط خوبی در بخش کشاورزی نداریم و باید به سمت صنعتی شدن پیش برویم.

این عضو هیات علمی دانشگاه علامه در ادامه راهکارهای صنعتی شدن را تشریح کرد و افزود: برای صنعتی شدن نیاز به تکنولوژی و دانش روز داریم. نیاز به تعامل سازنده با دنیا و سرمایه گذاری خارجی داریم. چرا که صنایع مهم کشور ما کهنه و فرسوده شدند و نیاز به نوسازی، بازسازی و تجدید ساختار دارند که هر کدام از این اصطلاحات یک تعریف علمی دارد و صنایع ما در شرایطی هستند که اینها را باهم نیاز دارند. صنایع که بیشترشان در دهه 40 شمسی ایجاد شده اند و نیاز به این تغییرات دارند و برای اینکه این تغییرات صورت بگیرد نیاز به سرمایه گذاری خارجی داریم و برای اینکه این سرمایه گذاری اتفاق بیفتد؛ نیاز به یک فضای امن و بستر مناسب داریم. اما وقتی از سرمایه های داخلی به درستی حمایت نمی شود، امنیت فردی و اجتماعی وجود ندارد و قانون حکم فرما نیست و متاسفانه دولت هر روز یک سیاست را دنبال می کند؛ یک بار با سیاست های پولی بازی می کند، یک بار نرخ ارز را دستوری کنترل می کند یا نرخ سود بانکی را بالا و پایین می کند و... همه نشان می دهد ثبات اقتصادی در کشور حکم فرما نیست و تعامل سازنده با دنیا نداریم و حتی نفتی که صادر می کنیم نمی توانیم پول آن را برگردانیم چون جزء ّFATF  نیستیم لذا سرمایه خارجی وارد کشور نمی شود. بنابراین تا زمانی که زیرساخت های مناسب از نظر حقوقی، قانونی و اقتصادی فراهم نشود علیرغم اینکه صنعت برای ما تنها راه پیشرفت است، نمی توانیم کشورمان را صنعتی کنیم.

استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی در خاتمه به مشکلات پیش روی صنعتگران پرداخت و افزود: با این شرایط اقتصادی و تعاملات خارجی که با دنیا داریم تلاش هایی که صنعت گران ما از روی عشق و علاقه و تجربه تاریخی انجام می دهند چون یک عمر است این حرفه را دنبال کرده اند؛ خیلی نمیتواند راهگشا باشد و آنها هم به سختی زندگی می کنند و مشکلات زیادی پیش رو دارند. در صورتی که این صنعتگران هستند که باید نوآوری کنند و اقتصاد کشور را بچرخانند ولی متاسفانه ما کاری کردیم که با انواع محدودیت ها از قانون کار بگیر تا مالیات و سایر محدودیت ها و... تولید داخلی مورد بی مهری قرار گیرد. در حالی که دست دلالان را به اسم تاجر برای واردات کالا باز گذاشته ایم در صورتی که این ها تاجر نیستند. تاجر در خدمت تولید است و تاجر کسی نیست که فقط کالای مصرفی از خارج وارد کند. تاجر کسی است که تولیدات داخلی را به خارج می برد و تکنولوژی مورد نیاز را وارد می کند. اینها دلال هستند و متاسفانه دولت مردان ما هم بدشان نمی آید این اتفاق بیفتد چون هم می توانند راحت مالیات بگیرند و درآمد کسب کنند و هم راحت پول نفت را خرج کنند.