شاهین چراغی، عضو شورای عالی بورس در گفتگو با خبرنگار ایراسین در مورد نقش و جایگاه فولاد مبارکه گفت: فولاد مبارکه یک افتخار ملی برای کشور است و این شرکت خصوصیات بسیار خیلی خوب دارد و دانشی که در این مجتمع وجود دارد خیلی از شرکت های فولادی را تحت تاثیر قرار داده است به همین جهت فولاد مبارکه علاوه بر اینکه یک تولید کننده خیلی خوب در جهان و خاورمیانه است در واقعیت یک دانشگاه هم هست. این را به این جهت می گویم چون رفتار و عملکرد این شرکت خیلی موثر و تاثیر گذار است.

چراغی درباره فعالیت وسیع فولاد مبارکه و ورود این شرکت به کل زنجیره ارزش گفت: اگر بخواهیم فولاد مبارکه را از لحاظ عملکردی با خیلی از فولاد سازها مورد مقایسه قرار دهیم؛ باید بگوییم دامنه فعالیت این شرکت خیلی وسیع تر سایر شرکت هاست یعنی این مجتمع عظیم صنعتی به کل زنجیره ارزش ورود پیدا کرده است و اگر دقت کنید هم در تامین مواد اولیه سرمایه گذاری کرده و هم در زنجیره تکمیل محصول به همین جهت یک تولید کننده تاثیرگذار در کشور است و در این چند سال هم با بورس کالا همیشه هماهنگ بوده و مثل بقیه فولادسازها رابطه خیلی خوبی با بورس کالا داشته و یکی از موثرترین اعضای هیئت مدیره بورس کالا بوده است.

عضو شورای عالی بورس به سود حاصل از شرکت های فولادسازی پرداخت و تاکید کرد: یکی از بحث هایی که ما همیشه داشته ایم این است که سود حاصل از فروش محصولات فولادی باید به سهامداران برسد یا وقتی این سود به سهامدار نمی رسد و سود به شرکت فولاد ساز برمی گردد؛ باید این سود در طرح های توسعه ای شرکت ها هزینه شود. لذا هرچقدر که شرکت از بنیه مالی قوی تری برخوردار باشد؛ عملا می تواند طرح های توسعه بهتری را برای کشور پیش ببرد و شما می بینید که فولاد مبارکه با دانشی که داشته است هم توانسته است فولاد صبا و هم فولاد هرمزگان را به ظرفیت برساند و این ناشی از این است که سودی که داخل شرکت می آید با دانش لازم در مسیر توسعه به ظرفیت حداکثری تبدیل شده است.

چراغی در خاتمه به رسیدن کالا به دست مصرف کننده نهایی و تقسیم سود به صورت متوازن در کل زنجیره فولاد  اشاره کرد و افزود: ما خیلی علاقه مندیم که در ساختار اقتصادی کشور، زنجیره تولید فولاد بتواند ارزش افزوده لازم را ایجاد کند و تاکید ما این است که کالا به دست مصرف کننده نهایی برسد و قیمت ها بر اساس مکانیزم عرضه و تقاضا مشخص کند و مردم از قیمت واقعی متاثر شوند. لذا تاکید می کنم که اگر قرار است اتفاقی در صنعت فولاد بیفتد باید زنجیره به طور کامل توسعه پیدا کند و اگر این زنجیره درست تعریف شود؛ سود هم به معدن دار می رسد و هم به فولادساز زیرا اگر قرار باشد همه سود به فولادساز برسد و معدن سود نداشته باشد این بازی برد برد نیست و توسعه را دچار مشکل می کند. گرچه من اعتقاد دارم فولاد مبارکه سهام دار اصلی دو تا از معادن مهم کشور است و میشود گفت این شرکت قطعا سیاستی در پیش گرفته که سود در زنجیره درست توزیع شود. زیرا وقتی سنگ آهن وجود نداشته باشد و توسعه در آن بخش اتفاق نیفتد؛ فولادساز هم عملا دچار مشکل خواهد شد و باید این باور را هم داشته باشیم که فولادساز و معدن کار هر دو متعلق به این کشور هستند و خیلی صفر و یکی به مسئله نگاه نکنیم.