به گزارش ایراسین، آنچه که می‌تواند آینده این معادن را کمی رنگ امید ببخشد، توجه طرح احیای معادن کوچک مقیاس و متوسط به معادن هماتیت است؛ چراکه در طرح احیای معادن که برای اولین بار از سوی بخش خصوصی مطرح شد و سعی بر آن بود تا بخش دولتی را به این موضوع علاقه مند کند که خوشبختانه این اتفاق افتاد و شرکت تهیه و تولید مواد معدنی ایران (ایمپاسکو) به اجرای آن علاقه‌مند شد، چرا که توان بخش خصوصی برای احیای معادن به تنهایی و بدون کمک بخش دولتی به تنهایی کافی نبود.

در این راستا به نظر می رسد؛ بخش خصوصی سعی کرده تا بیش از دولت در این بخش نقش آفرین باشد، چراکه برای برخی از معادن که غیر فعال شده اند، انجمنهای تخصصی طرحهایی را جهت احیای آنها تدوین کرده اند؛( با توجه به اینکه بخش خصوصی در بطن فعالیت معدنکاری قراردارند، کمک شایانی به توسعه این بخش خواهند داشت.)

به گفته فعالان معدنی ایران، به ویژه معدنکاران سنگ آهنی، بخش مغفول مانده در ایران معادن سنگ آهن هماتیت کم عیار است که توجه کافی به آنها نشده است. برای مثال در جنوب ایران و در استان هرمزگان، جنوب استان فارس و جنوب استان کرمان ذخایری از سنگ آهن هماتیتی یافت می شود که شاید ذخیره آن بالای یک میلیارد تن باشد، اما به دلیل عدم توجه به این ذخایر، در محاسبه ذخایر سنگ آهن کشور، این عدد اعمال نشده است.

البته نکته مثبت قضیه اینجاست که در استان هرمزگان موضوع رسیدگی به معادن هماتیت که در دست بخش خصوصی است ؛ اما با توجه به بالا بودن میزان ذخیره سنگ آهن هماتیتی در این منطقه بهتر است تا دولت نیز وارد عمل شود و فکری به حال میزان ذخایر موجود در این بخش ها بیاندیشد؛ یکی از بهترین راه حل ها ایجاد واحدهای تولید کنسانتره برای معادن سنگ آهن هماتیتی است تا بتوان ضمن راه اندازی این معادن، زمینه تولید محصول با ارزش افزوده بالاتر را نیز فراهم کرد و منجر به ایجاد ثروت و همچنین اشتغال در این مناطق که بیشتر آنها محروم و دورافتاده هستند را توسعه داد.

این راهکار به دلیل دسترسی به منابع انرژی و همچنین آب به راحتی قابل اجرا خواهد بود، ضمن اینکه می‌توان با استفاده از درآمدهای حاصل شده از این راه، نسبت به توسعه اکتشافات و یافتن ذخایر جدید سنگ آهن در این مناطق اقدام کرد.

به نظر می رسد روش یادشده، می‌توان الگویی برای دیگر استان‌هایی باشد که دارای ذخایر معدنی فراوان هستند؛ خواه این ذخایر سنگ آهن باشد یا مس، یا سرب و روی و یا هر نوع ماده معدنی دیگر. چرا که ایران سرشار از مواد معدنی فراوان بوده و استفاده از این نعمت خدادادی می تواند به توسعه صنعت و معدن در کشور ختم شود.

سخن آخر...

توسعه معادن در ایران طی چندسال گذشته جزو اولویت‌های دولت قرار گرفته که این مهم می‌تواند با همراهی و کمک به بخش خصوصی هرچه زودتر به سرانجام برسد.