به گزارش ایراسین، تیم ملی فوتبال ایران روز دهم فروردین ماه سال ۱۴۰۰ در دیداری دوستانه به مصاف تیم ملی سوریه رفت. این مسابقه، نخستین دیدار دوستانه ایران در سال جدید بود که برای آماده‌سازی جهت حضور در رقابت‌های مرحله دوم انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر و جام ملت‌های ۲۰۲۳ چین برگزار شد. ملی‌پوشان موفق شدند با سه گل حریف خود را شکست دهند.

بازی با سوریه در تعطیلات نوروز انجام شد و این اولین بار نیست که در چنین زمانی تیم ملی فوتبال ایران به میدان رفت.  در طول این سال ها بارها شاهد این ماجرا بودیم که در ادامه به منتخبی از مهمترین و جالبترین این دیدارها می‌پردازیم:

دوم فروردین ۱۳۵۶:

 ۳۷ سال پیش از بازی ایران و آرژانتین در جام جهانی ۲۰۱۴، تیم ملی با سرمربیگری «حشمت مهاجرانی» راهی اسپانیا شد تا در تورنمنت چهار جانبه‌ای که باشگاه رئال مادرید برای جشن ۷۵ سالگی‌اش ترتیب داده بود شرکت کند. ایران برای صعود به فینال می‌بایست از سد آلبی سلسته می‌گذشت. تیمی که هدایتش به عهده «سزار منوتی» بود. این دیدار با نتیجه مساوی یک بر یک به اتمام رسید. ابتدا آرژانتین با پنالتی «دنیل برتونی» در دقیقه ۱۴ پیش افتاد اما این پایان کار نبود و «محمد صادقی»، ستاره وقت باشگاه پاس کار را به تساوی کشاند. در نهایت این نماینده آمریکای جنوبی بود که در ضربات پنالتی به برتری رسید و راهی فینال شد. ایران هم در دیدار رده‌بندی از سد مولودیه الجزایر، قهرمان آفریقا گذشت و سوم شد. همین آرژانتین، سال بعد با کمی تغییر موفق شد قهرمان جام جهانی ۱۹۷۸ شود و برای اولین بار فاتح این مسابقات شود.

۲۹ اسفند ۱۳۷۶:

بعد از جدایی ویرا، «تومیسلاو ایویچ» سرمربی تیم ملی شد. اردوهای متعددی برای ملی‌پوشان تدارک دیده شد. یکی از سفرها به فرانسه بود. جایی که سه بازی دوستانه انجام دادیم. یکی از این دیدارها مقابل تیم باشگاهی نانت بود. دیداری که بین نیمه‌اش سال تحویل شد و وارد سال ۱۳۷۷ شدیم. تماشاگران ایرانی حاضر در ورزشگاه هم با بنرهایی سال نو را تبریک گفتند و بازیکنان در رختکن یکدیگر را در آغوش گرفتند. این مسابقه با برتری ۲ بر یک ایران به اتمام رسید. «سیروس دین‌محمدی» مرد اول میدان بود. او با شوت زیبا توانست برد را به ارمغان بیاورد. گل دوم سیروس از روی یک ضربه ایستگاهی از فاصله ۴۵ متری به دست آمد.

پنجم فروردین ۱۳۸۴:

یک برد شیرین که در پایان تلخ شد. بازی با ژاپن در دور نهایی انتخابی جام جهانی ۲۰۰۶. دیداری که پیروزی در آن، تیم «برانکو ایوانکوویچ» را در مسیر رسیدن به آلمان قرار داد. «وحید هاشمیان» زننده هر ۲ گل ما بود. در سوی مقابل هم «فوکونیشی» تک گل تیم زیکوی برزیلی را به ثمر رساند. با این وجود این برد در پایان به کام همه تلخ شد. ورزشگاه مملو از جمعیت آزادی، جای سوزن انداختن نداشت و به هنگام خروج، درب‌ها به موقع باز نشد تا هفت تن از هموطنان، زیر دست و پا جان خود را از دست بدهند.

۱۰ فروردین ۱۳۸۴:

پنج روز بعد از برد مقابل ژاپن، ملی‌پوشان به یک دیدار عجیب رسیدند. جدال با کره‌شمالی در پیونگ یانگ. شاگردان برانکو پیش از این بازی در چین تمرین کردند. تحت شرایطی امنیتی به کره‌شمالی رفتند و آماده بازی با تیمی شدند که ههمه دیدارهای خود را باخته بود. تعداد اندکی از هواداران ایرانی نیز در ورزشگاه حاضر بودند اما بیش از ۵۰ هزار هوادار کره‌ای خود را به ورزشگاه ملی رسانده بودند. مهدی مهدوی کیا در دقیقه ۳۴ و جواد نکونام در دقیقه ۷۹ گلزنان ایران بودند تا دومین پیروزی برای ایران به دست بیاید. در سوی مقابل کره شمالی هم علنا شانس خود را برای جهانی شدن از دست داد. اما این تمام ماجرای این بازی نبود. داور سوریه‌ای در یک صحنه تصمیمی گرفت که به مذاق هواداران کره خوش نیامد. آنها بعد از بازی به سمت او یورش بردند و راهی رختکن تیم ملی شدند. البته که به نتیجه نرسیدند و ملی‌پوشان بعد از حبسی چند ساعته استادیوم را ترک کردند و به ایران بازگشتند.

هشت فروردین ۱۳۸۸:

هم ما و هم عربستان به برد در این دیدار احتیاج داشتیم تا همچنان شانس خوبی برای رسیدن به جام جهانی ۲۰۱۰ داشته باشیم. ورزشگاه آزادی مملو از جمعیت بود. گل اول در دقیقه ۵۷ از سوی مسعود شجاعی زده شد. ورزشگاه یکصدا علی دایی را تشویق می‌کرد. در ادامه تیم تحت هدایت خوزه پسیرو پیش آمد و نایف هزازی ۷۹ به همراه اوساما المولد ۸۷ دو بار دروازه مهدی رحمتی را گشودند. همان تماشاگران شعار حیاکن رها کن برای سرمربی تیم ملی سر دادند. ایران باخت و همانجا کارش برای رسیدن به آفریقای جنوبی تمام شد. علی دایی هم فردای آن روز از سمت خود برکنار شد.

۶ و ۱۱ فروردین ۱۳۹۴:

کارلوس کی‌روش تهدید کرده بود که بعد از این ۲ بازی دوستانه استعفا می‌دهد. ۲ دیدار تدارکاتی هیجان انگیز مقابل شیلی و سوئد. ابتدا در اتریش به مصاف شیلی رفتیم و با گل‌های جواد نکونام و وحید امیری از سد تیمی گذشتیم که سرمربی‌اش خورخه سامپائولی بود و قرار بود چند ماه بعد فاتح کوپا آمریکا شود. آلکسیس سانچز، آرتورو ویدال و کلودیو براوو هم در این بازی حضور داشتند. پنج روز بعد در سوئد به مصاف سوئد و زلاتان ابراهیموویچ رفتیم. جواد نکونام آخرین گل ملی‌اش را در آخرین بازی ملی‌اش از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند اما این سوئد بود که با گل‌های زلاتان، تویوونن و برگ به برتری سه بر یک رسید و شروعی خوب در ورزشگاه فرندزآره‌نا داشت.

سه و هشت فروردین ۱۳۹۶:

مسیر بسیار خوبی را در پیش گرفته بودیم و فاصله‌ای تا رسیدن به جام جهانی ۲۰۱۸ نداشتیم. تیم کی‌روش نه گل می‌خورد و نه امتیاز می‌داد. سوم فروردین به دیدار قطر رفتیم و میزبان خود را با گل مهدی طارمی شکست دادیم. می‌شد گل‌های بیشتری هم به زرشکی‌پوشان زد اما این اتفاق رخ نداد. پنج روز بعد نوبت به چینِ مارچلو لیپی رسید تا در مقابل بیش از ۱۰۰ هزار تماشاگر دست‌هایش را مقابل شاگردان مرد پرتغالی بالا ببرد. مسعود شجاعی پنالتی‌اش را از دست داد ولی مهدی طارمی بازهم زننده گل پیروزی بود. ایران در بازی بعدی خود در خردادماه، ازبکستان را برد تا مقتدرانه‌ترین صعود ممکن را تجربه کند.

منبع: ایرنا