فولاد؛ معیاری مهم برای سنجش میزان توسعه صنعتی هرکشوری به شمار می آید. از این روست که بسیاری از کشورهای پیشرفته، مصرف و تولید قابل توجهی از فولاد جهان را به خود اختصاص داده‌اند و در مقابل نیز کشورهای درحال توسعه در تلاشند تا سرمایه‌گذاری در بخش فولاد را افزایش دهند تا به واسطه آن علاوه بر ایجاد زیرساخت‌های مهم صنعتی، زمینه را برای کاهش درصد بیکاری در کشورشان یا همان افزایش اشتغالزایی فراهم کنند؛ اما یک نکته مهم که گاهی همچون مانع برای تولید در بسیاری از صنایع عمل می‌کند، مشکلات زیست محیطی ناشی از تولید بوده و فولادسازان نیز از این قائده مستثنی نیستند و حتی قوانین سخت و محکمی هم برای مبارزه با آلودگی‌های حاصل از تولید را وضع کرده اند تا از این طریق میزان تولید گازهای گلخانه ای و دیگر آلایندگی های حاصل از تولید فولاد را کاهش دهند.

در این میان اما مشاهده می‌شود که بسیاری از کشورهای پیشرو در صنعت فولاد در تلاش برای تغییر در روند تولید محصولات فولادی بوده اند تا ضمن اینکه میزان تولید فولاد، بهره وری و همچنین کیفیت محصولاتشان کم نشود، بتوانند آلودگی کمتری برای محیط زیست خود داشته باشند. استفاده از فناوری های و تجهیزات نوین در کشورهای توسعه یافته صنعتی و در کشورهایی که در مسیر صنعتی شدن قراردارند نصب انواع فیلتر برای کاهش میزان غبارهای فلزی شروع شده و در ادامه مسیر بازیافت حرارت از دود خروجی نیروگاههای گازی و کم کردن میزان آب مصرفی برای تولید فولاد را در پیش گرفته اند؛ اما یکی از مهمترین راهکارهایی که امروزه از سوی شرکتهای بزرگ فولادساز در جهان مورد توجه قرار گرفته، تحول دیجیتال بوده و شرکت‌هایی همچون پوسکوی کره جنوبی به عنوان یکی از فولادسازان مطرح جهان به آن ورود کرده است، از این روست که می بینیم در ایران نیز شرکت فولاد مبارکه به عنوان بزرگترین تولیدکننده فولاد در خاورمیانه و شمال افریقا نیز در تلاش است تا طرح تحول دیجیتال را به مرحله اجرا رسانده و به سمت فولادمبارکه هوشمند حرکت کند.

گفته می شود، طرح تحول دیجیتال فولادمبارکه از آینده‌ نگری این شرکت فولادی خبر می دهد و به نوعی شاه کلید مواردی همچون مصرف انرژی، منابع و حفظ محیط‌زیست پایدار است، به گونه ای که گسترش این طرح در صنایع فولاد می‌تواند تا افزایش ۹۰ درصدی بهره‌وری در حوزه‌های یادشده را به همراه داشته باشد.

در نهایت می‌توان گفت: یکی از راههای تولید و توسعه پایدار، همانگونه که بارها به آن پرداخته ایم، حفظ منابع طبیعی و نگهداری از آن برای نسلهای آینده است؛ این منابع از طبیعت گرفته تا آبی که در دل زمین جاری است، در صورتیکه به درستی و به شکل بهینه مورد استفاده قرار گیرد، میتواند میراث خوبی برای نسل های بعدی ما در ایران زمین باشد.

نرگس قیصری- روزنامه نگار