علیرضا رضوانی در گفتوگو با خبرنگار ایراسین درباره ریسکهای بازار سرمایه در شرایط کنونی اظهار کرد: به طور خلاصه هم اکنون پنج عامل با امکان ایجاد محدودیت در انگیزه رشد بازار به چشم میخورد. این عوامل به طور کلی شامل ریسک قیمت گاری دستوری، ریسک انتشار اوراق و رشد نرخ بهره، ریسک سهام عدالت، ریسک رشد قیمت تمام شده شرکت ها و ریسک توافق و ایجاد انتظارات ضد تورمی است.
وی گفت: درخصوص ریسک قیمت گذاری دستوری باید گفت با توجه به روحیات تیم فعلی اقتصادی دولت، با وجود تمامی گفت و شنودها و وعده های داده شده در زمینه عدم قیمت گذاری دستوری، کماکان این عامل یکی از ریسک های مهم بازار به شمار میرود. این موضوع در نگاهی کوتاه به فاصله قیمتی بیش از ۲۰ درصدی ایجاد شده بین نرخ دلار نیما با دلار بازار آزاد (که نهایتا سعی شده نرخ نیما پایین نگه داشته شود) کاملا مشهود است.
این کارشناس اقتصادی گفت: ریسک انتشار اوراق و رشد نرخ بهره هم به نحوه فروش این اوراق مربوط میشود. دولت نمیتواند اوراق بدهی خود را مستقیما به بانک مرکزی بفروشد زیرا این اقدام باعث رشد پایه پولی به طور مستقیم و افزایش تورم در کوتاه مدت خواهد شد بنابراین تنها راه نجات دولت از این مسئله و فروش این اوراق در بازار بین بانکی و بورس، افزایش جذابیت این اوراق از طریق افزایش نرخ بهره است.
رضوانی درباره ریسک سهام عدالت نیز اظهار کرد: نهایتا هر چقدر هم این مجموعه سهام را به طور غیر مستقیم و از طریق معاملات بلوک واگذار کنند، باز این ریسک وجود دارد که مالک ثانویه، شروع به فروش این مجموعه داخل بازار کرده و به همین جهت، فشار عرضهای را بر بازار وارد کند.
وی افزود: ریسک بعدی مربوط به رشد قیمت تمام شده شرکت ها میشود. در این بخش نیز با توجه به کسری بودجه شدید دولت این احتمال می رود که نهایتا به دلایل مختلف دولت دست در جیب شرکت ها و صنایع کرده و تحت عناوین کاهش یارانه انرژی، حقوق بهره برداری از معادن، برداشت از درآمد شرکتهای زیر مجموعه و ... به تامین منابع مورد نیاز خود بپردازد. در این بخش ریسک رشد نرخ تکانههای انرژی بیشتر از سایرین در کمین بازار است.
این کارشناس بازار سرمایه گفت: آخرین ریسکی که به نظر میرسد برای بازار سرمایه وجود داشته باشد، ریسک توافق و ایجاد انتظارات ضد تورمی است. با وجود اینکه بارها به این مسئله پرداخته و مشخص شد، دیگر بازگشت برجام عملا محال است اما بازار کماکان به اخبار برجامی و گفت و شنود های مرتبط با آن وزن داده و در نهایت واکنش نشان میدهد بنابراین به عنوان عاملی هر چند با درجه اعتبار پایین تر نسبت به سایر عوامل این مورد نیز جزئی از ریسک های بازار به شمار میرود.
ارسال نظر