به گزارش خبرنگار ایراسین، «انگلستان» مبدع فوتبال، مهد فوتبال و جذاب‌ترین لیگ دنیا برای فوتبال دوستان؛ اما یکی از منفورترین تیم‌های ملی! کافی است جو لیگ جزیره را با حال و هوای یورو ۲۰۲۰ که به دلیل شیوع ویروس کرونا در سال گذشته میلادی برگزار شد مقایسه کنید، جایی که تقریبا تمام دنیا غیر انگلیسی‌ها در فینال طرفدار ایتالیا بودند و به نظر همین فشارها باعث شد تا هیچ یک از ستاره‌های انگلیس حاضر نشود پشت ضربه پنالتی بیاستد تا ساکا ۲۰ ساله این توپ را خراب و جام را به ایتالیا هدیه دهد.

از دو روز گذشته تاکنون که مشخص شد ایران برای اولین بار در تاریخ فوتبال خود باید بازی اولش در جام جهانی قطر را روز ۳۰ آبان سال جاری با انگلیس برگزار کند، تمام جو رسانه‌های انگلیس روی ایران است. ایران و انگلیس اگرچه هم‌اکنون در عرصه سیاسی روابط تیره و تاری دارند و به تازگی سیاست مداران این کشور بر سر پول «چیفتن» حسابی از ایران عصبانی هستند، اما پیش از انقلاب روابط خوبی بین دو کشور وجود داشته است.

با این حال علی‌رغم روابط سیاسی مطلوب، آب مردم ایران و انگلیس هیچگاه داخل یک جوب نرفته و از قضیه اشغال در جنگ جهانی دوم و مسئله ملی شدن نفت، ایرانی‌ها با سیاست‌های انگلیس مشکل داشته‌اند. با این وجود نباید فراموش کرد که یادگار انگلیس غیر از غارت و اشغال در ایران، فوتبال بوده است. فوتبال یادگاری است که انگلیس‌ها به ایران آوردند و حتی در سال‌های دور تیم‌های ایرانی نظیر شاهین از لباس‌های تیم‌های انگلیسی مثل آرسنال استفاده می‌کردند.

انگلیسی‌ها در فوتبال ادعا زیادی دارند، زیرا این بازی در این کشور ابداع شد و لیگ برتر انگلیس همواره جذاب‌ترین و پربیننده‌ترین لیگ دنیا بوده است. در حال حاضر شاید میلیاردها نفر باشگاه‌های انگلیسی را می‌شناسند و تیم‌هایی مثل آرسنال، لیورپول و منچستر یونایتد تقریبا در تمام کشورهای دنیا محبوب هستند. با این حال سیاست استعماری، در کنار ادعای زیاد باعث شده تا تیم ملی فوتبال انگلیس تیم آنچنان محبوبی و موفقی نباشد.

تیم ملی فوتبال انگلستان تقریبا همیشه با فشار بسیار زیاد رسانه‌های انگلیسی وارد تورنمنت‌ها می‌شود و غیر از جام جهانی ۱۹۶۶ که در انگلستان برگزار شد و این تیم به قهرمانی رسید، دستاورد دیگری در فوتبال نداشتند. خاطرات آن جام جهانی را احتمالا فقط ملکه الیزابت دوم به خاطر دارد، او بود در پایان آن رقابت‌ها جام قهرمانی را در دستان بابی چارلتون قرار داد.

تمام این اتفاقات باعث شده تا انگلیس در دنیای فوتبال قدرتمندترین رسانه‌های دنیا را در اختیار داشته باشد، رسانه‌هایی که فشار زیادی را روی تیم‌های حریف انگلیس می‌آورند و این کار را نیز از روز گذشته آغاز کردند. روز گذشته نشریه «sun» که یکی از معتبرترین روزنامه‌های بریتانیایی است، با تیتر عجیب «این ایرانِ مرد، خداراشکر» تیتر یک خود را به حریف خاورمیانه‌ای انگلیس اختصاص داد.

از طرفی دیگر رسانه‌های انگلیسی نظیر گاردین و اسکای نیز شرایط تیم ملی کشورشان را مطلوب توصیف کردند و آن‌ها فشار را برای موفقیت روی گرت ساوت‌گیت، سرمربی تیم ملی انگلیس گذاشته‌اند. این شرایط رسانه‌ای برای انگلستان تیغ دو لبه است و گاها لبه تیز آن به سمت خودی نشانه می‌رود، اتفاقی که در جام جهانی‌های قبلی نیز رخ داد. انگلیسی‌ها سال‌ها است که جام جهانی را با شعار «داره میاد خونه» آغاز می‌کنند و در نهایت موفق به کسب عنوان قهرمانی نمی‌شوند و چیزی جز یک لشگر شکست خورده وارد انگلیس نمی‌شود.

البته این اولین باری نیست که رسانه‌های انگلیسی درباره شرایط گروهی این تیم محاسبات اشتباهی می‌کنند. آن‌ها در سه دوره قبلی جام جهانی نیز چنین شعارهایی سر دادند، اما در دو دوره تیم ملی انگلیس حتی موفق به صعود از گروه نشد و در همان مرحله گروهی پلاکاردهای منقوش به شعار «It's coming home» راهی خانه و انگلیس شد!

روزنامه سان در جام جهانی ۲۰۱۰ نیز با قرار دادن ابتدای نام هم‌گروهی‌های انگلیس و تشکیل واژه «easy» شرایط گروه انگلیس را راحت برآورد کرده بود. اما در نهایت انگلیس با خوش شانسی و به لطف برد یک بر صفر اسلوونی در بازی آخر جواز صعود از گروهش را دریافت کرد. انگلیس در جام جهانی ۲۰۱۴ نیز با کسب یک امتیاز در رده چهارم گروه خود قرار گرفت و از صعود باز ماند!

با این حال این فشار و مانور رسانه‌ای اگرچه برای اسکوچیچ و فدراسیون سخت خواهد بود، اما شاید برای بازیکنان تیم ملی ایران آنچنان بد هم نشود؛ زیرا از این به بعد احتمالا بیشتر نام بازیکنان ایرانی شاغل در اروپا را خواهیم شنید و عملکرد آن‌ها زیر ذره بین خبرنگاران انگلیسی خواهد بود.