به گزارش ایراسین، اگرچه ایران با توجه به موقعیت جغرافیایی دارای پتانسیل بالایی در صنعت معدن است و دسترسی به آبهای آزاد کشورمان تکمیل کننده حلقه‌امتیازات معدن و صنایع وابسته به آن است اما همانطور که قبلا اشاره شد نکته‌ای اساسی در این میان نادیده گرفته شده که تاکنون نتوانسته‌ایم واقعا از آنچه در دل این مرز و بوم قرار گرفته به خوبی استفاده کنیم.

دراین زمینه و کمبودی که از آن سخن به میان آمد نه نیروی کار و نه تجهیزات یا فناوری‌های خاص است و تنها فقدا استراتژی مدون در این بخش و صنایع وابسته است که تاکنون اجازه نداده اقتصاد کشورمان آنطور که شایسته بوده از صنعت معدن بهرمند شده و دستاوردهای مناسبی به دست آورد.

به طور کلی وقتی از استراتژی سخن می‌گوییم از مواردی شامل جایگاه کنونی، اهداف و جایگاه آتی و در نهایت چگونگی رسیدن به اهداف را مورد بررسی قرار دادیم. این درحالی است که بررسی این نکات در بخش معدن و صنایع معدنی یادآوری می‌کند که هنوز برای بسیاری از آنها پاسخ مناسبی ارایه نکرده‌ایم و همچنان مشکلاتی در زمینه تهیه این استراتژی مدون وجود دارد.

بررسی اسناد استراتژی در بخش معدن کشور، نشان می‌دهد که این استراتژی‌ها بسیار شعارگونه، کلی و فاقد نقشه‌ راه بوده‌اند. به طور مثال توسعه ظرفیت‌های تولید فولاد به منظور تولید ۵۵ میلیون تن فولاد تا سال ۱۴۰۴ بدون در نظر گرفتن فاکتورهای مهمی از جمله مصرف داخل، صادرات، حجم تقاضای کشورهای منطقه، عمر مفید کارخانه‌های فولاد سازی داخل، زیرساخت‌ها و... و. میسر نخواهد بود.

استراتژی توسعه صنعتی و معدنی و طرح آمایش زمین با شناسایی پتانسیل‌های معدنی تهیه شود و هارمونی بین کلیه سازمان‌ها و وزارتخانه ها ایجاد شود تا تمام بخش‌ها به موازات توسعه پیدا کند تا تجارب فعلی در کمبودهایی که ایجاد شده را نداشته باشیم.

برای دستیابی به یک استراتژی تدوین شده و اصولی لازم است علاوه بر سرمایه‌گذاری هدفمند در اکتشاف مواردی همچون  حمل و نقل، آب، برق، جاده، بنادر، کشتی رانی، تامین مالی و از همه مهمتر بازاریابی را دریابیم تا بتوانیم آنطور که شایسته معادن و صنایع معدنی کشورمان است گام برداریم و به سمت اقتصاد بدون دلارهای نفتی حرکت کنیم.