پایگاه خبری تحلیلی ایراسین - فرضعلی سالاری: چگونگی اصول مداخله در فضاهای صنعتی و جامعه پیرامونی آن به منظور ارتقاء تاب‌آوری اجتماعی_اکولوژیکی و زیستی و آموزش رفتارهای زیست محیطی و ایمنی در طراحی استراتژی آن به روش های مختلف می توان بیان کرد.
روند سریع توسعه و سرمایه‌گذاری صنعتی در مناطق جنوبی کشور و استان بوشهر و جذب جمعیت مشکلات بسیاری در بهره گیری از زیرساخت و تعادل سرانه‌ها و پایداری زیستی ایجاد کرده است و در این میان کیفیت زندگی موضوع حاشیه‌ای در کنار نگاه تک بُعدی اقتصاد صنعتی قرار گرفته است.
با توجه به پیش‌بینی امکان وقوع هرگونه آسیب‌های زیستی و ناهنجاری‌های فراوان اجتماعی در جامعه محلی سنتی با توجه به اثرگذاری گسترده گسیل و کوچ مهاجران و ناهمگنی فرهنگی و رفتاری در سکونتگاه‌ها وجود دارد.
فضاهای صنعتی باید سهم فزاینده‌ای در ارتقای فرهنگ، اجتماع، زیست و توسعه پایدار جامعه میزبان و محلی داشته باشد و نه به عنوان سد و مانع یا عامل تخریب در بازآفرینی زیست پایدار منطقه‌ای شناخته شود و بی‌توجهی به این فضاها و تقاضای اجتماعی و وضعیت آن، تأثیر منفی و به سزایی بر ایجاد ترس، استرس، نگرانی، سلامت جسمی و روانی، نشاط و رفاه و آسایش و کیفیت زندگی افراد جامعه گذاشته است.
ظرفیت کلان صنعت می تواند به ارتقای کیفی زندگی جوامع محلی کمک کند
با توجه به مطالعات انجام شده، با توجه به اینکه خلل و کوتاهی صنعتی در شروع اقدامات در همخوانی و تدوین استراتژی زیستی و اجتماعی که یک پیشران توسعه جامعه باشد به عنوان یک تهدید شناخته شده است و در مرحله تخریب به عنوان یک درمان گر به صورت عدم همکاری بین صنعت و مدیریت اداری و سیاسی اقداماتی در دستور کار قرار داده است، ظرفیت کلان صنعت با اولویت دادن مسئولیت اجتماعی و افزایش توجه به بستر محلی و انعطاف‌پذیری چگونگی حل مشکلات از طریق خود جامعه محلی می‌تواند در بهبود و پایدار سیستم و الگوی توسعه صنعتی جنوب بوشهر و کیفیت زندگی و پایداری زیستی منطقه‌ای موثر باشد.
در نتیجه ضروری است چالش‌های اصلی با تبین اهداف و استراتژی کوتاه مدت و برنامه پیشران زیستی در منطقه سکونتگاهی و صنعتی تبین و بازنگری و تدوین و اجرا شود، چرا که رشد تک جانبه توسعه پایدار میسر نمی‌شود.
بهره‌گیری از فضاهای غیر صنعتی و موقعیت‌های طبیعی و اکولوژیکی منطقه‌ای و بهبود آن به عنوان منابع با ارزش با هدف توسعه فضای سبز که اثر مستقیم بر کیفیت زیستی دارد در ضرورت اقدامات لحاظ شود. گسترش فضای سبز به عنوان زیرساخت زیستی و اساسی در راستای تقویت سلامت عمومی جامعه و بهبود اکوسیستم و ارتقاء کیفیت بهتر زندگی برای ساکنان عمل می‌کند. این فضاها می توانند فرصت‌های بسیاری را در جهت ارتقاء تاب‌آوری زیست‌محیطی و اجتماعی در مناطق صنعتی ایجاد کنند.
بنابراین بررسی تیپولوژی فضاهای دارای توان اکولوژیکی برای کمک به برنامه‌ریزان و طراحان در پیشبرد و اجرای اهداف زیستی توسعه پایدار ضروری است تا نتایج توسعه صنعتی با استفاده از رویکردهای خلاقانه و تکنولوژی، برای جامعه محلی توسعه پایدار محقق شود.
برنامه‌ریزی و مداخله صنایع بزرگ پاسخی با دوز سریع انرژی و سرمایه گذاری در ارائه خدمات قبل از خدمات ملی است
در این راستا راه‌حل‌های تدوین و به کارگیری اصول، مبانی و استاندارد برای "توسعه پایدار مناطق صنعتی مبتنی بر بهبود کیفیت زیستی در جامعه میزبان و محلی" به طور معمول شامل بازگشت کیفیت زندگی در جامعه برای دستیابی به اهداف اجتماعی، زیست‌محیطی، اقتصادی و سیاسی توسعه پایدار منطقه ای است.
در این میان، برنامه‌ریزی و مداخله صنایع بزرگ در مناطق پیرامونی، پاسخی با دوز سریع انرژی و سرمایه گذاری صنعتی و ارائه خدمات به جامعه محلی قبل از خدمات ملی است، که این خود بیانگر توانمندی توسعه ای و مدیریتی صنایع است.
با تکیه بر شاخص‌های تفکر تاب‌آوری همچون ارتباط یا اتصال با کاربری‌های اطراف و جامعه پیرامونی، وجود تنوع فضایی برای ایجاد حیات اجتماعی در این تخلخل‌ها و به تبع آن افزایش امنیت، سلامت و همچنین سازماندهی فضا در مقابل چالش های زیست محیطی، می‌توان از نقش تأثیرگذار این صنایع در توسعه و زیست پایدار جامعه بهره برد.
ارسال نظر