به گزارش ایراسین، یکی از مسائلی که می تواند ما را به توسعه پایدار برساند سرمایه گذاری بر روی زنان به عنوان نیمی از سرمایه های اجتماعی است. این موضوع به خصوص در اصفهان گاهی به ورطه فراموشی می رود و به نظر می رسد که در زمینه توان افزایی زنان آنچنان که باید و شاید کار نشده است. شما به عنوان کسی که بر کرسی کمیسیون بانوان اتاق بازرگانی تکیه زده اید تا چه حد این موضوع را قبول دارید؟

ببینید این موضوع حداقل برای اتاق بازرگانی مصداق ندارد به این علت که در طی 8-7 سال اخیر ما سعی کرده ایم که مرز بندی ها را از بین ببریم و زنان هم مانند مردان در تمامی امور حضور پررنگی داشته باشند. به نظر من ما از نقطه صفر شروع کرده ایم و زنان را در کنار مردان نشاندیم تا آنها جسارت ارتباط ، به دست آوردن اطلاعات و وارد شدن در چرخه سرمایه گذاری را یاد بگیرند. اکنون ما چرخه حرکت زنان را به حرکت درآورده ایم و اکنون باید مواظب باشیم که از این چرخه خارج نشویم.

اما برای رسیدن به این موضوع باید در درجه اول روی آموزش زنان سرمایه گذاری کنید؛ چرا که نهادینه شدن آموزش‌ها در زنان موجب افزایش بهره وری می‌شود. آیا در کمیسیون امور بانوان اتاق بازرگانی به این موضوع هم پرداخته اید؟

بله سعی کرده ایم که در حوزه زنان مهارت آموزی را هم داشته باشیم چون احساس کردیم که از این موضوع غافل شده ایم به عنوان مثال اصفهان یک شهر بزرگ صنعتی است که زنان هم در حوزه های اقتصادی نقش مهمی دارند اما متاسفانه در فعالیت های خدماتی متوقف شده اند و چیزی از صادرات و مراتب بالاتر از کارهای خدماتی نمی دانند. بنابراین ما آموزش مهارت صادرات، قراردادهای خارجی، کیفی کردن محصولات، نوع بسته بندی در زمینه فروش و بازار را در دستور کار قرار دادیم.

با تمام اینها فکر نمی کنید که زنان ما هنوز به جایگاه واقعی در اشتغال نرسیده اند؟ به عنوان مثال با اینکه صنعت فرش اصفهان با زنان گره خورده است اما این قشر تنها در فعالیت های خدماتی مشغول بوده و با اینکه بخش عمده ای از این صنعت را در دست دارند اما درآمد ناچیزی عایدشان می شود به این سبب که هنوز الفبای تجارت را خوب نمی دانند و کارهای بزرگتر در دست مردان است با این موضوع موافق هستید؟

خب بله فاصله جدی بین مشاغل خانگی مثل فرش بافی با مشارکت زنان در عرصه های فراتر از آن یعنی صادرات فرش هست و دلیل این موضوع هم این است که ما نتوانسته ایم از نیروی انسانی که داریم به خوبی بهره ببریم. زنان ما در فعالیت های خرد اشتغال دارند و زنان ما از حداقل امکانات در پایین ترین سطح هستند. چرا که همانطور که گفتم به دلیل مباحث فرهنگی هنوز بازار فروش را به دست نگرفته اند.

اگر روند تاریخی مشارکت زنان در اقتصاد را مرور کنیم متوجه می شویم که سالیان زیادی است این اتفاق می افتد و ما هنوز نتوانسته ایم استفاده صحیحی از مشارکت نیمی از اعضای جامعه خود ببریم آیا قرار است همینطور با اینکه زنان موفقی را در اصفهان در زمینه صنایع دستی و قالیبافی داریم ادامه دهیم ؟ با توجه به اینکه وام های کوتاه مدت برای مشاغل خانگی نتوانسته آنطور که باید و شاید زنان ما را توانمند کند.

متاسفانه نگاهی که هم اکنون به زنان جامعه می شود نگاه درستی نیست. زنان ما 40 درصد کمتر از مردان دستمزد می گیرند و با اینکه زنان اصفهانی زیادی در مشاغل خانگی مشغول هستند باز هم نتوانسته ایم بنیه های ضعیف اقتصادی آنها را بهبود بخشیم. همانطور که گفتید وام های مشاغل خانگی هم نتوانسته دردی از زنان جامعه ما را دوا کند چرا که زیرساخت های مناسبی برای استفاده از این وام ها وجود ندارد. چرا که بسیاری از کسانی که وام می گیرند در مشاغل خانگی از آن استفاده نمی کنند و این وام ها محلی می شود برای فساد نه اشتغال.  برای حل این معضل باید دولت پا پیش گذاشته و در درجه اول زیرساخت ها را آماده کند. به این معنا که از منابع انسانی زنان فقط نمی‌توانیم در عرصه بهداشت یا آموزش استفاده کنیم. باید از توان زنان در همه جا استفاده کنیم تا به توسعه مورد نظر برسیم.نکته قابل توجه این است که باید دولت نسبت به این مسائل حساسیت نشان دهد و در مورد مشکلات مربوط به اشتغال و سرمایه گذاری در حوزه زنان تحقیق کرده و بعد از آن با فراهم آوردن زیرساخت های لازم در حل این معضلات قدم بردارد.

به نظر شما بخش خصوصی تا چه حد می تواند در رسیدن به این موضوع کمک کند؟

به نظر من بخش خصوصی نیاز دارد که از طرف بالا دستی ها حمایت شود. متاسفانه ما هنوز در حوزه زنان سیاست درستی از طرف دولت نداریم گرچه تغییراتی در نوع نگاه به زنان حاصل شده ولی تا رسیدن به آنچه مطلوب جامعه زنان است فاصله داریم. اکنون در اصفهان زنان کارآفرین زیادی هستند که می توانند در چرخه تولید و اقتصاد نقش موثری ایفا کنند و بنابراین باید راه درستی برای آنها باز کرد.