به گزارش ایراسین، بنابراین نمی‌توان انتظار داشت، دولتی که با تحریم مواجه است به واردات لجام‌گسیخته ارز تخصیص دهد. به این ترتیب حاکمیت باید مسیر داخلی‌سازی را در پیش بگیرد. اما به نظر ‌می‌رسد، این هدف در اجرا با مشکلاتی مواجه است و دولت ظرایف آن را مورد توجه قرار نمی‌دهد. مهم این است که دولت باید از طریق تشکل‌های تخصصی، فنی و مورد وثوق خود، نسبت به تقسیم‌بندی آن دسته از کالاهایی که باید وارد شود و کالاهایی که قابلیت تولید آن در داخل وجود دارد، اقدام کند و اشکال کار، عدم رعایت همین نکته است.

بطور کلی با درنظر گرفتن موارد یاد شده ممکن است شرکتی اعلام کند قادر به تولید یک قطعه است و این ادعا باید راستی‌آزمایی شود. به بیان دیگر، به صرف نامه یک شرکت نمی‌توان اعلام کرد کالایی در داخل قابل ساخت است. حال آنکه، دولت نیز فاقد این بدنه کارشناسی است که بگوید، این قطعه قابلیت تولید در داخل را دارد یا ندارد؛ بنابراین باید تشخیص این مساله را با اتکا به تشکل‌های فنی مورد اطمینان انجام دهد.

به هرحال فراموش نکرده‌ایم که صنعت خودروی کشور چندین بار به خودکفایی رسید و خودروی ملی نیز تولید کرد اما این صنعت در مقاطعی صرفاً به دلیل تغییر نرخ ارز دچار مشکل شد غیررقابتی بودن خودروهای تولید داخل و مواردی نظیر آلودگی هوا، نتایج حمایت بیش از حد از یک صنعت است.

به هرحال فراموش نکنیم بسیاری از محصولاتی که وارد کشور ‌می‌شود، قابل ساختن است و تولید تعداد دیگری از قطعات و کالاها نیز در حال بررسی است. از طرفی تکنولوژی ساخت برخی از کالاها نیز در داخل وجود ندارد و دولت باید این مساله را با صراحت اعلام کند. در واقع اگر تفکیک کالاهای قابل ساخت و غیرقابل ساخت بر عهده افراد متخصص نهاده شود و این افراد نیز طرح ادعاهای کذب شعاری در مورد امکان تولید محصولات و کالاها پرهیز کنند، درمی‌یابیم که واردات بسیاری از کالاها غیرضروری خواهد بود.

 البته فراموش نکنیم اگر در گذشته، تولید کالایی با ارز 3 هزار تومانی غیراقتصادی بوده، معنایش این نیست که تولید این کالا با ارز 12 یا 14هزار تومانی هم غیراقتصادی باشد. همان‌گونه که پیش از این اشاره کردم، ممکن است تکنولوژی ساخت کالایی در داخل وجود نداشته باشد. اما به میزانی که در داخل قابلیت تولید وجود دارد- حتی با قیمت برابر- باید تولید کرده و دولت را در محدود ساختن مصارف ارزی کمک کنیم.

به هرحال دولت نیز نباید با وضع مقررات دست و پاگیر در برابر تولید و تولیدکنندگان مانع‌تراشی کند. البته دولت هنوز این ملاحظات را رعایت نمی‌کند. عدم رعایت این ملاحظات ممکن است، بسیاری از پروژه‌ها را دچار مشکل کند. اجرای پروژه‌ها اکنون با کندی پیش ‌می‌رود اما توسعه متوقف نشده است و دولت باید کاری کند که توسعه ادامه یاید.