به گزارش ایراسین، کارشکنی‌های آمریکا علیه اقتصاد کشورمان باعث شده تا ایران اکنون در موقعیتی قرار گرفته که درآمدهای حاصل از صادرات نفت خام آن در معرض تهدیدهای واقعی است و  نشانه‌هایی وجود دارد که اگر برنامه‌ریزی‌دقیق و مدیریت شده‌ای برای حفظ جریان صادرات کالاهای نفتی یا غیر نفتی نداشته باشیم در آینده با چالش جدی روبرو خواهیم شد.

امروز تحریم‌های یکجانبه آمریکا صادرات فلزات اساسی و صادرات پتروشیمی ایران را که دو محل اصلی درآمد صادراتی هستند را علاوه بر طلا سیاه با محدودیت واقعی مواجه کرده و راه صادرات آنها به روش‌های متعارف محدود شده‌است و ناگزیر باید به راه‌های غیرمتعارف روی بیاوریم.

از طرف دیگر کاملا مشخص است که نه فقط ایران بلکه تک تک کشورهای دهکده جهانی بدون درآمد ارزی با روزهای بسیار سختی مواجه خواهند شد. بنابراین لازم است توسعه صادرات بخصوص در بخش غیرنفتی را در دستور کار قرار دهیم.

اما جدای از دو موضوع بسیار با اهمیت تعامل با جهان و ثبات سیاست‌های اقتصادی که همه برآن اعتقاد داریم، لازم است سیاست‌های جدیدی را برای حفظ جریان صادرات کالاها در کشورمان اجرایی کنیم به این دلیل که برخی از سیاست‌های فعلی نه تنها کارآمد نیستند بلکه می‌توان از آنها به عنوان وزنه‌ای سنگین یا سنگی بزرگ در مقابل توسعه صادرات نیز یاد کرد.

یکی از این تغییرات اساسی در راستای توسعه صادرات این است که دولت به بخش خصوصی اعتماد کرده و محور تصمیم‌گیری‌هایش از بی‌اعتمادی به اعتماد در این بخش تغییر کند. به این دلیل که تجربه نشان داده، اگر این عنصر در مناسبات میان دولت و بخش خصوصی نباشد کارها گره خورده و نمی‌توان به توسعه هیچ فعالیتی از جمله فعالیت‌های صادراتی منجر شود، این درحالی است که امروز اصلی‌ترین سیاست دولت باید توسعه شرکای تجاری کشور در اقصی‌نقاط جهان بخصوص کشورهای همسایه باشد.

پس از این مقوله بسیار با اهمیت که اگر نباشد، نباید به چیزهای دیگر فکر کرد، باید به مسائل تکنیکی در بخش صادرات هم رسیدگی شود. مواردی همچون بررسی کامل از بازارهای صادراتی مستعد و قابل اعتنا و پایدار در کشورهای هدف صادرات باید که باید در دستور کار مسئولان و سیاست‌گذاران دولتی برای تسهیل قوانین موجود قرار گیرد.

از این رو توسعه تجارت با ۱۵ کشور همسایه یک ضرورت تمام‌عیار است و البته کامیابی در این کار نیازمند شرایط سختی است که باید به هر حال تجربه کرد. به‌طور مثال توسعه صادرات به کشورهای همسایه بدون دریافت دلار و با پول ملی آن کشور مساله‌ای است که باید حل شود. جلب اعتماد کشورهای همسایه به کیفیت کالاهای صادراتی ایران یک مساله بسیار ضروری است که اگر به آن توجه نشود نمی‌توان به توسعه صادرات رسید.

برخی امتیازهای صادراتی از سوی دولت را باید لحاظ کرد و همچنین به مقوله قیمت‌ها نیز باید توجه کرد، اما این نیز مستلزم کارهای زیادی است که بازهم بدون اعتماد به بخش خصوصی امکان‌پذیر نیست.