به گزارش ایراسین، امروزبانوان به عنوان نیمی از جمعیت، نقش ویژه ای در اشتغال، توسعه انسانی و اقتصادی کشورهای توسعه یافته و حتی کشورهای در حال توسعه دارند. زنان علاوه بر تامین سرمایه انسانی مورد نیاز فعالیت های اقتصادی، نقش پررنگی در کارآفرینی، اشتغالزایی و ایجاد ارزش افزوده در این کشورها ایفا می کنند. و به همین دلیل است که در دهه های گذشته به واسطه حضور پررنگ زنان و دختران در فضاهای علمی و دانشگاهی شاهد پتانسیل بسیار بالایی در این بخش برای تامین نیروی انسانی ماهر مورد نیاز بخش های تولیدی و صنعتی و حتی کارآفرینی هستیم و سهم بیش از ۶۰ درصدی دختران و فارغ التحصیلان دانشگاهی نشان دهنده ظرفیت بسیار بالای این قشر برای کمک به توسعه پایدار و کمک به افزایش ارزش افزوده و سطح معیشت شهروندان خواهد داشت.

فاطمه بور بور، مدیرعامل شرکت عایق سپاهان، متولد سال ۱۳۶۰ و فارغ التحصیل کارشناسی ارشد در رشته مدیریت بازرگانی بین الملل و M.B.A، یکی از بانوان کارآفرین موفق استان اصفهان است که توانسته، علاوه بر ایجاد ارزش افزوده مناسب، اشتغالزایی مطلوبی را نیز در شرق استان ایجاد کند. او فعالیت خودش را از سن ۱۸ سالگی در کنار پدرش که به عنوان یکی از بزرگان عرصه صنعت به شمار می رود آغاز کرده است، به منظور آشنایی بیشتر با اقدامات، فعالیت ها و تفکرات کارآفرینانه این بانوی کارآفرین، با او به گفت و گو نشستیم که در ادامه می خوانید:

ـ اولین فعالیت شما در چه حوزه ای بود و تاریخچه مختصری در مورد فعالیت شرکت عایق سپاهان بدهید؟

یکی از مجموعه ما از سال ۱۳۵۴، در عرصه تولید انواع ساندویچ پانل و ورق های رنگی در شهرک صنعتی کاوه مشغول به فعالیت است. شرکت صنایع عایق سپاهان، نیز از سال ۱۳۹۲، فعالیت خود را در حوزه تولید عایق صوت و حرارت و پشم سنگ شروع کرد و هم اکنون به رغم مشکلات اقتصادی موجود در کشور، ۱۰۰پرسنل دارد. این شرکت در گذشته دولتی بوده وبه دلیل مشکلات عدیده آن عملا تعطیل و در حال واگذاری به بخش خصوصی بود. وقتی من برای راه اندازی مجدد این شرکت که با مشکلات زیادی همچون اعتصاب کارگران، بدهی های معوقه، وام های معوق و بدهی های بانکی کلان، مشکلات قابل توجه مالیاتی و بیمه ای و ... دست به گریبان بود، وارد استان اصفهان شدم، خوشبختانه با حمایت بسیاری از دوستان در عرصه های مختلف روبرو شدم. چراکه باید به جرات بگویم که اگر اصفهان، شهر صنعتی است، به این دلیل است که فعالان آن هم صنعتی فکر می کنند.

ـ شرکت صنایع عایق سپاهان، چه سهمی از تولید داخلی و چه قسمتی از بازار صادرات  این محصولات به خارج  از کشور را در اختیار دارد؟

پشم سنگ یکی از مهمترین محصولات این شرکت است که در عایق سازی ساختمان ها و تاسیات  کاربرد دارد. متاسفانه چون در ایران قیمت انرژی پایین است، هنوز اقدامی در مورد جلوگیری از هدر رفت انرژی صورت نگرفته است. هم اکنون این موضوع باعث شده، شرکت عایق سپاهان با ظرفیت خالی تولید روبرو باشد.

با وجود آنکه استفاده از پشم سنگ، در ساختمان سازی الزامی است ولی به دلیل بالا بردن هزینه تمام شده ساخت و پایین بودن هزینه انرژی، برای سازندگان اولویت نداردو همین امر سبب کاهش تقاضای این محصول در کشور شده است.

باید بگویم، همه ماشین آلات و تجهیزات شرکت عایق سپاهان اروپایی و در خاورمیانه منحصر به فرد است. این دستگاه ها، ظرفیت تولید ۲۴ هزارتن در سال دارد. این شرکت با وجودی که از تمام ظرفیت تولیدی خود استفاده نمی کند ولی علاوه بر تامین ۵۰ درصد نیاز داخلی قادر به صادرات ۲۰درصد از محصولات خود به کشورهای خارجی است. عمده صادرات شرکت، به کشورهای ترکمنستان، آذربایجان و بعد از آن به عراق است و هم اکنون نیز صادرات به کشورهای عمان و قطر را آغاز کرده است.

ـ چرا با توجه به اینکه از نظر خانوادگی از شرایط مالی مطلوب و تجربه مناسبی در فعالیت های اقتصادی و تجاری برخوردار بودید، تصمیم به خرید و راه اندازی مجدد شرکت ورشکست شده عایق سپاهان گرفتید که طبیعتا ریسک ها و چالش های قابل توجهی برای شما داشت؟

انگیزه ورود من به عرصه تولید، فعالیت پدرم بود که در زمان حیات خود، فکری جز شروع کردن، ساختن، کارآفرینی نداشتند. به نظر من یک کارآفرین موفق، هیچوقت فقط به فکر خودش نیست. موضوعی که من از پدر آموختم این بود که فقط به فکر خودنباشم و اجازه دهم تا کسانی که با من کار می کنند، هم به منفعت برسند و دیگران را در منافع خود شریک نمایم.

ـ لطفا در مورد چالش ها، تجربه های ناموفق و حتی شکست های کسب و کار خود در چند سال اخیر توضیح دهید؟

هر کسی که امروز موفق است، در پشت این موفقیت، تجربه های ناموفق، مشکلات و حتی بعضا شکست های متعددی نیز داشته است به نظر من کسی موفق می شود که مشکلات و سختی ها را پشت سر بگذارد و از شکست ها درس بگیرد. اگر کسی موفق نمی شود، پشت کار نداشته و گرنه همه مشکلات به جز مرگ قابل حل است و غیر ممکنی وجود ندارد. شعار افراد موفق این است که "آن ها تمام غیر ممکن ها را ممکن می سازند".به طور مثال، قبل از اینکه من شروع به راه اندازی شرکت عایق سپاهان کنم، همه به من می گفتند، "غیرممکنه که یک شرکت ورشکسته دوباره فعالیت خود را شروع و بدهی های خود را پرداخت کند" ولی ما با وجود همه مشکلات، علاوه بر تولید بخشی از نیاز داخلی، در بخش صادرات نیز حرفی برای گفتن داریم و در هر جمعی، حرف های خوبی از شرکت عایق سپاهان، گفته می شود.

ـ به نظر شما راهکار توسعه اقتصادی کشور چیست؟

به نظر من در بخش اقتصادی با وجود اینکه شعار زیادی در مورد حمایت از صنعت و صنعتگر گفته می شود ولی این شعارها جنبه عملیاتی پیدا نمی کند. اگر به دنبال حل مشکلات اقتصادی کشور و شکوفایی آن در عرصه های مختلف هستیم، هیچ راهی به جز حمایت و توجه به صنعت و صنعتگر نداریم. اگر نگاهی به کشورهای صنعتی دیگر بیاندازیم، متوجه می شویم که عامل موفقیت آنها توجه به صنعت در عرصه های مختلف است. نمونه آن کشور ترکیه است که همه می دانیم هیچ گونه منابع طبیعی ارزشمندی ندارد ولی با راه اندازی چند صنعت، موفق ظاهر شده و در حال حاضر صنایع پوشاک، سنگ ساختمانی، خودروسازی، گردشگری و... خود را در سطح قابل توجهی توسعه داده است و درآمد قابل توجهی از صادرات محصوبلت و خدمات خود کسب می کند.

ـ رمز موفقیت شما و مجموعه شرکت عایق سپاهان چیست؟

به نظر من رمز موفقیت شرکت عایق سپاهان اول لطف خدا و پس از آن پشتکار، تلاش مصاعف و همچنین حمایت دوستانم بود.

ـ با توجه به اینکه شرایط تولید و فعالیت اقتصادی برای همه یکسان است، تمایز فعالیت شما نسبت به واحدهای دیگر تولیدی  که با چالش های مختلف تولیدی مواجهند و حتی تعطیل شده اند چیست؟

شوق ما برای موفقیت بیشتر از ترسمان برای شکست است. به طور مثال بعضی از افراد آنقدر منفی فکر می کنند که همه چیز بهم می ریزد. به نظر من اگر کسی دچار ترس بشود و شک به دل خود راه دهد با شکست روبرو می شود چرا که" ترس، برادر مرگ است". ولی من تا وقتی در کارم جواب مثبت نگیرم، هر چند باری که به من بگویند "نه" باز هم به سمت جلو حرکت می کنم تا به موفقیت دست پیدا کنم.

ـ به نظر شما بخش تحقیق و توسعه و آموزش و توانمندسازی نیروی انسانی چه کمکی به بهبود فضای اقتصاد رقابتی امروز دارد؟

بیست تا سی سال پیش علاوه بر اینکه رقابت اقتصادی بین واحدهای تولیدی بسیار اندک وساده بود و اطلاعات هم به سرعت امروز جابه جا نمی شد. شخص کارآفرین با یک خط تولید ۱۵ تا ۲۰ سال کسب درآمد می کرد و رقبا مدت زمان زیادی طول می کشید تا متوجه این موضوع شوند و در نتیجه خطر خاصی هم اورا تهدید نمی کرد. ولی امروز با توجه به پیشرفت تکنولوژی، سرعت انتقال داده ها بیش از اندازه بالا رفته است و وقتی برای شخصی سوال پیش بیاید با یک جستجوی ساده در اینترنت، جواب سوالات را به صورت کامل دریافت می کند.

تامین ماشین آلات روز نیز تقریبا بسیار آسان شده و مزیت خاصی ایجاد نخواهد کرداما موضوعی که باعث تمایز بین شرکت ها شده، نیروی انسانی ماهر است. امروزه مدیران واحدهای تولیدی روی این افراد سرمایه گذاری می کنند و آنها را پرورش می دهند تا به روز باشند و ایده های نو خلق کنند. نکته دیگر اینکه، قبلا هر چند سال یکبار به فکر ایجاد خط جدید بودیم ولی امروز نمی توانیم، مدام خط جدید ایجاد کنیم، بنابراین به وسیله واحد تحقیق و توسعه شرکت، یا نیروی انسانی جدید استخدام می کنیم یا اینکه با همان خط قبلی محصول جدید تولید می کنیم. به طور مثال امروز اگر مدیر یک شرکت تصمیم به خرید و راه اندازی خط تولید کند، به زمان دو تا سه ساله نیاز دارد و حالا با توجه به شرایط تحریم این زمان بیشتر شده و نکته قابل توجه اینکه وقتی مدیران کارگاه های کوچک که متاسفانه هیچ نظارتی بر کیفیت کار آن ها وجود ندارد، موفقیت این شرکت بزرگ در تولید محصول می بینند، آنها هم اقدام به راه اندازی خط تولید می کنند و این باعث به وجود آمدن مشکل برای مدیر شرکت بزرگتر می شود چراکه حالا باید محصولی را تولید کند که وجه تمایز آن با محصولات ساده دیگر مشخص باشد و اگر این کار را انجام ندهد بعد از مدتی به این نتیجه می رسد که هزینه تولید آن بالا رفته و نباید محصولی تولید کند پس با توجه به این موارد وجود بخش تحقیق و توسعه در شرکت ها بسیار قابل توجه است.

از این موضوع بگذریم سوال بعدی من راجع به این است که جانشین پروری مناسب چه نقشی در توسعه شرکت ها دارد؟

جانشین پروری، باید در شرکت ها اتفاق بیافتد، شخص مدیر عامل همیشه یک یا چند نفر را در کنار خود آموزش دهد تا در مواقعی که در شرکت نبود یا امکان نظارت بر کار به هر دلیل وجود نداشت، کار متوقف نشود و در همه بخش های دیگر شرکت نیز این سیاست اجرا شود. در ایران به دلیل شرایط خاصی که وجود دارد جانشین پروری سخت و فقط در شرکت های خصوصی و خانوادگی اتفاق می افتد و نباید انتظار این کار را در شرکت های بزرگ داشته باشید چراکه هر چند وقت یکبار با تغییر مدیریت در این واحدها روبرو می شوید و مدیران بر این باور هستند که حتما باید بعد از رفتن من این اتفاق (جانشین پروری) رخ دهد. موضوع مورد توجه در جانشین پروری شرکت های خصوصی و خانوادگی این است اگر فردی که جانشین نسل قبلی می شود آموزش لازم را ندیده باشد، با عدم توسعه شرکت روبرو می شویم. چرا که عمدتا نسل قدیمی تمایلی به آموزش کلامی ندارند و فرد جانشین باید خود کار را یا به صورت صورت سنتی و یا آکادمیک یاد بگیرد. به نظر شخصی من شخص جانشین باید از هر دو روش سنتی و آکادمیک استفاده کند تا به نتیجه دلخواه برسد چرا که انجام هر کدام از این روش ها به تنهایی باعث موفقیت شرکت نمی شود و واحد تولیدی، بعد از یک مدت با شکست روبرو می شود.

ـ پیشنهاد شما به جوانان و کسانی که جویای کار هستند چیست؟

توصیه من به جوانان این است که سطح توقع خود را پایین بیاورند. امروزه جوانانی که از دانشگاه فارغ التحصیل و وارد بازار می شوند فکر می کنند که خیلی اطلاعات دارند در صورتی که اگر این جوانان سطح توقع خود را پایین بیاورند و عملی تر فکر کنند، موفق تر می شوند. به نظر من کسی که به تازگی وارد بازار کار می شود باید بگوید "من می خواهم یاد بگیرم"، چراکه دروس تئوری که در دانشگاه یاد می گیرند بسیار متفاوت با وقتی است که کار می کنند.

-و کسانی که  قصد ورود به کارآفرینی دارند چیست و آیا ورود به این عرصه به صلاح آنها است؟

یک سری کارها مثل IT، نیاز به ایده دارد ولی در حوزه صنعت وقتی درگیر یک سری از کارها می شوید باید اول کار کرده و صاحب تجربه و ایده باشید. خودم وقتی از ۱۸ سالگی وارد کار شدم حداقل از نزدیک شاهد مراحل نصب و راه اندازی ماشین آلات مختلف و مدیریت پرسنل بودم. به نظر من کسی که پشت میز مدیریت یک مجموعه می نشیند باید قدرت مواجهه با بسیاری از مشکلات را داشته باشد. امروز کارآفرینی در ایران به صورت آکادمیک است و نیاز به کار زیادی دارد و توجه به این موضوع دو طرفه است. از یک طرف دولت باید حمایت کند و از طرف دیگر جوانان باید تعریف درستی از کارآفرینی داشته باشند.