به گزارش خبرنگار ایراسین، در اولین دوره از جام‌جهانی فوتبال که در سال ۱۹۳۰ برگزار شد، تنها ۱۳ تیم حاضر بودند. دوره به دوره جام جهانی گستردگی بیشتری پیدا کرد و کامل‌تر شد تا به تورنمنت ۳۲ تیمی حال حاضر رسید.
فوتبال بین‌المللی قبل از شروع جام‌جهانی
فوتبال در ابتدا در بریتانیا محبوب بود و کمتر کسی در خارج از بریتانیا فوتبال بازی می‌کرد. اولین مسابقه رسمی بین‌المللی فوتبال در سال ۱۸۷۲ بین دو تیم اسکاتلند و انگلیس در گلاسگو انجام شد. در قرن بیستم بود که فوتبال در سراسر جهان جا افتاد و اتحادیه‌های ملی فوتبال تاسیس شدند. اولین بازی رسمی بین‌المللی خارج از بریتانیا بین اروگوئه و آرژانتین در مونته‌ویدئو در جولای ۱۹۰۲ برگزار شد.
فیفا در تاریخ ۲۲ مِی ۱۹۰۴ در پاریس تاسیس شد؛ متشکل از اتحادیه‌های فوتبال فرانسه، بلژیک، دانمارک، هلند، اسپانیا، سوئد، سوئیس و آلمان.
فوتبال کم کم محبوب‌تر شد و به المپیک راه پیدا کرد. فیفا در سال ۱۹۳۰ تصمیم گرفت که مسابقات بین‌المللی خودش را برگزار کند و ژول ریمه که رئیس فیفا بود مسابقات جام‌جهانی را سازماندهی کرد. اروگوئه به دلیل اینکه قبلا دو بار قهرمان رسمی جهان شده بود و جشن صدمین سالگرد استقلالشان هم در سال ۱۹۳۰ برگزار می‌شد، از سوی فیفا میزبان اولین دوره جام جهانی شد. سفر به اروگوئه برای تیم‌های اروپایی طولانی و پرهزینه بود. هیچ تیم اروپایی تا دو ماه قبل از شروع مسابقات متعهد به اعزام تیم نشد. ریمه در نهایت کشورهای بلژیک، فرانسه، رومانی، مجارستان و یوگسلاوی را برای سفر متقاعد کرد. در مجموع ۱۳ کشور شرکت کردند؛ هفت کشور از آمریکای جنوبی، چهار کشور اروپایی و دو کشور از آمریکای شمالی.
دو بازی اول جام‌جهانی به طور همزمان برگزار شد و فرانسه و ایالات متحده به ترتیب ۴-۱ مکزیک و ۳-۰ بلژیک را شکست دادند. اولین گل تاریخ جام‌جهانی توسط «لوسین لوران» فرانسوی به ثمر رسید. چهار روز بعد، اولین هت‌تریک جام‌جهانی توسط «برت پاتناد» از ایالات متحده در پیروزی ۳-۰ آمریکایی‌ها مقابل پاراگوئه به دست آمد. در فینال، اروگوئه تیم ملی آرژانتین را با نتیجه ۴–۲ در مقابل جمعیتی متشکل از ۹۳۰۰۰ نفر در مونته‌ویدئو شکست داد تا به اولین کشوری تبدیل شود که جام‌جهانی را برده است.
جام‌جهانی ۱۹۳۴ به میزبانی ایتالیا، اولین جام‌جهانی بود که شامل مرحله انتخابی شد. ۱۶ تیم به مسابقات راه یافتند و این تعداد تا گسترش مسابقات نهایی جام‌جهانی در سال ۱۹۸۲ حفظ شد. اروگوئه که دارنده عنوان از سال ۱۹۳۰ بود، هنوز از حضور ضعیف اروپا در جام‌جهانی ۱۹۳۰ ناراحت بود و به همین دلیل جام‌جهانی ۱۹۳۴ را تحریم کرد. بولیوی و پاراگوئه نیز غایب بودند و این موضوع به آرژانتین و برزیل اجازه داد تا بدون انجام هیچ بازی انتخابی به تورنمنت ایتالیا صعود کنند. مصر اولین تیم آفریقایی بود که در مسابقات شرکت کرد، اما در دور اول مغلوب مجارستان شد. ایتالیا قهرمان این تورنمنت شد و اولین تیم اروپایی شد که قهرمانی جام‌جهانی را بدست می‌آورد.
مسابقات جام‌جهانی ۱۹۳۸ در مقابل حیرت بسیاری از مردم آمریکای جنوبی، بار دیگر در اروپا (فرانسه) برگزار شد و اروگوئه و آرژانتین این جام را تحریم کردند. برای اولین بار به دارندگان عنوان قهرمانی و کشور میزبان صلاحیت ورود به تورنمنت به صورت خودکار و بدون نیاز به گذراندن دور انتخابی داده شد.
اتریش بعد از بازی پلی‌آف مقابل لتونی رسما به جام‌جهانی راه یافت اما به دلیل «آنشلوس» در آوریل ۱۹۳۸ (واقعه‌ای که طی آن دولت فدرال اتریش به آلمان نازی پیوست شد) تیم ملی اتریش کنار رفت و چند بازیکن اتریشی به تیم آلمان اضافه شدند. به انگلیس پیشنهاد شد که جای اتریش را بگیرد اما آنها نپذیرفتند. به این ترتیب در این دوره ۱۵ کشور به رقابت پرداختند. فرانسه میزبان بود و برای اولین بار کشور میزبان به قهرمانی نرسید. ایتالیا مجددا با شکست دادن مجارستان در فینال قهرمانی را از آن خود کرد.
این گزارش ادامه دارد ...
ارسال نظر