به گزارش ایراسین به نقل از دنیای معدن، مدیرعامل شرکت سرمایه گذاری توسعه معادن و فلزات " ومعادن " معتقد است: امروز مشکل مربوط به تأمین پایدار انرژی یکی از مسائل اصلی صنعت فولاد کشور است و از حدود چهار دهه قبل تاکنون میزان مصرف انرژی به ازای هر تن فولاد به خاطر تحقیقات انجام شده و تکنولوژی های جدید به کار گرفته شده روند نزولی داشته و حدود ۵۰ درصد کاهش یافته است.

اردشیر سعد محمدی در گفت وگوی اختصاصی با دنیای معدن تصریح کرد: میزان انرژی مصرفی در واحد های فولاد سازی به نوع روش تولید ، یعنی کوره بلند یا کوره قوس الکتریکی بستگی دارد، روش کوره بلند نسبت به روش قوس الکتریکی انرژی بیشتری مصرف می کند، در ایران آمارها کمی دچار پراکندگی است، اما این اختلاف به حدود ۲۵ درصد می رسد.

وی خاطرنشان ساخت: زیان ناشی از کمبود انرژی و عدم النفع وابسته به آن در حوزه معدن و صنایع معدنی، طبق برآوردهای صورت گرفته مبلغ بالایی است و فعالان این صنعت چاره ای جز سرمایه گذاری در حوزه نیروگاهی ندارند.

سعد محمدی یاداور شد: خاموشی های دو سال گذشته نشان می دهد، شیوه قبلی مدیریت در صنعت برق دیگر کارساز نیست و باید اقتصاد صنعت برق احیا شود.در واقع قیمت گذاری در صنعت برق متهم اصلی است، بنابراین برای حل این مساله در گام نخست باید سراغ واقعی سازی قیمت برق برویم و بهترین سازوکار در دسترس در حال حاضر، عرضه برق در بورس انرژی برای مشترکان پرمصرف (مثلا مشترکانی که مصرف بیش از مگاوات دارند) و ساز و کار عرضه و تقاضاست.

وی گفت: وقتی قیمت گذاری را به مکانیسم عرضه و تقاضا می سپاریم، در بلند مدت عملا صنایعی که انرژی بری بالا و ارزش افزوده پایین دارند، حذف می شوند و به مرور زمان، صنایعی شکل می گیرند که عملا یا اصلا انرژی بر نیستند و یا اگر انرژی بر هستند، ارزش بالایی خلق می کنند که تولید آن توجیه اقتصادی دارد و در نتیجه در بلند مدت ترکیب صنایعی که در کشور داریم ، شکل بهینه ای از الگوی مصرف خواهد داشت و عدالت اقتصادی هم رعایت خواهد شد.

به گفته وی، بنابراین باتوجه به نکاتی که اشاره شد، دیگر کسی با مصرف بیشتر انرژی، یارانه بیشتر دریافت نمی کند.

ریل۱۵۰ میلیون تن، جاده و دریا هرکدام تا ۵۰ میلیون تن از حمل مواد معدنی را در سال برعهده گیرند

مدیرعامل شرکت سرمایه گذاری توسعه معادن و فلزات "ومعادن" پیشنهاد داد: برای تحقق اهداف سند چشم انداز، نیازمند افزایش حمل ونقل ریلی تا ۱۰۵ میلیون تن و حمل جاده ای و دریایی هرکدام تا ۵۰ میلیون تن در سال هستیم درحالی که در سال ۱۴۰۰ ظرفیت حمل مواد معدنی بوسیله خطوط ریلی حدود ۴۵ میلیون تن بود.

وی تصریح کرد: پیش بینی شده برای سال ۱۴۰۴ ظرفیت حمل و نقل مواد معدنی در بخش ریلی باید به بیش از ۷۹ میلیون تن برسد و دستیابی به چنین هدفی، نیازمند تلاش دو چندان و برنامه ریزی دقیق است.

سعد محمدی تاکید کرد: مساله برای کشور توسعه زیر ساخت سخت افزاری نیست بلکه در حوزه نرم افزاری نیز نیازمند واقع بینی و سنجش علمی هستیم. منظور از حوزه نرم افزاری، بحث های مربوط به برنامه ریزی، هدف گذاری، آینده پژوهی و منابع انسانی است.

وی گفت: واقعیت اینکه در حوزه توسعه زیر ساخت های تکنولوژی به دلیل تحریم و انحصار فناوری نزد کشورهای پیشرفته، با نوسان رشد دانش بومی سازی فناوری های مدرن و مشکل واردات دانش فنی روبرو هستیم، ضمن اینکه در کارخانه های مختلف کشور، تکنولوژی های نوین به کار گرفته شده است اما وابستگی علمی این فناوری‌ها به شرکت های خارجی منجر به وابستگی نامتوازن و یکطرفه شده است، اگر چه با نهضت بومی سازی و توسعه تکنولوژی، به بخشی از این موضوع پرداخته ایم اما برای دستیابی به یک نظام صنعتی برپایه آخرین فناوری‌های روز دنیا راه زیادی در پیش داریم.

بورس کالا برای تولید و مصرف کنندگان اهمیت ویژه ای دارد

مدیرعامل شرکت سرمایه گذاری توسعه معادن و فلزات "ومعادن" پیرامون عرضه فولاد در بورس هم گفت: تحولات قیمت و میزان عرضه و تقاضای کالاهای مهم و استراتژیک در دنیا همواره از مهمترین و پرطرفدارترین اخبار روز دنیا به شمار می رود و این موضوع به شکل مستقیم اهمیت بالای بورس های کالایی در دنیا را به نمایش می گذارد، زیرا عمده کالاهای مهم از جمله نفت، طلا، مس، فولاد، کنسانتره، گندم و...به اشکال مختلف در بورس های کالایی دنیا معامله می شوند و مخابره اطلاعات از بازار این کالاها به واسطه شفافیت بورس ها انجام می شود.

وی اضافه کرد: علاوه براین وجود تضامین و قوانین مدرن در جریان معاملات باعث شده است تا بورس های کالا از اهمیت ویژه‌ای برای تولید کنندگان و مصرف کنندگان انواع کالاها و حتی سرمایه گذاران بازار کالا برخوردار باشد، تا جایی که عنوان می شود وجود بورس های کالا برای بقای این سه دسته یعنی تولید کنندگان، مصرف کنندگان و سرمایه گذاران بازار کالا ضروری است.

سعد محمدی تصریح کرد: آنچه اتفاق افتاده در ارتباط با عرضه فولاد در بورس، عملا نتوانسته اهداف مورد نظر را محقق کند و همچنان قیمت به شکل سیستمی اعمال می شوند و قیمت براساس عرضه و تقاضا شکل نمی گیرد. این مهم نه تنها در بازار فولاد، بلکه در بازار بالا دست فولاد هم وضعیت به همین منوال است. این اتفاق در حالی رخ داده که حدود هشت میلیون تن گندله در کشور روی زمین مانده و از طرفی در بورس کالا قیمت گذاری صورت نمی گیرد. بنابراین از این منظر مهمترین کار کرد بورس کالا که کشف قیمت براساس عرضه و تقاضاست، بدرستی عمل نمی کند.