به گزارش خبرنگار ایراسین، جام‌جهانی فوتبال از سال ۱۹۳۰ هر چهار سال یکبار برگزار می‌شود. اما یک وقفه ۱۲ ساله بین دو جام‌جهانی به وجود آمد. در واقع بین پیروزی ایتالیا در سال ۱۹۳۸ و پیروزی اروگوئه در سال ۱۹۵۰، رسماً مسابقاتی برگزار نشد.

ایتالیا قهرمان جام‌جهانی ۱۹۳۸ شد و در فینال ۴-۲ مجارستان را شکست داد تا جامی را که در سال ۱۹۳۴ کسب کرده بود حفظ کند. مسابقات بعدی قرار بود در سال ۱۹۴۲ در آمریکای جنوبی برگزار شود، اما چیزی طبق برنامه پیش نرفت. جام‌جهانی فوتبال قرار بود در سال ۱۹۴۲ در آلمان نازی یا برزیل برگزار شود. آمریکایی‌های جنوبی از اینکه میزبانی آلمان حتی در نظر گرفته شده بود، خشمگین بودند، زیرا دو جام‌جهانی قبلی (۱۹۳۴ ایتالیا، ۱۹۳۸ در فرانسه) نیز در اروپا برگزار شده بود. اروگوئه میزبان مسابقات افتتاحیه در سال ۱۹۳۰ بود و قرار بود این مسابقات بین اروپا و آمریکای جنوبی به تناوب برگزار شود.

فیفا هنوز تصمیمی در مورد انتخاب آلمان یا برزیل نگرفته بود که در سپتامبر ۱۹۳۹ پس از حمله نیروهای آلمانی به لهستان درگیری‌های اروپایی آغاز شد. این شروع جنگ جهانی دوم بود. در نتیجه تصمیم گرفته شد که جام‌جهانی ۱۹۴۲ لغو شود.

در مورد اینکه آیا جام‌جهانی در سال ۱۹۴۲ به طور غیر رسمی برگزار شده است یا خیر دو مورد مطرح شده است: یکی از آرژانتین و دیگری از آلمان نازی. در سال ۱۹۴۲ یک تورنمنت غیررسمی فوتبال جهان در پاتاگونیای آرژانتین برگزار شد. دوازده تیم در آن شرکت داشتند. در مورد این تورنمنت منبع زیادی ذکر نشده است. در این تورنمنت در آرژانتین، تیم‌هایی متشکل از فوتبالیست‌های حرفه‌ای و مهاجرانی از سراسر جهان شرکت داشتند. جزئیات ناقص است، اما ظاهراً مسابقات شامل آکروبات‌ها، انقلابیون تبعیدی، سربازان نازی و کارگران محلی بود. لورنزو گارزلا و فیلیپو ماسلونی فیلمی درباره «جام جهانی گمشده» ساختند که در کتابی از دانیله مازوکا و پیر آندریا نوچلا نیز در موردش نوشته شد.

با این حال، هیچ کس واقعاً پاسخی ندارد که کدام کشور قهرمان جام‌جهانی غیررسمی آرژانتین شد. اما در آلمان نظر دیگری وجود داشت.

اگرچه فیفا در سال ۱۹۴۲ جام‌جهانی را سازماندهی نکرد و به رسمیت نشناخت، یک مسابقه در آلمان نازی در حضور تقریبا ۱۰۰۰۰۰ هوادار برگزار شد؛ مسابقه بین دو تا از بهترین تیم‌های فوتبال اروپا: آلمان و سوئد. این مسابقه توسط مسابقات جهانی فوتبال غیررسمی به عنوان «فینال غیر رسمی جام‌جهانی» شناخته شد.

پس از پیروزی مقابل مجارستان، بلغارستان و رومانی، تیم آلمان نازی در ۳۰ سپتامبر ۱۹۴۲ در المپیاشتادیون برلین مقابل سوئد صف‌آرایی کرد. تیم آلمان قبلاً در روز تولد هیتلر ۲-۱ به سوئیس باخته بود و به بازیکنان هشدار داده شد که اگر دوباره ببازند به جبهه شرقی فرستاده می‌شوند. بنابراین بازی با سوئد نوعی «فینال غیر رسمی جام‌جهانی» و یکی از بزرگترین مسابقات فوتبال اروپا در طول جنگ جهانی دوم بود.

سوئد در طول جنگ جهانی دوم بی‌طرف ماند و از نیروهای بریتانیا اجازه سفر به برلین برای مسابقه را گرفت. ورزشگاه مملو از ۹۸۰۰۰ هوادار آلمانی بود، اما سوئد ۱-۰ پیش افتاد. ژرمن‌ها با گل‌های لهنر و کلینگلر با نتیجه ۲-۱ پیش افتادند. با این حال، هنری کارلسون امتیازات را به تساوی کشاند. در دقیقه ۷۱ اتفاق غیرقابل تصوری رخ داد و مالت مارتنسون گل پیروزی سوئد را زد. هیچ جام رسمی اهدا نشد، اما برخی از سوئدی‌های سرسخت هنوز هم ادعا می‌کنند که این قهرمانی آنها در جام جهانی است. این دیدار همچنین پایان تیم فوتبال آلمان نازی بود. از نوامبر ۱۹۴۲، حزب نازی تمام بازی‌های تیم ملی را به حالت تعلیق درآورد و اکثر بازیکنان مجبور به پیوستن به نیروهای مسلح شدند.

وقتی جنگ در سال ۱۹۴۵ به پایان رسید صحبت در مورد احیای جام جهانی آغاز شد. اما امکان نداشت که در عرض یک سال بتوان جام‌جهانی را سازماندهی کرد. بنابراین در سال ۱۹۴۶ جام جهانی برگزار نشد و تصمیم بر این شد که جام جهانی بعدی در سال ۱۹۵۰ برگزار شود و برزیل به عنوان میزبان انتخاب شد.

در سال ۱۹۴۶، آرژانتین در مسابقات قهرمانی آمریکای جنوبی در ۱۰ فوریه با نتیجه ۲-۰ برزیل را شکست داد. این مسابقه توسط بسیاری از مردم آمریکای جنوبی به عنوان فینال غیر رسمی جام‌جهانی تلقی می‌شود و به همین دلیل آرژانتین قهرمان غیررسمی جهان در سال ۱۹۴۶ محسوب می‌شد. اما فیفا آن را به رسمیت نشناخت.