به گزارش خبرنگار ایراسین، رونالدو لوئیس نازاریو د لیما یکی از مهاجمانی بود که پیراهن زرد معروف برزیل را بر تن کرد. او اولین بازی ملی خود را در ۲۳ مارس ۱۹۹۴ مقابل آرژانتین انجام داد. اگرچه او بخشی از تیم برزیل بود که برای شرکت در جام جهانی به آمریکا رفت، اما نیمکت‌نشین بود و حتی یک دقیقه هم نتوانست وارد میدان شود و بازی کند، اما برزیل قهرمان جام‌جهانی شد.

با این حال، او در جام جهانی ۱۹۹۸ یکی از بازیکنان کلیدی تیم پر ستاره برزیل بود. او در بازی دوم مقابل مراکش یک گل زد و یک پاس گل داد تا برزیل با نتیجه ۳-۰ پیروز شود. تعیین‌کننده‌ترین گل او مقابل هلند در نیمه‌نهایی زده شد و به برزیل کمک کرد تا بازی را با نتیجه ۱-۱ به تساوی بکشاند و سپس پیروز شود. با این حال، چند ساعت قبل از بازی فینال دچار تشنج شد. این موضوع برزیل را مجبور کرد تا لیست تیم را بدون حضور او در ترکیب اصلی به فیفا ارسال کند. اما پس از التماس به مربی ماریو زاگالو، دقایقی قبل از شروع بازی نامش به لیست تیم بازگردانده شد. او در این دیدار نتوانست تاثیرگذار باشد و برزیل با نتیجه ۳ بر صفر مغلوب فرانسه شد.

جام جهانی ۲۰۰۲ برای رونالدو دشوار بود. رباط صلیبی زانوی راست او در سال ۲۰۰۰ پاره شده بود و او به همین دلیل تمام مسابقات مقدماتی برزیل را از دست داد. اما در همان بازی اول در پیروزی ۲-۱ مقابل ترکیه موفق به گلزنی شد. با پیشرفت مسابقات، فرم او بهتر شد و مرحله گروهی را با چهار گل و یک پاس گل به پایان رساند. او در ادامه دروازه را در برابر هر حریفی به غیر از انگلیس باز کرد. در فینال مقابل آلمان دو گل زد تا به برزیل کمک کند تا جام جهانی را بالای سر ببرد.

برخلاف سال ۲۰۰۲، رونالدو با بهترین فرم به جام جهانی ۲۰۰۶ رفت. او در ۱۰ بازی مقدماتی ۱۵ گل به ثمر رساند که شامل هت‌تریک مقابل آرژانتین بود. پس از گل نزدن در دو بازی اول، مقابل ژاپن دو گل زد تا بیستمین بازیکنی باشد که در سه جام جهانی گلزنی کرده است. او پس از به ثمر رساندن پانزدهمین گل حرفه‌ای خود در جام جهانی مقابل غنا، رکورد گرد مولر را نیز شکست. با این حال، برزیل پس از شکست ۱-۰ از فرانسه در مرحله یک‌چهارم نهایی از دور مسابقات کنار رفت.