به گزارش ایراسین، شهریار افندی‌زاده همایش پدافندغیرعامل که به مناسبت هفته پدافندغیرعامل در محل سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران برگزار شد، با بررسی شکل‌گیری مفهوم تاب‌آوری در مدیریت بحران و پدافند غیرعامل گفت: مفهوم تاب‌آوری از سال ۱۹۷۳ شکل گرفت و از ۱۹۸۱ تایمرمن این مفهوم را در مدیریت بحران مطرح ‌کرد که تعریف جامع آن شامل توانایی آماده‌سازی و برنامه‌ریزی، جذب و بهبود یا سازگاری با رویدادهای نامطلوب است.

وی با بیان اینکه سیستم باید بعد از مواجهه با عوامل تنش‌زا بتواند عملکرد خود را بازیابی کند، افزود: تاب‌آوری در برابر بحران‌های وارده دارای ویژگی‌هایی است که از سویی شامل عملکرد سیستم در زمان عادی و از سوی دیگر در زمان بحران است. سازمان‌ها در زمان پیامدهای نامناسب باید بتوانند با تنش‌ها مقابله کنند، عملکرد را ادامه دهند و آمادگی خود را حفظ کنند. هر سازمانی بتواند این امکان را بهتر ایجاد کند در زمان بحران توانمندتر خواهد بود.

افندی‌زاده به بررسی مفهوم تاب‌آوری در سیستم حمل و نقل پرداخت و خاطرنشان کرد: حمل و نقل مسئولیت جابه‌جایی افراد و کالا را بر عهده دارد و در شهرهای بزرگ روز به روز اهمیت حمل و نقل بیشتر می‌شود. تاب‌آوری در این سیستم مهم است تا اگر حادثه‌ای اتفاق افتاد این سیستم بتواند تاب‌آوری خود را حفظ کند وآثار منفی روی دیگر موضوعات نداشته باشد.

معاون حمل‌ و نقل وزارت راه و شهرسازی در ادامه با اشاره به این که باید بتوانیم این سیستم خدمات‌رسان را بعد از وقوع بحران‌ها حفظ کنیم، گفت: از نگاه فردی سیستم حمل و نقل به ما در انجام فعالیت‌های خود و هنگام جابه‌جایی کمک می‌کند، پس در زمان بحران هم باید بتواتد این امکان را ایجاد کند. از نگاه عمومی هم این سیستم باید برای مردم کاملا قابل دسترس باشد. مثل زمان کرونا که انتظار می‌رفت در زمان وقوع بحران، اختلالی در سیستم حمل و نقل عمومی ایجاد نشود.

افندی‌زاده در ادامه با یادآوری این نکته که سیستم‌های حمل و تقل در حال رشد است و باید بدانیم چگونه خود را برای آینده طراحی می‌کند، افزود: ضرورت لحاظ کردن تاب‌آوری در تمامی زمینه‌های سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی، مدیریتی و عملیاتی سیستم‌های حمل و نقل از اهمیت فراوانی برخوردار است.

وی با بیان این که در سیستم‌های حمل و نقل باید سیاستگذاری بلند مدت داشت، به بررسی توصیه‌های جهانی در این زمینه پرداخت و گفت: افزونگی به معنای تکثیر اجزای حیاتی سیستم حمل و نقل جهت ایجاد عملکرد موازی، پشتیبانی به معنای جایگزین کردن سریع اجزای تازه با اجزای از کار افتاده و مختل سیستم و جانشینی و کاهش آسیب‌پذیری ، رویکرد اقدام در لحظه، دسترسی اولویت، مدل‌سازی اختلالات و لجستیک پشتیبان حین پاسخ به رویداد مخرب به عنوان دیگر موارد توصیه شده مورد توجه قرار دارد.