رضا چینی

رئیس کانون کارآفرینی استان اصفهان راهکارهای ساماندهی کارخانجات و کوره‌های آجرپزی در اصفهان را ارائه داد.

به گزارش خبرنگار ایراسین، آهنگ توسعه در کشور طی دهه‌های اول انقلاب منجر به صدور مجوز فعالیت برای کارخانجاتی شد که امروز مورد نقد بسیاری از کارشناسان حوزه اقتصادی و زیست محیطی قرار گرفته‌اند، از جمله این کارخانجات، واحدهای تولید آجر و سفال هستند که به نوعی پاشنه آشیل صنعت ساخت و ساز بوده و علاوه بر اشتغال زایی فراوان به عنوان صنعتی استراتژیک شناخته می‌شوند.

هر چند طی سال‌های طولانی استان‌های اصفهان و یزد تنها تولید کننده آجر در کشور بودند و نیازها در این زمینه را تامین کردند اما امروزه همه استان‌ها دارای کارخانجات تولید آجر هستند و نیاز خود را تامین می‌کنند.

در این زمینه باید توجه داشت که بارها و بارها مسئولان در استان اصفهان در راستای ساماندهی کوره‌ها و کارخانجات تولید آجر و سفال جلساتی را برگزار و مصوبات و اسنادی را ابلاغ کرده‌اند که تاکنون جامه عمل نپوشیده است.

از سوی دیگر نیز باید توجه داشت که فعالان عرصه تولید آجر و سفال بر این باورند که تاکنون هیچ مصوبه و اقدام درستی در خصوص تعیین تکلیف واحدهای تولید آجر و سفال ارائه نشده و هر سند و یا مصوبه‌ای که ابلاغ شده ضمانت اجرایی نداشته و تنها کارخانجات را به کما فرو برده است.

در این راستا و به منظور بررسی بهتر وضعیت کارخانجات تولید آجر در استان اصفهان گفت‌وگویی را با رضا چینی، رئیس کانون کارآفرینان استان اصفهان و رئیس انجمن آجر استان داشته‌ایم که متن آن را در ادامه می‌خوانید.

چند واحد تولید آجر در استان اصفهان فعالیت دارند؟

تعداد واحدهای صنفی فعال در حوزه تولید آجر و سفال در حال حاضر در استان اصفهان ۳۰۰ عدد برآورد شده است که البته باید توجه داشت که ۵۰ واحد غیرمجاز نیز فعالیت داشت که با پیگیری‌های سازمان صمت و محیط زیست استان اصفهان در حال تعطیل شدن هستند.

راهکارهای ساماندهی کوره‌های آجرپزی در اصفهان/سیاست‌های عمرانی برای تولید آجرشیلی تغییر کند

واحدهای تولید آجر و سفال همواره به عنوان یکی از متهمان فرسایش خاک و آلودگی هوا در اصفهان معرفی می‌شوند، در این خصوص چه اقداماتی برای ساماندهی این واحدها و تغییر فرایند تولید آنها صورت گرفته است؟

در این زمینه بیش از ۱۴ سال است که دستگاه‌های مختلف نظارتی و اجرایی ورود کرده اما خروجی نداشته‌اند چرا که هیچ یک از مصوبات و اسناد کارشناسی شده نبوده و منجر به نارضایتی‌های زیادی شده است. در این بین به مصوبه ۸ سال گذشته شورای گفت‌وگوی دولت و بخش خصوصی اشاره می‌کنم، بر اساس این مصوبه که در راستای کاهش برداشت خاک کشاورزی و همچنین تولید آجر مقاوم در دستور کار قرار گرفت، مقرر شد تا کارخانجات تولید آجر به جای خاک از شی استفاده کنند و این در حالی است که پیگیری این مصوبه نیز روی زمین مانده است.جر آجر

اجرای این مصوبه از سوی دولت روی زمین مانده و یا واحدهای تولیدی؟

مصوبه شورای گفت‌وگو از آنجایی که برای واحدهای تولیدی نیز توجیه‌پذیر بود از سوی برخی از کارخانجات مورد استقبال قرار گرفت و در اصفهان به تولید آجر شیل رسیدیم که این آجر بسیار مقاوم است و تثبیت کننده خاک‌های کشاورزی در استان است.

بازار مصرف این آجر مناسب است؟

باید توجه داشت که علی رغم همکاری کارخانجات برای تولید آجر شیل و موفقیت عمده آنها در تولید آجر نما، هنوز الزامی برای استفاده از این محصول در ساخت و ساز و فعالیت‌های عمرانی تعریف نشده است. یکی از سیاست‌هایی که می‌تواند به تقویت کارخانجات تولید آجر و کاهش مصرف خاک کشاورزی و در نهایت کاهش آلایندگی کمک کند، تعریف سیاست‌ها و الزامات در خصوص استفاده از تولیدات با استفاده از تکنولوژی روز است، در حوزه استفاده از آجر شیل و تقویت تولید این محصول باید در پروژه‌های عمرانی دولت و شهرداری‌ها این محصول مورد استفاده قرار گیرد. باید بازار مصرف را قوی کنیم تا تولیدکنندگان رغبت برای تولید آجر شیلی داشته باشند. البته باید توجه داشت که در حال حاضر عمده آجر تولیدی اصفهان صادر می‌شود.

راهکارهای ساماندهی کوره‌های آجرپزی در اصفهان/سیاست‌های عمرانی برای تولید آجرشیلی تغییر کند

دیگر راهکار شما برای ساماندهی کارخانجات تولید آجر و سفال در استان اصفهان چیست؟

ضروری است که کارخانجات تولید آجری که به تکنولوژی‌های روز مجهز نشده‌اند از گردانه تولید خارج شوند، این کارخانجات بهره‌وری مناسب ندارند و با نشستی که با صاحبان آنها داشتیم با تبدیل شدن کارخانجاتشان به کارگاه‌های کوچک و متوسط و انبارهایی که در استان مورد نیاز است، موافق بودند.

برای اجرای این طرح چه موانعی وجود دارد؟

برای تبدیل زمین این کارخانجات به کارگاه‌های کوچک و متوسط و انبارهایی که نیاز است با موانعی مانند شهرداری‌ها رو به رو هستیم، هر چند بسیاری از این کارخانجات خارج از محدوده شهرداری‌ها هستند اما شهرداری‌ها تمام قوانین تفکیک اراضی شهری را بر روی آنها اعمال می‌کنند و مقدار زیادی از زمین را به خود اختصاص می‌دهند و در این شرایط است که کارخانجات ترجیح می‌دهند به صورت غیر اقتصادی خود را اداره کنند تا حداقل ملک خود را از دست ندهند.

البته برای حل این مشکل نیز جلساتی را با شهرداری‌ها، بخشداری‌ها و فرمانداری‌های شهرستان‌های مختلف برگزار کرده‌ایم که امیدواریم نتیجه بخش باشد.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 7 =