پایگاه خبری ایراسین: تصادفات سالانه جان بسیاری از شهروندان را می‌گیرد و بارها و بارها تعداد کشته شدگان تصادفات در ایران با قربانیان جنگ‌های بزرگ از جمله هشت سال دفاع مقدس مقایسه شده است.
هر چند طی ۲ دهه اخیر اقداماتی برای کاهش تلفات جاده‌ای صورت گرفته اما برآوردها و میزان کاهش تلفات نشان می‌دهد که اقدامات صورت گرفته آنطور که باید اثرگذار نبوده و همچنان شاهد جان‌باختن کودکان، زنان و مردان در کف جاده و خیابان‌های کشور هستیم.
مرگ دسته جمعی در جاده‌های ایران
از سویی نیز باید توجه داشت که در برخی از محورهای کشور و به ویژه محورهای ترانزیتی که شاهد عبور بیشتر اتوبوس‌های مسافربری هستیم شاهد مرگ دسته جمعی سرنشینان خودروها در برخی محورها از جمله کاشان – اصفهان بوده‌ایم، محوری که به دست بخش خصوصی اداره می‌شود و بارها و بارها به دلیل تصادف اتوبوس‌های مسافربری بستر مرگ مسافرانی را فراهم کرده که هرگز به مقصد نرسیده‌اند و نمونه آن مرگ ۱۹ نفر از سرنشینان اتوبوس مسافربری تهران - کرمان در محور کاشان بوده است.
تصادفات درون شهری نیز قصه پرغصه‌ای است که تمامی ندارد و بارها و بارها شاهد مرگ عابران در برخورد با وسایل نقلیه به ویژه در ساعات شبانگاهی بوده‌ایم و در این بین سهم کارگران پیمانکار شهرداری کم نبوده و طی دو سال اخیر بیشتر از تعداد انگستان دست شاهد مرگ کارگران در حین خدمت در خیابان‌های شهر بوده‌ایم.
بی توجهی به سهم تقصیر
سهم تقصیر مساله‌ای است که پلیس راه و راهور بارها و بارها درباره آن سخن گفته‌اند اما گویا گوش شنوایی برای مقصران حوادث وجود ندارد و هیچ کس مسئولیت خود را در این باره گردن نمی‌گیرد.
در این رابطه علاوه بر خودروسازان که یکی از متهمان اصلی تلفات رانندگی با سهمی حدود ۵۰ درصد هستند، معابر نیز سهم بالایی در این زمینه دارند، جداسازی خطوط عبور وسایل نقلیه در بسیاری از کشورها مدت‌هاست که دنبال شده اما این طرح در بسیاری از شهرهای ایران یا اجرایی نشده و یا در برخی از شهرها ابتر مانده است.
از سوی دیگر نیز فرهنگسازی در حوزه کاهش تلفات جاده‌ای بحثی است که آنطور که باید به آن پرداخته نشده و تنها در حد نصب بنر آن هم در مناسبتی خاص و در معدود شهرها انجام شده است و از سویی نباید از یاد برد که آموزشگاه‌های راهنمایی و رانندگی آنطور که باید به رسالت خود در حوزه آموزش رانندگی عمل نکرده و تنها به آموزش سوالاتی که از پیش تعیین شده بسنده کرده و کمتر دلسوزانه نسبت به آموزش قوانین درست راهنمایی و رانندگی اقدام می‌کنند و این در حالی است که آموزش بیینده‌های این مراکز از قبل پیشینه‌ای در خصوص قوانین راهنمایی و رانندگی ندارند که البته این امر نیز ناشی از ضعف در آموزش و پرورش است.
ضلع دیگر وقوع حوادث جاده‌ای و تصادفات که بعضا منجر به فوت افراد می‌شود ناایمنی جاده‌های برون شهری و نبود علایم رانندگی مناسب است، هر چند سال‌هاست که نقاط پرحادثه در کشور مشخص شده اما برای رفع آن حرکت لاکپشت گونه‌ای را شاهد هستیم که نه تنها منجر به کاهش تعداد نقاط پرحادثه نشده بلکه روز به روز به دلیل عدم رسیدگی مناسب به تعداد آنها نیز افزوده می‌شود.
ارسال نظر