پایگاه خبری ایراسین- مسئولیت اجتماعی در واقع یک پایبندی و تعهد به محیط پیرامونی خود و به ویژه مردم و نسل آینده است که این احساس مسئولیت می‌تواند در ابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی نمود پیدا کند. در واقع در هر برهه زمانی شرایطی الزام می‌کند که برای آینده و سرنوشت خود و فرزندانمان دست به انتخاب و تصمیم‌گیری بزنیم تا برای شایسته سالاری و شایسته گزینی و برای آبادانی کشور همسو و هم‌قدم شویم.
این فرصت در انتخابات مجلس شورای اسلامی پیش رو در ۱۱ اسفند ۱۴۰۲ فراهم شده که افراد اصلح را به نمایندگی از خود به مجلسی که در رأس امور است روانه کنیم و برای چهار سال آینده با وجود همه کاستی‌ها و کمبودها همچنان بر حفظ انتظارات بهبودی و امیدآفرینی در بین فرزندان این مرز و بوم پایبند باشیم و از آنها بی تفاوت عبور نکنیم.
از این رو انتخابات به نوعی مسئولیت اجتماعی فردی به شمار می‌رود که برای بهبود وضعیت کشور و حتی بریدن دست افرادی نالایق و راهزن امید به پای صندوق‌های رأی بیاییم و بدانیم که قهر و بی تفاوت بودن راه به جایی نمی‌برد و اگر این رأی من بدردنخور بود، دشمن از این ازدحام هراس نداشت. نباید اختیار عقل و دل و رأی خویش را به دست بیگانگان و تفرقه اندازهایی داد که برای نابودی این کشور هم‌قسم شدند.
به عبارت دیگر احساس تغییر و تحول و حرکت در مسیر مثبت و پیشرفت باید در تک تک افراد به وجود آید و در گام بعدی آن را در مسیر انتخابات و رأی دهی دنبال کنند. تمامی آرا برای وضعیت فعلی و اوضاع آینده کشور اثربخش و سودمند خواهد بود بنابراین میزان احساس مسئولیت اجتماعی شهروندان در این زمینه خود را نشان می‌دهد. همه مردم در صورتی که انتخاب درستی داشته باشند در نتیجه عملکرد و تصمیم گیری‌های درست مسئولان را خواهند دید و این موضوع به سود کل کشور در ابعاد مختلف اقتصادی، فرهنگی و سیاسی اجتماعی خواهد بود.
از سویی دیگر یکی از علل حضور به موقع و تجلی گرایانه مردم در انتخابات همانا بصیرت و آگاهی است که آنها بر این باورند که انتخابات از یک سو تجلی‌گاه وحدت مردم با نظام و احساس مسئولیت نسبت به سرنوشت کشور و از طرفی عامل خنثی‌سازی توطئه‌ها، سیاست‌های استکبار جهانی و دشمنان توسط مردم است.
حضور در پای صندوق‌های رأی، تأیید مشکلات و کمبودها نیست و اتفاقاً توجه کردن و تلنگری بر دموکراتیک، برای اعتراض به وضع موجود و طراحی روشی جایگزین و دمیدن جان تازه‌ای بر پیکر خسته ساختار مدیریتی کشور جهت رسیدن به ایده‌های جدید برای کاهش مشکلات و افزایش ثبات است.
مشارکت به‌معنای تأیید مشکلات سیستم نیست بلکه اتفاقاً تأیید آرمان و مبانی دموکراسی معناگرای انقلاب اسلامی و اعتراض رسا نسبت به نقاط زاویه پیدا کرده احتمالی با این آرمان‌ها و مبانی است.
در واقع انتخابات در این روند به‌مثابه فرآیندی اجتماعی نگریسته می‌شود که رقابت بر سر ایده حکمرانی را مهیا و مسئولیت اجتماعی و ملی الزام بر مشارکت آگاهانه در آن را ایجاب می‌کند. با همین نگاه اجتماعی به سیاست است که الگوهای حکمرانی، نظام حزبی، رقابت و کارآمدی جای مناقشات سطحی و عوام‌فریب تبلیغاتی و ضداجتماعی را در انتخابات خواهد گرفت. درواقع در صورت نگاه اجتماعی به سیاست و ترویج گفت‌وگومحوری می‌توان به تبیین شاخص‌های حکمرانی و ترسیم یک جامعه هدفمند مبادرت کرد.
ارسال نظر