به گزارش خبرنگار ایراسین، فولادسازان ژاپنی به دلیل رکود بازارهای آسیایی درصدد تداوم روند صادراتی محصولات فولادی خود به خارج از آسیا در سال ۲۰۲۴ هستند. داده‌های تجاری وزارت دارایی ژاپن نشان می‌دهد کشورهای غیر آسیایی ۳۰.۱ درصد از ۳۲.۳۶ میلیون فولاد صادراتی این کشور در سال ۲۰۲۳ را خریداری کردند. ژاپنی‌ها پیش‌تر فقط در سال ۱۹۹۸ موفق به صادرات ۳۰ درصد از محصولات فولادی خود به خارج از آسیا شدند. در مقابل میزان صادرات محصولات فولادی ژاپن به کشورهای همسایه آسیایی در سال ۲۰۲۳ کاهش یافت که علت اصلی این موضوع به کاهش قیمت فولاد در آسیا تحت تأثیر اقتصاد چین باز می‌گردد. از این رو ژاپنی‌ها در تلاش‌اند مانند سال گذشته تولیدات فولادی خود را با قیمت بالاتر روانه بازارهای اروپا کنند.

در مقابل شواهد از رقابت تنگاتنگ صادرات محصولات فولادی به اروپا در سال ۲۰۲۴ حکایت می‌کند. بررسی‌ها نشان می‌دهد صادرات محصولات فولادی به اروپا چندان آسان نیست زیرا اتحادیه اروپا جهت حمایت از صنایع فولادی تنها اجازه واردات سهمیه مشخصی از تولیدات فولادی را می‌دهد، به عبارتی تنها میزان مشخصی از محصولات فولادی بدون تعرفه روانه بازارهای اروپایی می‌شود که در اکثر موارد ژاپن مشمول "سهمیه جهانی" است. ژاپنی‌ها هر ساله از سهمیه معاف از گمرک یا سهمیه جهانی برای افزایش صادرات کلاف گرم، کلاف سرد و صفحات ضخیم فولادی به اتحادیه اروپا استفاده می‌کند. با این حال کسادی بازارهای آسیایی سبب شده توجه فولادسازان زیادی به بازارهای اروپایی جلب شود و شمار زیادی از کشورهای آسیایی به دنبال فروش بیشتر فولاد به اروپا هستند، برای نمونه ویتنام صادرات فولاد خود به اروپا را در بحبوحه افزایش تعرفه‌های اخیر مکزیک افزایش داده است. در مقابل واردکنندگان جهت واردات محصولات فولادی خارج از سهمیه تعیین شده اتحادیه اروپا باید تعرفه‌های سنگینی بپردازند که صرفه اقتصادی ندارد. در نتیجه ویتنام رقیب سرسخت ژاپنی‌ها برای دریافت سهمیه واردات فولاد اروپا در سال ۲۰۲۴ به حساب می‌آید. همچنین بخشی از واردات فولاد اتحادیه اروپا تحت سلطه کشورهای آسیایی از جمله هند، کره جنوبی، چین و تایوان است. از سوی دیگر کشورهایی مانند ترکیه و آفریقای جنوبی نیز به دلیل تغییر سیاست‌های اقتصادی چین به دنبال صادرات فولاد به اروپا هستند.

با وجود علاقه بسیار فولادسازان آسیایی برای در دست گرفتن بازارهای اروپایی، صادرات به این منطقه با چالش‌هایی از قبیل محدودیت‌های تجاری، تنش‌های ژئوپلیتیکی و اختلال اخیر ناشی از انسداد کانال سوئز مواجه است. محموله‌های فولادی در پی حمله اخیر به کشتی‌ها در دریای سرخ باید مسیر طولانی‌تری را طی کنند و کانال سوئز را دور بزنند که این موضوع به طور قابل توجهی بر هزینه‌ها و زمان تحویل محموله تأثیر می‌گذارد. از این‌رو فولادسازان بزرگ جهان در سال ۲۰۲۴ در شرایطی دشواری باید با یکدیگر رقابت کنند.

صادرات یک میلیون تنی فولاد به ایالات متحده آمریکا

فولادسازان در گذشته محصولات فولادی خود را روانه آمریکا می‌کردند، به طوری که هشت میلیون تن فولاد در سال ۱۹۹۸ یعنی ۲.۵ برابر بیشتر از سال ۱۹۹۷ به این کشور وارد شد. ولی مطابق قوانین جدید صادرات فولاد به ایالات متحده برخلاف دوره‌های قبل چندان آسان نیست که علت این موضوع به اقدامات ضد دامپینگ (AD) و محدودیت‌های تعرفه فروش در ایالت متحده باز می‌گردد، تا جایی که صادرات محصولات فولادی به این کشور در عرض ۲۳ سال حدود یک میلیون تن باقی ماند. در مقابل صادرات محصولات فولادی به اتحادیه اروپا طی سال‌های گذشته چندین برابر بیشتر برآورد شده تا توجه فولادسازان بزرگ فقط به بازارهای اروپایی جلب شود.

اقدامات حفاظتی چالشی دیگر برای صادرات فولاد

‌اتحادیه اروپا همواره اقدامات حفاظتی برای واردات تعیین می‌کند که تاریخ انقضا این اقدامات در مورد محصولات فولاد در ماه ژوئن به پایان می‌رسد. اگرچه فولادسازان اروپایی خواهان تمدید آن هستند ولی هنوز وضعیت تمدید این اقدامات مشخص نیست که این موضوع چالشی دیگری برای فولادسازان آسیایی به شمار می‌رود. اقدامات حفاظتی ویژه محصولات فولادی در سال ۲۰۱۸ معرفی شدند و بر اساس قوانین سازمان تجارت جهانی (WTO) این اقدامات تنها برای هشت سال یعنی تا سال ۲۰۲۶ قابل تمدید است. از این رو نگرانی‌هایی بسیاری در خصوص تشدید محدودیت‌های وارداتی فولادی به اروپا وجود دارد. از طرفی اتحادیه اروپا درصدد معرفی مکانیزم کامل تنظیم مرز کربن (CBAM)است و تولیدکنندگان جهت در دست گرفتن بازارهای صادراتی اروپا باید بیش از همیشه به تولید فولاد سبز و حفاظت از محیط زیست توجه کنند.