به گزارش ایراسین، اکبر شوکت رئیس کانون کارگران ساختمانی، از قطع ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار بیمه شده کارگر ساختمانی از سال ۹۹ خبر داد و گفت: نه تنها کسی بیمه نشده است بلکه بیمه ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار نفر قطع شده است.
وی با بیان اینکه حدود ۵۰۰ هزار نفر در نوبت برای بیمه هستند گفت: اینکه ۱۰ هزار نفر در روز کارگر برای کارگران ساختمانی تخصیص داده شده است بسیار ناچیز است و اگر آن را در شعب کل کشور تقسیم کنیم، جز اعداد به حساب نمیآید، ضمن آنکه طی سالهای گذشته سهمیه بیمه جدیدی اختصاص نیافته بود.
شوکت اظهار داشت: گزارشهای میدانی حاکی از این است که به دلیل عدم بازرسی سازمان تأمین اجتماعی، بسیاری از کارگران در کارگاههای ثابت با وجود سالها فعالیت بیمه ندارند، اما تأمین اجتماعی از کارگاههای ساختمانی که شرایط ثابتی ندارد، ماهی چند بار بازرسی میکند و به دلیلهای مختلف بیمه کارگران ساختمانی را قطع میکنند.
شوکت بیان کرد: شیوهی بازرسیها بسیار عجیب است. آنها این گونه است که با کارگر ساختمانی تماس میگیرند و اگر او جواب نداد بیمهاش را قطع میکنند! مثلاً طرف گچ کار است و یا در ارتفاع کار میکند و آن لحظه نمیتواند جواب تلفن بدهد، بعد از ۵ دقیقه وقتی کارگر به همان شماره زنگ میزند جواب او را نمیدهند و یا گوشی را از دسترس خارج میکنند و میگویند ما زنگ زدیم.
رئیس کانون کارگران ساختمانی افزود: تخصیص ۱۰ هزار بیمه برای کارگران ساختمانی تقسیم استانی شده است اما به قدری تعداد کم است که نمیدانیم به کدام کارگر ساختمانی بگوییم تا برای بیمه اقدام کند. در حالی که رئیسجمهور بارها بر حل هرچه سریعتر مشکل بیمه کارگران تاکید کرده و دستور فوری به حل مشکل بیمه کارگران ساختمانی داده است اما تا کنون اقدامی برای اجرای دستور رئیس جمهور صورت نگرفته و بیمه کارگران ساختمانی به یک بحران تبدیل شده است.
وی با اشاره به اینکه کارگران ساختمانی جز مشاغل سخت و زیان آور هستند بیان کرد: طبق آمارها بیشترین حوادث ناشی از کار مربوط به فعالیت در کارگاههای ساختمانی و بخش ساختمان است. ۵۰ درصد حوادث کشور مربوط به کارگران ساختمانی و ۵۰ درصد مابقی حوادث، مربوط به بیمهشدگان دیگر مشاغل است که این مساله اهمیت و ضرورت پیگیری بیمه کارگران ساختمانی را بیش از پیش نشان میدهد. امیدوارم که دولت به آن توجه کند. بیش از ۷۵ درصد پروژههای ما خود مالک است؛ یعنی کارفرما تخصصی در ساخت و ساز ندارد و اهمیتی به موضوع ایمنی نمیدهد و نهایتاً اگر مهندس ناظری هم بگیرند باز هم به دنبال کاهش هزینههای ایمنی و حتی حذف این هزینهها هستند زیرا از نظرشان هزینه مهمی نیست. جان انسانها هم برای کارفرما و هم برای دولتها بی ارزش شده است؛ اگر دولتهای ما در این قضیه محکم میایستادند، امروز پروژههای ساختمانی رکورددار حوادث ناشی از کار نبودند.
ارسال نظر