به گزارش ایراسین، شرکت هپکو در سال 1353 با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و با هدف تولید ماشین آلات راهسازی تاسیس شد و در سال 1354 تحت لیسانس شرکت‌های اینترنشنال هاروستر آمریکا ، پوکلین و لوکومو فرانسه ، ساکایی ژاپن و دایناپاک سوئد تولید ماشین آلات راهسازی را آغاز کرد. بعد از انقلاب نیز در سال 1357 شرکت هپکو تحت پوشش سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران ایدرو قرار گرفت.

این شرکت تا جایی قدرتمند شده بود که بعد از چندسال توانست تحت لیسانس شرکت‌های لیبهر آلمان و ولوی سوئد، تولید انواع لودر، بیل مکانیکی، بلدوزر و چندین نوع از غلطک‌ها را آغاز کند. یکی از نکات جالب در خصوص شرکت ماشین سازی هپکو قدرت این مجموعه در ساخت ماشین آلات و همکاری نزدیک آن با شرکت‌های لبیهر آلمان و ولوو سوئد بود.

مدیریت یکپارچه از یکسو و تامین برخی قطعات مورد نیاز این شرکت از کشورهای اروپایی سبب شده بود تا ایران از واردات ماشین آلات سنگین بی نیاز شود و بازار داخلی را تامین کند و حتی صادرات نیز به کشورهای اروپایی داشته باشد. یکی دیگر از نکات مهم در خصوص این شرکت حمایت و حضور به موقع این شرکت در 8 سال جنگ ایران با عراق بود که توانست با مهندسی معکوس محصولات خارجی و تولید دستگاه‌هایی چون بولدوزر کوتاه عملیاتی، نی‌کوب، بیل‌های قورباغه‌ای و ... خطوط جنگی کشور را پشتیبانی کند.

در واقع تا زمانی که شرکت هپکو با مدیریت یکپارچه به پیش می رفت و همه چیز در شرایط مناسبی قرار داشت و خطوط تولید این شرکت بی وقفه فعال بودند. اما بعد از موضوع خصوصی سازی و واگذاری آن در سال 85 و تغییر های متعدد در هیات مدیره و سهامداران جدید و عدم یکپارچگی در این شرکت سبب شد تا رفته رفته شرایط تغییر کند و کم کم روند تولید تغییر کند. البته در کنار این امر، بحث تحریم های بینالمللی و قطع همکاری شرکت‌های با اروپایی نیز مزید بر علت شد تا اوضاع بیش از گذشته تغییر کند و دیگر امکان انتقال تکنولوژی و تامین محصولات و قطعات مورد نیاز از همکاران اروپایی نیز قطع شد.

البته در این زمینه برخی از کارشناسان معتقدند که اگر خصوصی سازی به اهلیت آن انجام می شد به حتم مشکلات کمتری دامنگیر این تولیدکننده بزرگ میشد و روند تولید نیز بهتر از قبل ادامه می یافت. اما اکنون از گذشت تمام مشکلات این کارخانه و کم شدن تولید و اعتراض کارگران و وعده های دولتی‌ها، در اواسط اردیبهشت بحث واگذاری شرکت هپکو به ایمیدرو برای دولت قطعی اعلام شد و در ادامه این تصمیم مهم وزارت صمت اعلام کرد که درخواست خود را مبنی بر واگذاری این کارخانه به ایمیدرو به هیات دولت ارائه می دهد.

اکنون سوال اینجاست که با قرار گرفتن هپکو در شرایط جدید، چه راهکاری می تواند روند تولید این ماشین ساز بزرگ را به حالت روزهای نخست و اوجش بازگرداند؟ آیا تنها حمایت دولت کافی است و نیازی به تغییر در روش مدیریتی این مجموعه وجود ندارد؟ باید منتظر ماند و دید که مدیریت جدید برای هپکو چه نتایجی به همراه خواهد داشت.

انتها/