به گزارش ایراسین در این یادداشت آمده است: 

یکی از مشکلات کشور که در کنار موضوع خودتحریمی قرار می‌گیرد، فرصت سوزی در حوزه صادرات است؛ چراکه در ایران موقعیتهای صادراتی در زمینه صادرات دانش فنی برای صنایع مختلف همچون صنعت سیمان، صنعت معدنکاری ، اکتشافات معدنی ، طراحی معادن و حتی در برخی صنایع فرآوری را در اختیار داریم و می توانیم آنها را صادر کنیم اما تاکنون این امر مغفول مانده است.

یکی از بخش‌هایی که در این زمینه می توانند ورود کنند، سفارتخانه های ایران در دیگر کشورها هستند؛ ولی متاسفانه 90درصد سفارتخانه های ایران سیاسی بوده و در بخش صنعت و اقتصاد نیز فعالیتی ندارند. این درحالی است که سفرای ما می توانند با رصد کردن نیاز صنایع کشورهایی که در آن حضور دارند، فرصت های خوبی را برای صادرات شکار کنند.

در واقع باید در ایران علاوه بر صادرات محصولات معدن و صنایع معدنی، نسبت به صادرات دانش فنی نیز اقدام کنیم که متاسفانه این مورد مغفول مانده و به آن توجهی نمی شود.

در زمینه واردات نیز بعضا میبینیم تولیدکنندگان و فعالان در صنایع معدنی و معدنکاران با مشکلات عدیده ای مواجهند. چرا که بسیاری از تجهیزات و ماشین آلاتی که در کشور وجود دارد و از سالها قبل مورد استفاده قرار گرفته اند ساخت امریکا و اروپا هستند. حال مشکل اینجاست که اگر شخص پیمانکار یا تولیدکننده با سختی بسیار قطعه مورد نظر خود را خریداری کند، بعد از آوردن آن به کشور با مشکلات گمرکی روبرو شده و به خاطر اینکه قطعه یا تجهیزات وارد شده ساخت کشور امریکاست اجازه ترخیص آن به شخص داده نشده و ماه های طولانی روند کاری آن صنعت به مشکل برمیخورد.

اکنون شرایط به گونه ای شده است که گویی برخی سازمان‌های ذی ربط به نوعی همچون ترمز برای ادامه تولید در معادن و صنایع معدنی کشور هستند، پس باید یک ارگان و مرجع واحد مشخص وجود داشته باشد تا مشکلاتی که از ابتدای امر یعنی مرحله اکتشاف معدن و گرفتن پروانه بهره برداری تا مرحله فرآوری و تولید محصول نهایی به وجود می آید را مدیریت کند و سنگ اندازی و توقف تولید را از بین ببرد. در واقع با ایجاد یک ستاد تسهیل در صادرات به صورت هوشمندانه، نسبت به امور مربوط به این بخش سیاست گذاری کرده و در نهایت با داشتن مشاوران متخصص تصمیم‌گیری صحیح و آگاهانه برای چگونه انجام شدن امور صادراتی انجام دهد.

انتها/