به گزارش ایراسین، پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که تقاضای فولاد در پرجمعیت‌ترین کشور جهان در دهه‌های آینده به افزایش خود ادامه خواهد داد. برای پاسخ‌گویی به تقاضای روبه‌رشد، انتظار می‌رود تولید فولاد در هند تا سال ۲۰۳۰ تقریباً دو برابر و تا سال ۲۰۵۰ تقریباً چهار برابر شود. بااین‌حال، فولادسازی در هند به‌شدت کربن منتشر می‌کند و تقریباً ۱۰ تا ۱۲ درصد از کل انتشار دی‌اکسیدکربن این کشور را شامل می‌شود. ازآنجاکه هند در تلاش برای افزایش تولید خود است، با چالش ملی هدف انتشار خالص صفر تا سال ۲۰۷۰ نیز مواجه است. البته طبق برنامه‌های قبلی کشور هند متعهد شده تا سال ۲۰۳۰ به میزان ۴۵ درصد از انتشارات خود را نسبت به سال ۲۰۰۵ کاهش دهد. در نتیجه، مسئولیت گذار به فناوری‌های سبزتر بر عهده تولیدکنندگان بزرگ این کشور است. در اوایل سال ۲۰۲۳، گروه فولادی JSW Steel، یکی از تولیدکنندگان پیشرو فولاد در هند، به برنامه Responsible Steel، استاندارد جهانی چندجانبه و ابتکار صدور گواهینامه برای تأمین و تولید فولاد مسئولانه پیوست. گروه JSW که متعهد به پایدارتر کردن تولید فولاد است، مسئولیت بهبود فرایندهای تولید از نظر پایداری و تبدیل شدن به یک شرکت پیشرو در هدایت کربن‌زدایی، هم در داخل هند و هم در سطح جهانی را بر عهده گرفته است.

این شرکت از طریق همکاری با Responsible Steel تمامی امکانات خود را بر اساس استانداردها آغاز کرده است. ازآنجاکه هنوز هیچ تعریف پذیرفته‌شده جهانی از فولاد سبز وجود ندارد، این گروه در حال حاضر قصد دارد تا جای ممکن ردپای کربن خود را کاهش دهد. دولت هند در حال کار بر ارائه یک تعریف واحد از فولاد سبز است و JSW Steel به دنبال روش‌هایی برای تولید فولاد کم‌آلاینده است که می‌توان آن را فولاد سبز نامید. در هند، میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای در صنعت فولاد نسبتاً بیش از میانگین جهانی است، زیرا روش‌های غالب در این کشور بر پایه فولادسازی اولیه (از سنگ معدن) استوار است. کیفیت پایین سنگ‌آهن مستلزم استفاده بیش‌ازحد از مواد احیاکننده مانند زغال‌سنگ یا کک است که منجر به انتشار بیشتر می‌شود. برنامه بلندمدت این گروه به‌صورت پیشروی با اهداف تعریف‌شده در مقررات محدودکننده دولت هند در این زمینه (که آن هم در تطابق با اهداف بین‌المللی است) تعریف شده است. JSW Steel تاکنون حدود ۱.۴ میلیارد دلار برای کربن‌زدایی و رسیدن به هدف ۲۰۳۰ متعهد شده است، اما اگر بازار و فشار نظارتی وجود نداشته باشد، ادامه این روند منطقی نخواهد بود. برنامه‌های این شرکت در زمینه پایدارسازی بیشتر فرایندهای تولید خود به شرح زیر است:

استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر - یک کارخانه فولاد یکپارچه مقادیر زیادی گازهای خروجی با دما و فشار بالا منتشر می‌کند که می‌تواند برای تولید برق استفاده شود. برای حذف تدریجی زغال‌سنگ حرارتی با نصب TRT (Top Recovery Turbine) روی کوره بلند و سیستم‌های CDQ در کوره کک‌سازی، می‌توان گازهای زائد و گرمای اتلافی را جذب کرد. حدود ۳۵ درصد از نیازهای انرژی حاضر با این روش برآورده می‌شود، درحالی‌که مابقی از شبکه‌های ملی / محلی که معمولاً برای تولید برق به زغال‌سنگ متکی هستند، تأمین می‌شود. تخمین زده می‌شود که گروه با توجه به اهداف رشد خود، حدود ۱۰ گیگاوات انرژی تجدیدپذیر را برای برآورده کردن نیازهای خود نصب خواهد کرد.

کاهش مصرف زغال‌سنگ کک‌سازی، پرمصرف‌ترین ماده احیاکننده برای جداسازی اکسیژن و آهن، مقادیر زیادی دی‌اکسیدکربن را در فضا منتشر می‌کند. راه مطمئن برای کاهش وابستگی به زغال‌سنگ کک‌شو، افزایش محتوای آهن در سنگ‌آهن است. این گروه قصد دارد به‌شدت در فرایند بهره‌وری سرمایه‌گذاری کند تا کیفیت سنگ‌آهن را غنی کند و در نتیجه استفاده از زغال‌سنگ کک‌سازی را کاهش دهد.

مسیر هیدروژن: استفاده از هیدروژن سبز به‌عنوان یک احیاکننده هنوز آغاز نشده است، اما، در این بین، به‌جای آن از کربن بیوژنیک استفاده می‌شود. این گروه قصد دارد یک کارخانه هیدروژن سبز راه‌اندازی کند و در آینده به‌محض کاهش هزینه تولید، مقیاس آن را افزایش بدهد.

افزایش استفاده از قراضه: در هند، در دسترس بودن قراضه یک نگرانی عمده است. هند یک اقتصاد روبه‌رشد است و به‌طور متوسط، فولاد تقریباً ۴۰ سال طول می‌کشد تا از بین برود. مصرف فولاد در هند هنوز بسیار کم است. فعلاً از ۱۰ تا ۱۲ درصد قراضه‌ای استفاده می‌شود که بیشتر در خود کارخانه تولید می‌شود. این گروه در حال کار بر روی اضافه کردن ۱۰ درصد دیگر به ترکیب خود است.

جمع‌آوری، ذخیره‌سازی و استفاده از کربن: این گروه در حال حاضر یک سیستم CCU با ظرفیت 100 TPD را در یکی از واحدهای احیا مستقیم‌های خود راه‌اندازی کرده است. این گروه از نزدیک نتایج را زیر نظر دارد و برنامه‌ریزی کرده تا زمانی که مقرون‌به‌صرفه شد، ظرفیت آن را افزایش دهد.

کربن چرخشی: در آهن‌سازی، کربن به شکل زغال‌سنگ کک‌شو به کوره بلند تزریق می‌شود تا اکسیژن را از سنگ‌آهن جدا کند. سپس آهن خام به‌دست‌آمده برای تولید فولاد تصفیه می‌شود. دی‌اکسید کربن یا مونوکسید کربن که از دودکش‌ها خارج می‌شود می‌تواند جذب شود و به‌عنوان گاز سنتز استفاده گردد. بنابراین، می‌تواند نیازی به افزودن زغال‌سنگ تازه نباشد، بلکه چندین بار از این گاز برای فرایند احیا استفاده شود.