سجاد غرقی در گفت وگو با ایراسین با بیان این مطلب در ادامه افزود: شرایط برای فروش و بازگشت سرمایه برای تولیدکنندگان مواد معدنی در ایران از 2 طریق امکان‌پذیر است. یکی فروش صادراتی و دیگری فروش داخلی است. این در حالیست که برای فروش صادراتی سنگ‌آهن عوارض 25درصدی در نظر گرفته شده و برای فروش داخل نیز، سنگ‌آهن با نرخ یک دوم قیمت جهانی به فروش می‌رسد. بنابراین شاهد خروج سرمایه های داخلی از بخش سنگ آهن هستیم.

وی ادامه داد: همانگونه که مرکز آمار ایران نیز طی گزارش خود اعلام کرده در سال 98 رشد منفی 89درصدی و کاهش سرمایه‌گذاری سالانه را داشته ایم و این به معناست که بخش معدن برای سرمایه‌گذاری امن نیست. بنابراین برخی از مجموعه‌ها برای حفظ سرمایه‌های خود، دیگر کشورها را برای تزریق سرمایه انتخاب می‌کنند؛ چرا که ثبات و امنیت بیشتری برای سرمایه آنها در خارج از کشور وجود دارد.

به گزارش ایراسین، این موارد درحالی مطرح می‌شود که ایران به عنوان یکی از کشورهای معدنی در جهان شناخته شده و از پتانسیل بالایی از مواد معدنی از سنگ‌آهن گرفته تا گچ برخوردار است. در واقع ایران به دلیل قرارگیری روی کمربند فلزی سنگ‌آهن، طلا و مس ظرفیت‌های بسیار بالایی را دارد و در صورتی که قوانین موجود در کشور به گونه‌ای تدوین و اصلاح شوند تا زمینه سرمایه‌گذاری در داخل کشور مناسب گردد، دیگر شاهد خروج سرمایه از کشور نخواهیم بود. چرا که صنعت معدنکاری در ایران به عنوان یکی از مزیت‌های مهم برای ایجاد درآمد ارزی به شمار می‌آید و در شرایطی که امکان فروش نفت برای کشور وجود نداشته باشد، بهترین جایگزین برای صادرات بوده و بخش عمده ای از نیاز کشور در زمینه ارز را تامین می‌کند.