دکتر بصیری

استاد دانشگاه تربیت مدرس معتقد است ایران، طی سال‌های گذشته، فرصت‌های فراوانی را برای سرمایه‌گذاری در معادن دیگر کشورها از دست داده و فرصت‌سوزی کرده‌ایم. با این حال در شرایط فعلی دولت می‌تواند با بسترسازی و حمایت از بخش خصوصی زمینه را برای سرمایه‌گذاری در کشورهای CIS ، افریقایی و همچنین کشورهای منطقه فراهم کند و منجر به ارزش آفرینی برای کشور شود .

محمدحسین بصیری در گفت و گو با ایراسین گذری بر سال‌های پیش زد و اظهار کرد: زمانی که بنده در پست معاونت معدنی وزارت صمت فعال بودم طی مذاکراتی که با وزیر معادن افغانستان داشتیم، آنها برای سرمایه‌گذاری ایران در معادن اصرار فراوان داشتند، چرا که ایران از لحاظ فرهنگی و... نزدیکی بیشتری به این کشور داشت تا چین، اما به دلایل مختلف این اتفاق نیفتاد.

وی ادامه داد: یکی از سرمایه‌گذاری‌های خارجی موفق انجام شده طی سال‌های اخیر در زمینه کشاورزی بود، به این ترتیب که با صادرات خدمات فنی مهندسی در کشورهای CIS  ، ارزش افزوده بالایی برای کشور بهمراه آورد.

به گفته استاد دانشگاه تربیت مدرس، اکنون این فرصت برای سرمایه‌گذاری در کشورهای جنوب روسیه، افریقا و کشورهای همسایه وجود دارد و باید به سرعت وارد عمل شد؛ چراکه چین در این زمینه فعالیت‌های گسترده ای داشته و در بسیاری از کشورها سرمایه گذاری انجام داده است.

بصیری ادامه داد: اکنون می‌توان بستر سازی لازم را ایجاد کرد تا بخش خصوصی به این حوزه ورود کند، چراکه دولت برای انجام اینکار چابکی لازم را ندارد. از طرفی چنانچه سفرای ایران در دیگر کشورها نیم نگاهی نیز به بخش اقتصادی داشته باشند و ضمن فرصت سازی، از بخش خصوصی نیز حمایت کنند، می‌توان روی معادن کشورهای هدف و آسیایی و افریقایی سرمایه‌گذاری انجام داد. چراکه پتانسیل بسیار خوبی در این کشورها وجود دارد.

وی به یکی از نمونه موفق در این زمینه اشاره کرد و گفت: چندسال پیش ما با یکی از شرکت‌های بزرگ تولیدکننده روی با معادن ترکیه قرارداد همکاری بستیم  و واردات خاک روی از این کشور را برای تامین مواد اولیه خود انجام دادیم؛ این اقدام باعث شد تا مجددا بسیاری از واحدهای فرآوری نیمه فعال در کشور فعال شده و با تولید شمش و صادرات آن ارزش افزوده چند برابری برای کشور ایجاد کنند. لازم به یادآوری است که در حال حاضر در کشور ماده معدنی روی برای تمامی صنایع پایین دستی روی به اندازه کافی وجود ندارد و تنها معدن انگوران است که با توجه به رو به اتمام رفتن ذخایر آن تنها می‌تواند 30 درصد ظرفیت اسمی کارخانه‌های فرآوری را پاسخگو باشد.

وی افزود: در حال حاضر برای تامین مواد اولیه دیگر صنایع معدنی نیز می‌توان بر روی سرمایه گذاری برون مرزی برنامه ریزی کرد. کمااینکه معدودی از شرکت‌های خصوصی در معادن دیگر کشورها همچون استرالیا و ترکیه ورود پیدا کرده اند. همچنین کشورهای افریقایی نیز از سرمایه‌گذاری ایران روی معادن خود استقبال می‌کنند؛ در واقع ما می‌توانیم با این کار، ماده معدنی مورد نیاز صنایع را وارد کرده و بعد از فرآوری زنجیره تولید را کامل کرده و مازاد محصول را صادر کنیم و ارزش افزوده بالایی برای کشور بدست آوریم. اما انجام شدن این کارمستلزم  حمایت و بسترسازی از سوی دولت است.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
6 + 1 =