به گزارش ایراسین در این یادداشت آمده است:

 یکی از مباحث مهم امروز در صنعت معدنی کشور، تنظیم قیمت‌ها در زنجیره فولاد است. زیرا تعیین قیمت در محصول نهایی یعنی فولاد بر صنایع بالادستی و پایین دستی اثرگذار بوده و از اهمیت بالایی برخوردار است. در این میان نکته ای که مطرح می‌شود در خصوص نزدیک شدن قیمت محصولاتی همچون سنگ آهن، کنسانتره و گندله به نرخ جهانی است که از سوی فعالان و تولیدکنندگان این بخش بارها مطرح شده و می‌بینیم که در ایران قیمت این مواداولیه با بهای جهانی آن فاصله 50درصدی دارد. البته نکته مهم دیگر درخصوص قیمت نهایی محصولات و فروش آنها اختلاف شدید ارزنیمایی با بازار آزاد است که باید اصلاح شود.

اکنون باید در کشور به سمتی حرکت کرد که ثبات قیمتی در بازار به وجود آید و در نهایت محصول با قیمتی مناسب به دست مصرف کننده نهایی برسد. در واقع اگر بتوان با برنامه ریزی و تنظیم قیمت‌ها محصول نهایی را 90 درصد قیمت جهانی بفروش رساند، هم تولیدکننده سود خواهد کرد و هم محصولی با قیمت کمتر به مردم عرضه شده است؛ این درحالیست که متاسفانه در عمل به دلیل مشکلاتی که در زنجیره وجود دارد چنین امری ممکن نیست. در زمینه اصلاح قیمت‌ها نیز طی ماه‌های گذشته جلسات متعددی برگزار شد اما به دلیل تغییرات فراوان در وزارت صمت نتیجه ای تاکنون حاصل نشده است.

نکته مهم دیگری که درخصوص رفع مشکل مواد اولیه می‌توان به پیش گرفت این است که باید ساز و کار بورس تغییر کند و دولت دخالتی در آن نداشته باشد. به این شکل که ورود در بورس باید تسهیل شود و به میزانی که تولید صورت می‌گیرد نسبت مشخص شده ای در بورس عرضه گردد تا درنهایت مشکل مواد اولیه حل شود.

در پایان می‌توان گفت در شرایط فعلی که اقتصاد آزاد در کشور وجود ندارد، همه بخش‌های زنجیره باید به قیمت‌های جهانی اعتقاد داشته باشند. از سویی دیگر هر بخشی که کارا نیست باید حذف شود. به عنوان مثال امروز خودروسازی راندمان و بازدهی خوبی نداشته و کارایی ندارد یا باید حذف شود یا نوع مدیریت آن تغییر کند. پس بهتر است با افکار بخش خصوصی مدیریت شود.