سیدرضا شهرستانی عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در گفتگو با خبرنگار ایراسین از درخواست این انجمن از وزراتخانه صمت صحبت کرد و افزود: درخواست ما از وزارتخانه صنعت، معدن و تجارت این است که بگذارند سازو کارهای قیمت گذاری در این صنعت بر اساس عرضه و تقاضا پیش برود، چرا که اقدامات دستوری و فشار آوردن فقط باعث ایجاد رانت و سوء استفاده برای عده ای شده و سودی برای مصرف کننده نهایی نخواهد داشت، راه حل برای کنترل قیمت این است که عرضه به قدری زیاد شود که اختلاف بین قیمت بورس و کالای نهایی کم شود و با عرضه زیاد با قیمت مناسب فرصت سوء استفاده از دلالان گرفته شود. همچنین پیشنهاد می کنیم تصمیمات افراطی و تفریطی گرفته نشود و اگر تصمیمی قرار است گرفته شود با تغییرات جزئی و با اهداف بلند مدت باشد تا شرایط بازار را با التهاب روبرو نکند که این التهابات فقط باعث ایجاد رانت های هنگفت برای عده بسیار کمی خواهد شد.

عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در ادامه به وضعیت صادرات فولاد پرداخت و افزود: ما 30 میلیون تن تولید فولاد در کشور داریم که 15 میلیون تن از آن مصرف داخلی است. لذا ما باید برای 15 میلیون تن مازاد بر مصرف داخلی به فکر صادرات باشیم، اما اینکه جلوی صادرات گرفته شود و آن را برای تنظیم بازار با قیمت دستوری وارد بورس کالا کنیم اشتباه محض است، آن هم با محاسباتی که با ارز نیمایی 22 هزارتومانی انجام می شود و تفاوت قیمت ارز نیمایی و ارز آزاد 30 هزارتومانی منجر به رانت مستقیم می شود.

شهرستانی همچنین در مورد موافقت انجمن با عدم خام فروشی صحبت کرد و گفت: ما هم عقیده داریم باید جلوی خام فروشی گرفته شود ولی باید خام فروشی را معنا کنیم. به عنوان مثال آیا فروش شمش، خام فروشی حساب می شود یا خیر؟ ما اعتقاد داریم چون شمش برای ما ارزش افزوده ایجاد می کند به آن خام فروشی نمی گویند. حرف ما هم این است که مثلا اگر شرکتی می خواهند شمش را به میلگرد تبدیل کند و میلگرد را صادر کند باید حداقل قیمت میلگرد صادراتی 11 درصد بیشتر از شمش صاداتی باشد. اگر کمتر باشد این اشتباه محض است و خیانت به این کشور است که محصولی صادر کند که با صرف انرژی بالاتر و هزینه تولید شده بیشتر، آورده کمتری از صادات شمش برای کشور داشته باشد. همچنین خیلی از کشورها به 2 علت کارخانه های نوردی دارند: یک نسبت به ذوب سرمایه خیلی کمتری می خواهد دوم مصرف انرژی کمتری نیاز دارد لذا تمایلشان این است که شمش را وارد کنند و هرنیازی که در کشورشان وجود دارد را خودشان تولید کنند و هزینه نگهداری کمتری برای انواع محصولات نوردی بپردازد و بر اساس نیاز بازار خودش آن را تولید کند. لذا خیلی از کشورها برای حمایت از بخش نورد برای محصولات نوردی تعرفه سنگینی گذاشته اند و تمایشان این است که شمش وارد کنند. در مورد ذوب آهن هم می بینیم که با وجود اینکه هم شمش تولید می کند و هم میلگرد تمایلش این است که به امارت شمش بفروشد تا میلگرد زیرا شمش تعرفه ندارد ولی میلگرد تعرفه سنگینی دارد و به زیان ذوب آهن خواهد بود و پولی که به دست می آورد کمتر از پولی است که از فروش شمش عایدش می شود. از طرفی 93 درصد فولاد کشور در بخش ذوب است و فقط 7 درصد نورد، لذا باید این مسائل در تعریف ما از خام فروشی مشخص شود.

عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در خاتمه درباره آینده این صنعت کشور گفت: به علت اینکه صنعت فولاد یک صنعت مادر است و به لطف خدا ما سال به سال شاهد رشد دو رقمی در این صنعت بوده ایم و از طرفی بومی سازی را شروع کردیم و در بخش توسعه هم موفق بوده ایم؛ می توانیم به آینده این صنعت بسار خوش بین باشیم زیرا این صنعت می تواند ارز خوبی به کشور برگرداند و جایگزین نفت شود؛ نفتی که با کاهش قیمت روبروست. لذا آینده فولاد ایران آینده بسیار مثبتی است و ما باید این راه را ادامه دهیم. همانگونه که زمانی بود که ما دومین وارد کننده فولاد در دنیا بودیم و امروز به دهمین صادرکننده دنیا تبدیل شده ایم و با چشم انداز 55 میلیون تن در 1404 می توانیم به جایگاه پنجم یا ششم تولیدکنندگان فولاد دنیا برسیم و حتی به سومین صادرکننده فولاد تبدیل شویم.