بهادر احرامیان در گفت‌وگو با ایراسین با بیان این مطلب اظهار کرد: برای مثال میتوان به محصولی همچون ورق خودرو که تنها یک تولیدکننده داشته و مصرف کننده آن نیز صرفا دو شرکت خودروساز هستند اشاره کرد. در واقع ورق خودرو یک محصول خاص است و زمانی که در بورس برای فروش و عرضه گذاشته می‌شود، به جز 2خریدار اصلی، افراد دیگری هم می‌توانند برای خرید این کالا اقدام کنند و در نهایت آن را خریداری کرده و در بازار آزاد به فروش برسانند که همان بحث دلالی و واسطه گری در بازار به وجود می آید؛ در نهایت کالا به دست مصرف کننده واقعی نمی‌رسد و در بازار آزاد با قیمت بالاتر به فروش می رسد. بنابراین می توان گفت که فروش این محصول در بورس توجیه پذیر نیست.

وی ادامه داد: برای تامین مواد اولیه صنایع پایین دستی فولاد نیز که عمدتا مصرف کننده انواع ورق‌های فولادی هستند، نمی‌توان یک فرمول در نظر گرفت و باید بر اساس مقتضیات آن کالا برای فروش برنامه ریزی کرد. در واقع باید دید کدام کالاها انحصاری بوده و مصرف کننده خاص دارد و بعد از آن می‌توان برای روش عرضه و فروش آن تصمیم گیری کرد.

نایب رییس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران گفت: ورق‌های فولادی بسیار متنوع هستند و انتخاب یک روش برای فروش همه آنها کار صحیحی نیست. حال اینکه برخی از صنایع پایین‌دستی با کمبود مواد اولیه برای تولید خود مواجه شدند نیز باید این موضوع بررسی شود و نوع نیازشان مشخص گردد تا بتوان دلایل عدم دسترسی و تهیه مواد اولیه آنها را بررسی کرده و برای آن راهکاری تعریف کرد.

به گفته احرامیان، اینکه تمامی مواد اولیه مورد نیاز صنایع پایین دستی فولاد مستقیما و تنها در بورس عرضه شود می‌تواند مشکلات بسیاری را به همراه خواهد آورد که می‌توان به افزایش قیمت و ورود دلالان به بازار اشاره کرد.

نایب رییس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در پایان افزود: البته برخی از کالاها را می‌توان در بورس فروخت اما برخی دیگر از مواد اولیه که برای ساخت محصولات خاص استفاده می‌شود عرضه آن در بورس می تواند منجر به مشکلاتی برای مصرف کنندگان اصلی آن به وجود آورد.