مهرداد شکوهی رازی با بیان این مطلب در گفت‌وگو با ایراسین گفت: اکنون یک کارخانه تولیدکننده محصولات چینی در ایران که حتی یک شریک و سرمایه گذار خارجی (چینی) نیز دارد، نمی‌تواند از خارج کشور پول وارد کرده و حقوق کارگران خود را بپردازد. بنابراین اکنون بزرگترین مشکل ما در ایران نقل و انتقالات منابع مالی به کشور است.

به گفته وی، در شرایط فعلی که نرخ ارز به شدت بالا رفته، صادرات هر نوع کالایی اقتصادی خواهد بود؛ پس اگر بتوان صادرات را توسعه داد، منجر به اشتغالزایی فراوان در کشور شده و هم اینکه می‌توان منابع ارزی بسیاری را وارد کشور کرد. این درحالیست که می بینیم علاوه بر مشکلات برون مرزی که همان تحریم‌ها هستند و امکان مبادلات بانکی را سخت کرده اند در داخل کشور نیز قوانینی برای صادرات و جلوگیری از آن گذاشته شده که سختی کار را صد چندان می کند.

شکوهی رازی ادامه داد: اکنون مشکل اینجاست که ما برای صادرات نیز ساز و کاری تعریف نکرده ایم و تنها از طریق روش‌های غیر متعارف همچون قاچاق پول توانسته ایم درآمد صادراتی را به کشور باز گردانیم که آنهم به دلیل اینکه بسیار دیر این منابع به کشور بازمی گردد ارزش خود را از دست می دهد و نمیتوان از آن استفاده بهینه داشت.

این کارشناس اقتصادی ادامه داد: دولت در اینجا می‌تواند نقش مهمی داشته باشد و گره ها را از دست و پای اقتصاد کشور باز کرده و اجازه دهد تولید کننده به کار خود بپردازد. برای مثال در بخش معدن می بینیم سال‌های بسیاری است تجهیزات و ماشین آلات نوسازی نشده و بسیار فرسوده گشته اند. حال که می توان با صادرات محصولات معدنی به درآمد خوبی رسید چه نیکوست اگر این اتفاق بیافتد و درآمد حاصل از آن صرف خرید ماشین آلات و تجهیزات برای معادن شود.

وی افزود: نکته مهم دیگر این است که هیچ تولیدکننده ای به تنهایی نمی‌تواند همیشه حرکت روبه جلو داشته باشد، زیرا نیازمند منابع مالی است. در ایران نیز برای تولیدکنندگان بهترین بازار سرمایه که می‌توانند به آن تکیه کند بانک‌ها هستد که البته آنها نیز عنایتی به تولید ندارند و تنها در قالب شعار دادن خوب عمل می‌کنند؛ زیرا زمانی که کار به منعقد شدن قرارداد می رسد می‌بینیم که مشکلات و سنگ اندازی های بسیاری از طرف آنها مطرح شده و دریافت تسهیلات از آنها بسیار سخت می‌شود.