به گزارش ایراسین، در این میان شاهد هستیم شیوه نامه دولت برای کنترل بازار فولاد گویا بدون در نظر گرفتن این موارد تنظیم و ابلاغ شده است. مکلف شدن وزارت صمت برای کاهش 20درصدی صادرات شمش فولاد در سال جاری و برداشتن معافیت مالیاتی از زنجیره فولاد از جمله موارد مهمی است که در این شیوه نامه به آن اشاره شده است. همچنین دولت مکلف است تا 50درصد از متوسط هرتن سنگ آهن را به تشخیص وزارت صنعت، معدن و تجارت به عنوان عوارض صادراتی در تمام زنجیره فولاد اعمال کند. جالب اینجاست که تولیدکنندگان فولاد همواره در تلاش بوده اند تا در ابتدا به تامین نیاز داخلی پرداخته و سپس نسبت به صادرات محصولات خود اقدام کنند.

همانگونه که می‌دانید میزان تولید فولاد در کشور 2برابر مصرف داخلی است. بنابراین حذف معافیت مالیاتی برای صادرکنندگان زنجیره فولاد، در واقع از بین بردن انگیزه برای صادرات محصولاتیست که در داخل کشور نیازی به آن وجود ندارد (مازاد تولید است)! این اقدام چه عواقبی می‌تواند داشته باشد جز اینکه تولیدکنندگان فولاد را ضررده کرده و انبارهای آنها را پر از محصولاتی گرداند که سرمایه‌گذاری بالایی برای تولید آنها انجام داده اند؟

بر اساس افق چشم انداز 1404 تولید فولاد در ایران باید به 55 میلیون تن برسد که از این میزان 35 میلیون تن به مصرف داخل رسیده و 20میلیون تن آن نیز صادر شود. در حالی که کمتر از 5 سال برای تحقق این موضوع باقیمانده شاهدیم که میزان مصرف فولاد نیز در کشور روبه کاهش است. بنابراین گره انداختن در کار فولادمردانی که در سختترین شرایط و تحریم‌های خارجی در حال فعالیت و تولید هستند، چیزی نیست جز خود تحریمی! تحریم که همیشه منافع ایران را به خطر انداخته اکنون سایه سنگینش آن هم از جنس وطنی تولیدکنندگان را تحت فشار قرار داده است!

در واقع تصمیم‌گیری‌های دولت بدون در نظر گرفتن تاثیرات ناشی از آن بر بخش‌های مختلف اقتصادی و همچنین بازار سرمایه کشور سبب شده تا آسیب‌های فراوانی بر پیکره اقتصاد وارد شود. برای مثال امروز شاهد یکدست قرمزپوش شدن سهام فولادسازان بزرگ کشور در دومین روز پس از ابلاغ شیوه نامه تنظیم بازار فولاد بودیم که باعث افت شاخص بازار سرمایه شد؛ در اینجا نباید فراموش کرد که فولادسازان و شرکتهای تولیدکننده تا چه اندازه بر بازار سرمایه ایران نقش دارند!

در پایان باید گفت اگر دولت در راستای حمایت از مصرف کنندگان داخلی و صنایع پایین دستی فولاد دست به چنین اقدامی زده است، باید توجه داشته باشد با ادامه این روند، میزان تولید فولاد اعم از شمش و ورق به حتم کاهش یافته و در نهایت دیگر خبری از تامین مواد اولیه برای این صنایع نیست! پس این بازی دو سر باخت خواهد بود و نه تنها فولادسازان ضربه خواهند خورد بلکه دولت نیز هم از درآمدهای ارزی خود جا خواهد ماند و هم اینکه دیگر نقش حمایتی اش از صنایع پایین دستی بی نتیجه خواهد شد.