علیرضا زندیان در گفتگو با خبرنگار ایراسین گفت: دستیابی به زنجیره تامین مواد اولیه و همچنین صنایع تکمیلی باعث افزایش بهره‌وری در طرح‌های صنعتی می‌شود و می‌تواند دستاوردهای قابل توجهی در اقتصاد مناطق محل احداث خود ایجاد کند.
زندیان در ادامه افزود: بررسی عملکرد دولت تا امروز نشان می‌دهد بسیاری از طرح‌های صنعتی بدون توجه به آمایش سرزمین تصویب و حتی برخی از آنها بنا به دلایلی دستخوش تغییراتی معنا دار شده‌اند و متاسفانه برخی از آنها غیراقتصادی شده است.
این عضو کمیسیون اقتصادی مجلس معتقد است بی‌توجهی به آمایش سرزمین می‌تواند هزینه تولید در طرح‌ها را تا چندین برابر افزایش دهد و نهایتا قدرت رقابت‌پذیری محصول نهایی در بازار مانع از رشد و گسترش آن صنعت براساس اصول اقتصادی در منطقه مورد نظر است که این اتفاق متاسفانه در بسیاری از شهرها و استان‌های کشورمان افتاده است.
وی تاکید کرد: این اتفاق در مقیاس صنعتی که بررسی شود هزینه‌های بالایی به اقتصاد کشورمان تحمیل می‌کند و نباید فراموش کنیم در شرایط فعلی که دوره رقابت در بازارهای صادراتی است کاهش هر یک ریال هزینه تولید می‌تواند فرصت‌های بالایی در سهم بازار محصولات ایرانی در خارج از مرزها باشد.
زندیان همچنین به خبرنگار ایراسین گفت: اصول اقتصادی تاکید می‌کند برای تدوین و تصویب طرح‌های صنعتی باید زنجیره تکمیل شده تولید را درنظر داشته باشیم تا ارزش افزوده مناسبی ایجاد کنیم، به عنوان مثال در یک طرح فولادی لازم است از معدن با عیار مناسب تا تولید فولاد یاحتی در برخی موارد تا صنایع پایین‌دستی در کنار یکدیگر باشند.
به گفته زندیان این نکته‌ای است که متاسفانه در کشورمان بخصوص در دو دولت اخیر دیده نشده و همچنان هم مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد که نمونه بارز آن طرح‌های فولادی در استان کردستان است، آنهم در شرایطی که همه امکانات و شرایط ایجاد زنجیره کامل تولید در این استان وجود دارد.
این عضو کمیسیون اقتصادی مجلس در اداهم افزود: سوء مدیریت مسئولان دولت در این زمینه باعث شده تا طرح فولادی یاد شده با درنظر گرفتن معادن مناسب، دسترسی به بازار صادراتی ساده و همچنین نیروی کار ارزان و ده‌ها امتیاز دیگر بلاتکلیف باقی مانده باشد درحالی که هر یک روز ماندن این طرح به حال خود یعنی افزایش چند درصدی به هزینه‌های تکمیل و نهایتا زیان‌ده شدن آن.
وی همچنین معتقد است این بی‌توجهی البته تنها مختص صنعت فولاد نیست بلکه در برخی از صنایع دیگر که شهرستان‌ها و استان‌ها دارای پتانسیل‌های بالایی هستند نیز تجربه شده که شاخص اصلی آن را می‌توان در بخش کشاورزی دید.
زندیان گفت: در مطالعات اولیه طرح فولادی یاد شده با استناد به مسیر حمل و نقل، معادن سنگ آهن و همچنین دسترسی به شبکه حمل و نقل قابل اعتماد از پتانسیل‌های ویژه بوده‌اند، اما در نهایت می‌بینیم بعد گذشت نزدیک به 5 سال یک سیاست اشتباه یا می‌توان گفت تصمیم‌گیری جزیره‌ای باعث شده تا این طرح با مشکلاتی از جمله هزینه حمل و نقل روبرو باشد چون جانمایی برای تکمیل زنجیره تولید دقیق نبوده است.
این عضو کمیسیون اقتصادی مجلس همچنین اظهار کرد: این اتفاق درحالی روی داده که اولویت کشور در ایجاد اشتغال‌پایدار و همچنین استفاده بهینه از منابع داخلی بوده است چون اکنون ایران در جنگ اقتصادی قرار دارد و تصمیم‌گرفته در مقابل کارشکنی‌های دشمنان به اتکاء منابع و متخصصان داخلی ایستادگی کند.
وی معتقد است باید نمایندگان از مسئولانی که چنین تصمیم‌هایی را اجرایی کرده‌اند سئوال کند و درصورت سیاست‌گذاری اشتباه آنها را با تبعات مدیریت اشتباهشان روبرو کند، چون هیچ تفکر اقتصادی و اصولی در پس این تصمیم‌گیری‌ها نبوده است. به عنوان مثال باید از مدیرانی که زنجیره فولادی در استان کردستان را پراکنده در نظر گرفته‌اند پرسید آیا هیچ محاسبه‌ای از هزینه سنگین حمل و نقل در قیمت تمام شده محصول انجام داده‌اید؟
به گفته زندیان شاید کمتر مسئولی هنگام تصویب طرح‌های فولادی استان توجه داشته که فاصله کارخانه‌های کندله‌سازی و آهن اسفنجی یا حتی نورد چه هزینه‌های قابل توجهی از نظر حمل و نقل و انرژی به محصول نهایی تحمیل می‌کند به عنوان مثال تولید شمش در یک کارخانه انجام می‌شود و این شمش که حرارت دیده و گداخته شده سرد می‌شود و در کارخانه‌ای که دویست کیلومتر آنطرف‌تر احداث شده دوباره گرم می‌شود تا سایر محصولات فولادی تبدیل شود. خوب سئوال اینجاست که کجای این سیاست منطقی و اقتصادی بوده است؟
این عضو کمیسیون اقتصادی مجلس در ادامه گفت: این اتفاق درحالی رخ داده که مثلا چینی‌ها کارخانه فرآوری و تولید محصولات سنگی را دقیق کنار معادن سنگ خود احداث می‌کنند و حتی از خرده سنگ‌هایی معدنی نیز مصنوعات مختلف روانه بازار می‌کنند.
وی با اشاره مجدد به مشکلات طرح‌های صنعتی بدون توجه به موضوع آمایش سرزمین به خبرنگار ایراسین گفت: این مهم باید در اقتصاد ایران دیده شود که طرح‌های صنعتی بخصوص آنهایی که به عنوان صنایع مادر دیده می‌شوند دارای زنجیره تولید منطقی و اصولی باشند که ارزش افزوده یا حتی یارانه‌هایی که دریافت می‌کنند در اقتصاد کشورمان ارزش افزوده داشته باشد نه اینکه طرح‌های صنعتی مثل فولاد بیجار دستخوش سیاسی‌کاری یا حاشیه‌سازی مسئولان باشد.
انتها/
ارسال نظر