دکتر مصطفی مرشدی مدرس و مشاور پروژه های تحول دیجیتال در گفتگو با خبرنگار ایراسین درباره استفاده از تکنولوژی نسل چهارم در صنایع بزرگ گفت: تحول تکنولوژیکی در صنایع بزرگی مثل فولاد بیشتر به سمت تکنولوژی اینترنت اشیاءIOT، Connectivity یا Advanced Robotics پیش می رود. یعنی خطوطی که خودشان با خودشان تعامل می کنند و تصمیم گیری روی لبه اتفاق می افتد و نهایتاً تعمیرات یا از کار افتادن یک بخش از خط تولید از حالت پیشگیرانه به پیشگویانه تبدیل می شود که این بحث در صنایعی مثل تولید فولاد بسیار حائز اهمیت است و زمان خرابی را به حداقل می رساند. به طور کلی تحول دیجیتال در زمینه صنایعی مثل فولاد به زنجیره داخل شرکت و به عقب تر یعنی پارتنر ها و مشتریان بر می گردد و در بحث زنجیره ارزش عرضه کالا هم می تواند تاثیر گذار باشد.

مترجم کتاب تحول دیجیتال در ادمه گفت: ما در انقلاب صنعتی سوم در حوزه صنعت و تولید، شاهد ورود دستگاه های CNC بودیم و یک آمار غیر رسمی در اواخر دهه 70 می گوید ماشین های CNC که در ایران وجود دارد 2 برابر آلمان است، ولی صنعت آنها کجا و صنعت ما کجا، یعنی می خواهم بگویم ابزار، قدرت رقابت پذیری را بالا نمی برد.

مدرس تحول دیجیتال به 4 مرحله تکنولوژی پرداخت و افزود: تکنولوژی 4 بخش دارد: بخش سخت افزاری که مثلا شامل دستگاه CNC می شود. بخش دیگر بخش نرم افزاری است که همان نرم افزاری است که با آن با دستگاه ها کار می کنند. اما دو بخش مهم دیگر تکنولوژی یکی انسان افزار است و دیگری سازمان افزار؛ ما از این 4 بخش تکنولوژی شاید 2 قسمت اول را کامل در انقلاب صنعتی اول در کشور داشتیم، اما دو قسمت دوم را نداشتیم. به خاطر همین است که ما علی رغم داشتن ابزارهای خیلی پیشرفته، صنعت کشورمان قابل رقابت پذیری با صنایع کشورهای دیگر که به اندازه نصف کشور ما هم امکانات ندارند نیست. بحث من این است که باید به سازمان افزار و انسان افزارها در انقلاب چهارم توجه کنیم.

مرشدی در ادامه گفت: در دهه هفتاد و هشتاد به لحاظ مالی کشور وضعیت بهتری داشت و بی محابا تکنولوژی می خرید. مستقل از اینکه کاربرد دارد یا نه و در وضعیت فعلی برای انقلاب چهارم این امکان وجود ندارد. حتی اگر بحث تحریم ها را هم در نظر نگیریم در حال حاضر اندوخته سازمان های ما به اندازه ای نیست که هر تکنولوژی را خریداری کنند. توان مالی به شدت کاهش پیدا کرده و این شامل همه شرکت ها و سازمان های بزرگ و کوچک است.

وی در خاتمه خاطر نشان کرد: تکنولوژی خیلی مهم است و ما باید آن را یا ایجاد یا بومی سازی کنیم، ولی اینگونه نیست که با آوردن تکنولوژی نسل چهارم کارها حل شود. باید تکنولوژی را بیاوریم و از آن خودمان بکنیم و انسان افزار و سازمان افزار مربوطه آن را در سازمانهای مان ایجاد کنیم تا سرمایه گذاری که انجام می شود نتیجه بدهد و به بالندگی، شکوفایی و رقابت پذیری برسد. اگر با آوردن تکنولوژی نسل چهارم توسعه در سازمان افزار و انسان افزار ایجاد نشود آن کارایی لازم را نخواهد داشت و به آن توقع و سطح رقابت پذیری نخواهد رسید.