علیرضا کلاهی صمدی عضو اتاق بازرگانی ایران در گفتگو با خبرنگار ایراسین درباره چالش اصلی صنعت کشور گفت: به طور کلی ما در صنعت با یک چالش اساسی روبرو هستیم و آن تعدد و کوچک بودن واحد های صنعتی است و این واحدها یک رقابت مخرب با هم را در پیش گرفته اند و توان مالی و مدیریتی که بخواهند کارشان را توسعه بدهند؛ ندارند.

وی در ادامه افزود: این اتفاق در حوزه معادن هم افتاده است و افرادی که خیلی توانمند نبوده یا اهلیت نداشته اند، معدنی را ثبت کرده اند و بعداً به علت افزایش ارزش معدن، قیمت های غیرواقعی برای معدن خود در نظر گرفته اند یا به دنبال توسعه و تجمیع معادن نبوده اند و موضوعاتی از این دست باعث شده توسعه معادن سرعت پایینی در کشور داشته باشد. لذا دولت باید یک سختگیری در زمینه توسعه و مالکیت معادن در پیش بگیرد. موضوع بعدی دادن امتیاز های درست به توسعه معادن است. به عنوان مثال در استخراج سنگ آهن با خلوص پایین، در بعضی از معادن می توان مقدار زیادی ولنیوم استخراج کرد. البته ما خودمان قابلیت خالص سازی آن را نداریم و چینی ها آن را تحت عنوان سنگ آهن ناخالص ارزان تر از ما می خرند و بعد ولنیوم آن را استخراج می کنند. 

عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران در زمینه ارائه راهکار برای توسعه معادن گفت: باید برای توسعه واحدهای فرآوری و پیشرفت آنها در زمینه علم اکتشاف برنامه ریزی دقیقی صورت بگیرد. یکی از این راهکارها ایجاد مراکز تعالی است. این مراکز تعالی باید توسط دولت ایجاد شود و در فاز نخست که کار با ریسک بالا همراه است، دولت کار را شروع کند و هسته اولیه را شکل دهد. در این مراکز تعالی، هم سرمایه گذاری صورت می گیرد و هم نیروی انسانی تربیت می شود و در ادامه مشارکت های خصوصی و دولتی شکل می گیرد و نیروهایی که در این مراکز تربیت شده اند؛ بعدا خودشان وارد کسب و کار می شوند و در بخش های خصوصی توانمند مشغول به کار می شوند. این روندی بوده که خیلی از کشورهای دنیا آن را طی کرده اند و مصداق آن هم شکل گیری هسته دارویی پزشکی در ایالت باسک اسپانیا است.

کلاهی خاتمه خاطر نشان کرد: ما داشته های معدنی ارزشمندی داریم و می دانیم که توسعه نیافته هستند و با توجه به کاهش اهمیت و تقاضای جهانی برای نفت، یکی از مسیر های توسعه اقتصادی ایجاد مراکز تعالی در حوزه معادن و فلزات است. باید یک سری از قابلیت ها را در کشور توسعه بدهیم. به عنوان مثال یکی از نمونه های عدم توسعه یافتگی در معادن ما در بخش آلومینیوم است. قدمت این صنعت در ایران به بیش از 50 سال می رسد اما کل تولید کشور ما به اندازه شرکت دوبال نیست. تازه اگر به موازات آن واحد آلومینیوم امال ابوظبی را هم اضافه کنیم، میران تولید آنها به چندین برابر کل کشور ما می رسد و می بینیم که الان دوبال خودش صاحب تکنولوژی تولید آلومینیوم شده است ولی ما برای احداث واحدهای آلومینیوم خودمان در کشور وابسته به چین هستیم. در بقیه صنایع هم همینگونه است و اگر قرار است با توجه به منابع خدادای مان به یکی از کشورهای مدعی حوزه معادن و فلزات تبدیل شویم، باید سعی کنیم خودمان تکنولوژی را توسعه دهیم.