ایراسین:
بررسی‌ها نشان می‌دهد در دوره‌ای که توافقنامه برجام امضاء شد ورود شرکت‌های خارجی و همچنین افزایش ارتباطات تجاری میان ایران و سایر کشورها بگونه‌ای در اقتصاد کلان کشورمان نقش آفرینی مثبت داشت که نشاط و رشد اقتصادی مناسبی در این دوره تجربه شد اما خروج یکجانبه آمریکا از این توافقنامه بین‌المللی باعث شد تا بسیاری از معادلات معکوس شده و مشکلاتی به اقتصاد کشور تحمیل شود.
اگر از موضوع این فشارها و مشکلات ایجاد شده بگذریم نکته‌ای که قابل توجه است و باید از آن درس بگیریم شناسایی نقاط ضعف در اثرپذیری اقتصاد ایران از شیطنت‌های خارجی است.
دقت نظر در این مشکلات و نقاط ضعف شاید در نگاه اول مربوط به خارج از مرزها باشد اما نکته‌ای که تقریبا از دید برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران اصلی دور مانده واقعیت عملکرد جزیره‌ای در تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌هاست.
این مشکل باعث شد تا در دوره اجرایی شدن برجام به دلیل عدم هماهنگی میان نهادهای تصمیم‌گیرنده و مرتبط با صنایع و تولید کشورمان به محض اینکه ایالات متحده از این معاهده بین‌المللی یکجانبه خارج شد تولید در ایران با مشکل روبرو شد و اکنون هم می‌بینیم برخی از صنایع با ظرفیت‌های پایین مشغول به فعالیت هستند.
این درحالی است که براساس آمارها و اطلاعات موجود اگرچه منابع ارزی و سرمایه‌های خارجی در ایران کاهش یافته اما نقدینگی سرگردان در کشورمان به اندازه‌ای بود که تنها به ایجاد تلاطم و مشکلات در دودوتای اقتصادی کشور دامن زد و تاکیدی براین نکته بود که هیچ استراتژی مشخصی در بخش تولید یا صنایع کشورمان ارایه نشده است.
نکته اینجاست که البته تمامی مسئولان، مدیران و تصمیم‌گیرندگان دولتی در این زمینه اعلام می‌کنند که برنامه‌ریزی‌های هدفمندی صورت گرفته بود و نهایتا این تحریم‌ها و کارشکنی آمریکا بلای جان تولید کشور شد، اما واقعیت امر اینجاست که همانطور که قبلا اشاره شد مدیریت جزیره‌ای بلای جان تولید و صنایع شد و شاهد مثال هم مشکلات ترخیص کالا از گمرکات، کمبود مواد اولیه و در نهایت افزایش قابل توجه قیمت در بازار است.
بر همین اساس حالا که دوباره درحال تجربه افق‌های روشن در اقتصاد کشورمان به واسطه احتمال حذف تحریم‌ها و بهبود روابط اقتصادی با سایر کشورها هستیم بد نیست با توجه به رهنمودهای مقام معظم رهبری و تکیه بر توانمندی داخلی برای بی‌اثرکردن تحریم‌ها گام موثر با دوری از هرگونه مدیریت جزیره‌ای برداریم، چون استفاده بهینه از منابع و توانمندی‌ها می‌تواند انعطاف‌پذیری بیشتر و بهتری در مقابل جریان‌ها و شیطنت‌های خارجی برای اقتصاد ایران مهیا سازد.
سیاستی که می‌تواند با تعیین هدف در صنایع مختلف با استفاده از امایش سرزمینی و تکمیل زنجیره‌های تولید علاوه بر تضمین جریان تولید ارزش افزوده قابل توجهی نیز برای کشور به ارمغان آورد، تا جایی که حتی اگر دوباره دشمنان ایران اسلامی تصمیم به عهدشکنی گرفتند بدون نگرانی به راه توسعه و سازندگی خود ادامه دهیم و در مقابل خصومت‌های آنها ایستادگی کنیم.
ارسال نظر