مهرداد اکبریان رئیس انجمن سنگ آهن ایران در گفتگو با خبرنگار ایراسین درباره بالا رفتن قیمت جهانی سنگ آهن گفت: بالا و پایین رفتن قیمت جهانی سنگ آهن طی سالیان گذشته بارها تجربه شده است و ما سال های 86 تا 87 تجربه سنگ آهن 170 دلاری را داشته ایم و این چیزی نیست که برای اولین بار اتفاق افتاده باشد. این افت و خیزها در این بازار وجود دارد و همان سنگ آهن 170 دلاری در آن سال ها طی بحران جهانی فولاد، بعد از چند ماه به 60 تا 70 دلار رسید.

اکبریان در ادامه افزود: قیمت جهانی سنگ آهن در شرایط فعلی رو به افزایش است و نمی توان پیش بینی کرد این روند افزایشی چند ماه ادامه پیدا خواهد کرد یا رقم بعد از 170 دلار چه میزانی خواهد بود. باید به صورت تخصصی در این زمینه کارشناسان نظر بدهند ولی بحث عمده این است که هرچقدر قیمت های جهانی بالا می رود شکاف قیمتی بین معامله این کالا در ایران و جهان افزایش پیدا می کند و این معضل خودش را بیشتر و بیشتر نشان می دهد و موضوع حادتر می شود. لذا ما واقعا از بالا رفتن جهانی قیمت سنگ آهن استقبال نمی کنیم و حتی راضی نیستیم قیمت این کالا در داخل به گونه ای بالا برود که بحث کنسانتره سازی و فولاد را تحت شعاع خودش قرار دهد و ای کاش همه چیز در حالت تعادل رقم بخورد.

رئیس انجمن سنگ آهن ایران به موضوع قیمت سنگ اهن در داخل پرداخت و گفت: باید قبول کنیم که موضوع قیمت گذاری سنگ آهن، کنسانتره و گندله در ماه ها و سال های گذشته روش درستی نبوده است و علت های مختلفی داشته که بارها درباره آن صحبت شده است و این باعث شده خسارت های فراوانی به حوزه کسب و کارهای سنگ آهن وارد شود و وظیفه ما بوده که نسبت به این موضوع اعتراض کنیم و تاکید کنیم روش های قیمت گذاری عوض شود.

وی با بیان این مطالب افزود: این اعتراض ها منجر به برگزاری چندین جلسه با انجمن فولاد، فولاد مبارکه، ذوب آهن، فولاد خوزستان و... شد تا ما بتوانیم با خریدارن بزرگ فولاد کنار بیاییم ولی متاسفانه این اتفاق رخ نداد و تعلل هایی از سمت انجمن فولاد و دولت رخ داد و باعث شد کار به مجلس کشیده شود. ما هیچوقت علاقمند به این نبوده و نیستیم که مجلس تعیین کننده مسائل بین واحدهای تولیدی باشد ولی متاسفانه کار به مجلس کشیده شد. در صورتی که به حق ترین مرجع برای این موضوع واحدهای تولیدی و خصوصی بودند و بعد از آن هم کارشناسان وزارت خانه و دست آخر مجلس قرار داشت. مجلس می تواند به صورت کلان راجع به این موضوع صحبت کند ولی به هیچ عنوان نمی توانند راجع به مسائل پیچیده، تخصصی و کارشناسی این صنعت نظر بدهند.

اکبریان خاطرنشان نشان کرد: وقتی کار به مجلس رسید همه ما نگران شدیم. چون مشخص نیست خروجی مجلس برای این صنعت چه خواهد بود. ممکن است معدنی ها متضرر شوند، ممکن است فولادی ها زیان ببینند یا هر دو و این اتفاق خوشایندی نیست. لذا وقتی دولت موضوع شیوه نامه را مطرح کرد ما برای اینکه کار از تصمیم گیری مجلس خارج شود با اینکه شیوه نامه صد در صد یک شیوه نامه کارشناسی شده نبود و ما هم به آن اعتراضاتی داشتیم ولی از آن دفاع کردیم و الان هم می کنیم، چون روح شیوه نامه و سبک و سیاق آن درست است اما باید کار کارشناسی بیشتری روی آن صورت بگیرد. یعنی هم باید معدنی ها و هم فولادی ها در شرایط مطلوبی قرار بگیرند و هیچکدام نباید در تهیه و تولید با مشکل مواجه باشند و ما هم به دنبال این روش منصفانه هستیم.

رئیس انجمن سنگ آهن ایران گفت: البته یکی دوباری فرصت اصلاح توسط بخش خصوصی به وجود آمد که به دلیل خمودگی انجمن فولاد این اتفاق نیفتاد و متاسفانه این انجمن نتوانست حرف نهایی و مستقل را بزند. لذا کار دست دولت افتاد. دولت هم تعلل کرد تا کار به مجلس رسید. در ضمن اگر این شیوه نامه از طریق بدنه وزارتخانه قرار بود تنظیم شود بازهم دچار تعلل می شد و چون خارج از وزارتخانه بود پیش رفت. لذا پیشنهاد ما این است که باید از شیوه نامه دفاع کرد و پای آن ایستاد، به شرطی که اصلاحات روی آن صورت بگیرد و برای معدنی ها و فولادی ها حالت برد-برد داشته باشد و همه واحدهای تولیدی بزرگ و کوچک بتوانند کار کنند.