عباسعلی ابونوری در گفت‌وگو با خبرنگار ایراسین درباره جدایی نفت از بودجه اظهار کرد: در سال ۱۲۸۰ شمسی که نفت در ایران کشف شده تاکنون در حال فروش نفت به صورت خام هستیم؛ چنین اقدامی مانند این است که خون ملت را فروخته و در ازای آن ارتزاق می‌کنیم.
وی افزود: این در حالی است که پس از ۱۱۰ سال انجام چنین اقدامی، تازه نمایندگان مجلس که جدیدالورود بوده و فکر می‌کنند نوآوری داشته و متخصص هستند، حرفی که سالیان سال تکرار شده را دوباره تکرار می‌کنند. عملا در همه جای دنیا از جمله کشورهای پیشرفته نفت فروخته می‌شود اما درآمدهای ناشی از این صادرات سرمایه‌گذاری می‌شود.
عضو هیئت علمی اقتصاد دانشگاه آزاد اسلامی ادامه داد: زمانی که این درآمد سرمایه‌گذاری شود، نسل‌های آینده نیز از منافع اصلی درآمدهای نفتی برخوردار می‌شوند اما در ایران، از دهه ۴۰ که به دلیل نظر گرفتن برنامه‌های عمرانی، درآمد نفت وارد بودجه کشور شده تاکنون از آن خارج نشده است.
ابونوری خاطرنشان کرد: نفروختن نفت خطا است زیرا در آینده انرژی‌های دیگری جایگزین انرژی‌های فسیلی از جمله نفت می‌شود و در صورتی که از این ماده استفاده لازم را نکرده باشیم، نفت در زیر زمین بلااستفاده باقی خواهد ماند در نتیجه باید تا جایی که امکان دارد، نفت را صادر کرده اما درآمدهای حاصل از این صادرات را به صورت کامل سرمایه‌گذاری کنیم.
وی اضافه کرد: متاسفانه ما همه درآمدهای نفتی را صرف واردات کالاهای مصرفی می‌کنیم. با چنین اقدامی به مرور چاه‌های نفت ما خالی شده و سفره‌های خالی را برای نسل‌های آینده خواهیم گذاشت. این مسئله نکته جدیدی نیست بنابراین متاسفانه صحبت برخی نمایندگان نمایشی بوده؛ شاید هم احساسات جوانگرایی باشد.
خام فروشی نفت حماقت محض است
عضو هیئت علمی اقتصاد دانشگاه آزاد اسلامی تصریح کرد: ما در حقیقت نفت‌بان هستیم، شیر نفت را باز می‌کنیم، بشکه‌ای ۵۰ دلار میفروشیم و کشورهایی مانند ژاپن و هند که این خریدار نفت ایران هستند آن را به ۲۰۰ دلار تبدیل می‌کنند. در واقع این کشورها ۱۵۰ دلار ارزش افزوده به ازای هر بشکه نفت ایجاد می‌کنند.
ابونوری با تاکید بر اینکه خام فروشی نفت حماقت محض است، گفت: کسی به کسی نیست و توجهی به چنین سخنانی نمی‌شود؛ سال‌های سال است که می‌گوییم درآمدهای نفتی باید در حوزه‌های مختلف از جمله پالایشگاه‌ها سرمایه‌گذاری شود اما حداقل در حوزه محصولات پتروشیمی کمتر از پنج درصد سهم فروش محصولات پتروشیمی دنیا را در اختیار داریم. در واقع مقدار قابل ملاحظه‌ای نفت میفروشیم اما درصد بسیاری کمی را به محصولات پتروشیمی تبدیل می‌کنیم.
وی درباره دلایل ناتوانی در جداسازی نفت از بودجه اظهار کرد: ما نتوانستیم نفت را از بودجه جدا کنیم زیرا به جداسازی این دو از یکدیگر آشنا نیستیم. به عبارتی دیگر درهای اقتصادی همه کشورهای دنیا را به روی خودمان بسته‌ایم و به دلیل همین خودتحریمی اکنون امکان جداسازی نفت از بودجه وجود ندارد؛ دستمان در پوست گردو است.
این کارشناس اقتصادی با اشاره به ناتوانی در تامین جایگزین نفت، گفت: برای مثال، چقدر صادرات داریم که بخواهیم از محل صادرات درآمدهای کشور را تامین کنیم. افزایش سطح صادراتی فعلی نیز به خاطر کاهش شدید ارزش پول ملی است که کالاهایی به چند کشور مانند عراق، سوریه، لبنان، پاکستان و افغانستان صادر می‌شود؛ این هم عمدتا جنبه‌های سیاسی دارد.
ابونوری با بیان اینکه حداقل می‌توان ۵۰ نوع کالای صادراتی از یک بشکه نفت استخراج کرد، گفت: به دلیل اینکه نفت به صورت خام فروخته می‌شود، این ۵۰ نوع محصول دو دستی به کشورهای دیگر تقدیم می‌شود و در نتیجه اشتغال حاصل از این تولید نیز از بین می‌رود.
وی با تاکید بر اینکه نفت باید با حداکثر توان صادر شود، خاطرنشان کرد: درآمدهای حاصل از این فروش باید در بخش‌های مختلف و عمدتا در حوزه پالایشگاهی سرمایه‌گذاری شود. برای نمونه عربستان سعودی با بخشی از درآمد حاصل از صادرات نفت، در حال ساخت بزرگترین نیروگاه خورشیدی جهان در این کشور است اما در مقابل این درآمدها در ایران صرف واردات کالاهای مصرفی می‌شود.
ارسال نظر