به گزارش ایراسین، حالا دیگر تبدیل به یک روال همیشگی شده است؛ اینکه یک گوشه ورزشگاه درگیری راه بیفتد، کریم باقری در نقش میانجی به دل میدان بزند، آتش فروکش کند و بعد رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی پر از تعریف و تمجید از مربی پرسپولیس شود. کم‌کم تمامی اهالی فوتبال ایران کل سناریو را از حفظ شده‌اند. این داستان آخرین‌بار در جریان دربی ۹۵ تهران رخ داد؛ جایی که بعد از تکل خشن محمد نادری روی پای بازیکن پرسپولیس، نفرات اصلی و نیمکت‌نشینان دو تیم به قصد مجادله به هم نزدیک شدند.

باز هم کریم باقری با سرعت نور خودش را به غائله رساند و کمی هم با چاشنی خشونت همه را از هم جدا کرد. این اتفاق هفته گذشته در اصفهان هم رخ داد. وقتی تنش بین بازیکنان پرسپولیس و سپاهان اوج گرفت، این باقری بود که وارد گود شد و آنها را از هم دور نگه داشت. ویدئوهایی که از تونل ورزشگاه منتشر شده، به وضوح شامل فریادهای باقری است و او را درحال راندن بازیکنان خودی به داخل رختکن نشان می‌دهد.

در همین مسابقات فصل جاری بار دیگر کریم باقری به قصد آرام کردن محمدحسین کنعانی‌زادگان وارد زمین شد و ضمن برخورد فیزیکی، بازیکن پرسپولیس را آرام کرد. باقری در دربی رفت فصل گذشته هم در نقش میانجی بین نفرات درگیر ظاهر شده بود. او حتی در دوره بازی هم همین خصوصیت را داشت و هنوز برخوردش با شیت رضایی و علیرضا حقیقی را فراموش نکرده‌ایم. باقری سال‌هاست دستیار سرمربیان پرسپولیس به شمار می‌رود؛ از علی دایی تا برانکو، کالدرون و حالا هم یحیی گل‌محمدی. با این همه به‌نظر می‌رسد کسی خیلی از باقری انتظار نقش‌آفرینی فنی ندارد.

تیم دستیاران و مشاوران فنی همه سرمربیان قبلی مشخص بوده، اما کریم نقش چندانی در این مسائل نداشته است. همین حالا هم به‌نظر می‌رسد در بخش تئوری، حمید مطهری درحال کمک به یجیی است، اما باقری صرفا در بزنگاه‌های انضباطی دیده می‌شود. صد البته نقش او در این زمینه بسیار مفید بوده و همیشه هم به درستی مورد ستایش قرار گرفته است، اما بهتر می‌شد اگر در اثر سال‌ها حضور کنار سرمربیان مختلف پرسپولیس، کریم باقری کمی هم وجاهت فنی پیدا می‌کرد. به‌نظر می‌رسد او برنامه خاصی در این زمینه ندارد، هرگز دنبال مربیگری به شکل مستقل نیست و صرفا از اینکه نقش یک «وزنه» را در پرسپولیس ایفا کند رضایت دارد. خب این هم بد نیست، اما با چنین شرح وظایفی شاید سمت سرپرستی برای کریم می‌توانست متناسب‌تر از دستیار سرمربی باشد.

این وسط یک خرده‌نگرانی هم در مورد کلیشه‌ای شدن نقش باقری وجود دارد. اینکه کریم هر بار وسط دعوا باشد، کم‌کم شکوه و ابهت او را زیرسوال می‌برد. یادمان باشد کاریزما و اقتدار عرفی، کیسه‌ای نیست که بتوان بی‌حساب از آن خرج کرد. اگر چنین مداخله‌هایی هر یکی، دوسال یک بار اتفاق بیفتد، احترام کریم حفظ می‌شود، اما اینکه او هر هفته وسط جنگ باشد، برای خودش هم خوب نیست. به‌علاوه یک درصد باید احتمال داد که یک بار در فضای پر از خشم و هیجان مناقشه، یک بازیکن جوان اسیر احساسات شود و رودرروی خود کریم بایستد. در این صورت آبی ریخته خواهد شد که دیگر جمع‌کردنی نیست. امیدواریم باقری مراقب برند خودش باشد و اندازه را نگه دارد.

منبع: دنیای اقتصاد