ایراسین- ظهر جمعه، ۳۱ اردیبهشت ماه، وزیر صنایع، معادن و تجارت به استان اصفهان آمد. سفر رزم حسینی از شهرستان اردستان آغاز شد. تیزی آفتاب بر بیابان منعکس شد و بر روی سوله های فولادی تابید. شمایل میزبانان با دستاری که شبیه عمامه بر سر گذاشته بودند و کروات زده شده از سرمایه گذران غیرایرانی خبر داد که فارسی را بدون سکته حرف می زدند. رزم حسینی در گفتگو با سرمایه گذار هندی، چند سوال کلیدی پرسید. «آب را از کجا تامین می کنید؟»؛«سنگ آهن چه؟» «چرا کویر را انتخاب کردی؟»وزیر آرام که با توصیف جدیت در عمل هم شناخته می شود در دل کویر نشست تا سرمایه گذار هندی از مشکلاتش بگوید.

از آنجا به طرف واحدی رفتیم که سالها راکد بوده است؛ از جنس پارچه بافی که سنت به یادگار مانده کارآفرینی بود که با سرمایه گذاری شخصی احیایش کرده و فقط به وزیر گفت:« می خواهم این واحد را توسعه دهم و زنان و مردان را به کار گیرم.» وزیر باز هم گوش کرد و در بازدید از این واحد آنجایی که زنی بدون توجه به دوربین های عکاسی مشغول پارچه بافی بود، ایستاد و گفت:« این ها تولید خودت است؟» و صاحب کارگاه گفت:« همه اش تولید خودم است. همه اش.» غرور در چشمان کارآفرین موج زد و صدای احسنت وزیر از زیر ماسک شنیده می شد.

در اتاقی که طول آن دوبرابر عرضش است و حتی میکروفن هم نیست تا صدا به صدا برسد؛ رزم حسینی دستانش را گره کرد و به جلو خم شد و به گلایه های صاحبان کسب و کار گوش داد. معاونانش می خواهند موانع را از سر راه تولید بردارند؛ اما رزم حسینی راه حل هایش کوتاه و خلاق است.

شب اول سفر، به دارالمومنین و شهر گل و گلاب ختم شد. با وزیر راهی فولاد امیرکبیر کاشان شدیم. ساداتی نژاد، نماینده مردم کاشان و آران و بیدگل در مجلس یازدهم فولاد امیرکبیر را در بین کاشی ها خوشنام معرفی کرد و قدردان مسئولیت های اجتماعی فولاد مبارکه شد.

مدیرعامل فولاد مبارکه هم از مهم بودن مسئولیت اجتماعی در شرکتش دم زد و از کمک های نجات بخشی که در ایام کرونا کرد؛ گفت و خرسند بود که وزیرش رزم حسینی است. نوبت به وزیر رسید. رزم حسینی این بار مسئولیت اجتماعی را برای صنایع شکافت؛ حتی مبسوط تر از آنچه که در شرکت سیتروئن کاشان گفت. کلامش با گرامیداشت یاد شهدا بود و خاطره حماسه سوم خرداد. این بار رزم حسینی خواست یاد هم رزمانش حاج احمد و حاج قاسم را گرامی بدارد که به بیسیمچی گفتند خدا خرمشهر را خودش آزاد کرد و امروز هم با همان مسئولیت پذیری، از صنایع بخواهد آستین ها را بالا بزنند برای ایفای مسئولیت اجتماعی و مدل مرکز-پیرامونی را در شرکت هایشان فعال کنند. مدلی که به ابتکار خودش در جنوب کرمان آغاز شد تا با توانمندسازی جوامع محلی گشایش اقتصادی رخ دهد. حتی مسئولیت اجتماعی را هم در بخش معدن گوشزد کرد. برای رزم حسینی مسئولیت اجتماعی در ماهیگیری تعریف نمی شود بلکه او از صنایع می خواهد ماهی گیری را به ساکنان ایرانشهر یاد دهند خاصه آنها که در روستاها هستند و هنوز غیرتشان جامه مهاجرت بر تنشان ندوخته است.

او بر این باور است که باید با گام های کوچک و سازنده فضای کسب و کار را در پیرامون هر صنعت توسعه داد تا نرخ بیکاری کاهش یابد و اعتیاد نابود شود. وزیر صمت بر نقش نظارتی و تسهیلگری حاکمیت هم در مسئولیت های اجتماعی تاکید کرد. به زعم رزم حسینی، امنیت و اقتصاد دو حلقه به هم متصل هستند و مدیر شرکت است که می تواند امنیت اقتصادی را با بهبود فضای کسب و کار از روستاها شروع کند.

الگوی مدل سازی شده رزم حسینی بر اقتصاد مقاومتی تاکید دارد همان محرومیت زدایی که با الگوی مثلث توسعه اقتصادی فرهنگی و احیای مسئولیت های اجتماعی شرکتی و نهادی (CSR)در ۲۱ استان کشور که در حال اجراست تا سه ضلع نمایندگان مجلس، کارگزاران حکومتی وسرمایه گذاران و کارآفرینان به توسعه متوازن منطقه ای با بهره گیری از ظرفیت حداکثری مردمی دست یابند. مدلی که با کمک معین های اقتصادی فرهنگی و محوریت استانداری و با هماهنگی سایر ارکان حاکمیت در بستر توانمندسازی و توان افزایی مردم حرکت می کند.

علیرضا رزم حسینی روزی در میدان های نبرد و عملیات آزادسازی خرمشهر حاضر شد و این بار در توسعه طرح «قلعه گنج» در استان زادگاهش. رهاورد سفر رزم حسینی به شمال استان اصفهان را می توان در الگوی مثلث توسعه اقتصادی فرهنگی یافت؛ مدلی که مسئولیت اجتماعی شرکت ها را هدفمند می کند و با همگرایی و وفاق اجتماعی و سیاسی و اتکا به توان بخش داخلی درصدد است تا به شش گام تحقق مسئولیت اجتماعی بپردازد؛ درست مانند همان سالهایی که با رفقای شهیدش هم قسم شدند و با هم خاک را آزاد کردند؛ روزی حوالی خردادماه؛ سومین روز!

عاطفه علیان-روزنامه نگار