به گزارش ایراسین به نقل از دنیای اقتصاد در این یادداشت آمده است:

تنها یک تضمین نسبی از سوی محققان حوزه بهداشت و درمان در جهان کافی بود تا صنایع تولیدی بزرگ دنیا رقابت خود را شدت ببخشند و در حرکتی صعودی به سمت تولید حداکثری پیش بروند. در این میان فولاد و صنایع وابسته به آن تکاپوی بیشتری از خود نشان داده اند.

اگرچه برخی از کشورهای مهم تولیدکننده فولاد جهان با تغییر چشم انداز آینده، رویکرد خود را بر مبنای حرکت به سمت تولید فولاد سبز قرار داده اند، اما برآوردها نشان می دهد این تغییر رویکرد در سال جاری آنچنان که باید به افزایش جدی تولید فولاد سبز نینجامیده است، هر چند برنامه بلندمدت تا ۲۰۶۰ کشورهای جهان را موظف به جایگزینی کامل کرده است و در این میان چین قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ حدود ۹۰درصد از تولید فولاد خود را سبز کند.

به رغم تصمیم دولتمردان چین مبنی بر جایگزینی بخشی از تولید خود از شیوه قدیمی قوس الکتریکی بلند به روش های مدرن EAF و حتی اتخاذ رویکرد سختگیرانه و دستوری در این باره، این کشور به عنوان بزرگ ترین تولیدکننده فولاد جهان، حدود ۱۵ تا ۲۰درصد از سهم تولید خود را به فولاد سبز اختصاص داده است. این امر می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. با توجه به رشد تولید فولاد در جهان، تولیدکنندگان به لحاظ روانی مایل به کسب سود بیشتر هستند و تمایلی به محدود کردن تولید و به تبع آن کاهش سود خود ندارند.

از طرفی با توجه به افزایش تقاضا در بازارهای چین و آمریکا، به نظر می رسد احتیاط و تعلل فولادسازان جهان در خصوص حرکت سریع به سمت تولید فولاد سبز طبیعی است چراکه این اقدام نیازمند تغییر در ساختارهای اصلی صنعتی و تعویض کوره های قوس بلند و احتمالا تعطیلی یا کاهش موقت تولید است. چین در سال گذشته میلادی به دلیل سرمایه گذاری دولت در بخش مسکن و زیرساخت ها، محرک قوی به صنعت فولاد وارد کرد و به رکورد تولید بیش از یک میلیارد تن رسید، اما در سال جاری برای پیشبرد اهداف محیط زیستی سعی در ایجاد محدودیت هایی بر تولید فولاد دارد. به رغم تلاش های دولت چین برای کنترل آلودگی هوا، حاشیه سود مناسب که به دلیل تقاضای بیشتر و رشد قیمت فولاد افزایش یافته به جهش تولید منجر شده است. همچنین تقاضای شدید در خارج از کشور به افزایش تولیدات صنعتی در چین دامن زده است و ادامه روند افزایش فعالیت های ساختمانی و تولیدی موجب افزایش قیمت فولاد و رشد تقاضا در بازار شده است. کارخانه های فولادسازی چین به دلیل ظرفیت جدید و افزایش تقاضای داخلی و سیاست های توسعه زیرساختی پکن، تولید را افزایش داده اند.

با این حال، انتظار می رود سرعت رشد تولید فولاد چین کاهش یابد، زیرا اقدامات و تدابیر اعتباری سختگیرانه دولت احتمالا به کاهش تقاضا منجر می شود و محدودیت های تولید با هدف کاهش انتشار کربن به احتمال زیاد جلوی رشد تولید فولاد چین را در نیمه دوم سال جاری می گیرد. در این میان کمبود روزافزون انرژی نیز، بسیاری از کارخانه های چین را مجبور به کاهش ظرفیت تولید و برخی از کارخانه های فولادسازی را مجبور به انجام اوورهال سنگین  و کاهش تولید کرده است.

این قبیل سیاست های اقتصادی و تولیدی چین می تواند ظاهری پسندیده داشته باشد، اما اقدام این کشور در افزایش واردات قراضه آهن به منظور تعدیل قیمت سنگ آهن پیام معناداری را مخابره می کند.

استفاده هر چه بیشتر از آهن قراضه به جای سنگ آهن در کوره های قوس بلند اگرچه در راستای اهداف محیط زیستی چین است، اما افزایش واردات آن می تواند به کاهش قیمت سنگ آهن منجر شود و همین امر نوعی محرک برای افزایش تولید فولاد و استفاده از کوره های قوس بلند خواهد شد.

این امر در تناقض آشکار با سیاست های دستوری دولت چین قرار دارد. این یک مساله طبیعی است که تولیدکنندگان به علت حاشیه امن سود به سمت تولید بیشتر بروند. با علم به منطق اقتصادی و عدم تعادل میان عرضه و تقاضا در چین، رشد طبیعی قیمت و افزایش سود در کوتاه مدت دور از ذهن نیست.

اگرچه با افزایش تولید شاهد تعدیل قیمت ها نیز خواهیم بود، ولی به نظر می رسد با توجه به تقاضای بالای بازار داخلی و خارجی، سود قابل توجهی نصیب فولادسازان شود. با این حال مساله اصلی سیاست های متناقض دولت چین است. به نظر نمی رسد چنین سیاست های دستوری بتواند حداقل در سال جاری به کاهش معنادار تولید بینجامد. سیاست های یک بام و دو هوای چین در بازار فولاد می تواند سایر تولیدکنندگان جهان را نیز به تولید بیشتر ترغیب کند.

کاهش تقاضای ناشی از همه گیری کرونا، کارخانه های فولادسازی ایالات متحده را مجبور کرد در نیمه اول سال ۲۰۲۰ میزان تولید را به شدت کاهش دهند. با این حال، با از سرگیری فعالیت در بخش های عمده مصرف کننده فولاد، تقاضا دوباره افزایش یافته است که به بهبود بهره برداری از ظرفیت و افزایش تولید داخلی فولاد منجر می شود.

نرخ بهره برداری از ظرفیت تولید در ایالات متحده برای اولین بار از زمان شروع همه گیری کرونا در مارس ۲۰۲۰، به بالای ۸۰درصد رسید و در حال حاضر هم بالاتر از این سطح قرار دارد. تولید کلی در آمریکای شمالی با افزایش ۷/ ۴۷درصدی به حدود ۱/ ۱۰میلیون تن رسید. قیمت فولاد در سال جاری شاهد افزایش بی سابقه ای بوده است که عامل اصلی آن عدم تناسب عرضه و تقاضا است و این امر در ایالات متحده به علت روند صعودی تقاضا و کمبود عرضه، هزینه های بالاتر مواد اولیه و کمبود ذخیره و موجودی در زنجیره تامین فولاد، در حال افزایش است.

شواهد حاکی است با توجه به شرایط کنونی تغییر رویکرد در تولید فولاد به فولاد سبز در سال جاری با کمی کاهش رشد همراه باشد و رقابت تولیدکنندگان فولاد برای سودآوری بیشتر بر ترجیحات زیست محیطی در سال جاری غلبه یابد.