به گزارش ایراسین؛ آندره ژید در مائده های زمینی بیراه نگفت که «ناتانائیل، آرزو مکن که خدا را جز در همه جا بیابی. ای کاش عظمت در نگاه تو باشد نه در آنچه بدان می نگری!» برای او هم از پرستار بودن تا پرستاری کردن از بیماران یک دنیا راه است. راهی که با نگاهش به آن معنا داده است و به آن عظمت بخشیده. نامش زهره است و فروغ صدایش می کنند. فروغ احمدی پرستار بیمارستان الزهرا است که هر شب از پشت میکروفن پیج اورژانس برای بیماران شعر می خواند و دعا و طلب آرامش و شفا می کند. با او گفتگویی کردیم که در ادامه می خوانید.

خانم احمدی از خودتان برایمان بگویید.

من متولد ۱۳۷۰ در شهرکرد هستم و پس از فارغ التحصیل شدن در رشته پرستاری، طرحم را همان جا گذراندم. ۸ سال سابقه کار دارم و برای معالجه مادرم که به بیماری کانسر(سرطان)دچار شده بود از شهرکرد، راهی اصفهان شدم و جذب محیط بیمارستان الزهرا شدم و تصمیم گرفتم در اورژانس بیمارستان الزهرا مشغول به کار شوم؛ ۴ سال هم هست که در بخش اورژانس بیمارستان الزهرا خدمت رسانی می کنم. اورژانس بیمارستان الزهرا به علت گستردگی چندین فاز دارد که من در اورژانس ۳ مشغول هستم و بیشترین مراجعات هم در همین بخش است و در شیفت شب خدمت کنم.

چه شد به این فکر افتادید از پشت پیج اورژانس شعر و دعا بخوانید و از خداوند طلب شفا کنید.

شب ها وقتی که می دیدم از پشت پیج پزشک یا پرستاری فراخوانده می شود و به یک شب خوش گفتن بسنده می شود، تصمیم گرفتم در محیطی که همه با رنج و درد سربه گریبانند، با شعرخوانی و دعا مردم را به طلب شفا از خداوند دعوت کنم. در ابتدا که تصمیم گرفتم این کار را انجام دهم مردد بودم اما بازخورد بیماران و همکاران چنان مثبت بود که انگیزه مرا برای شعرخوانی و دعاگویی مضاعف کرد. همین چندشب گذشته، وقتی شعر خواندم چندنفر از همراهان بیماران درگیر با کرونا سمت من آمدند و اشک ریزان می خواستند مرا به آغوش بکشند که هیجان زده شدم و خدا را شکر کردم که توانستم از آلام این بیماران بکاهم. اورژانس بیمارستان الزهرا شب های شلوغی را می گذراند و صدا به صدا نمی رسد اما زمانی که از خداوند طلب شفا برای بیماران با زبان شعر می شوم، بیماران سرشار از احساس امید می شوند و این بازخورد مثبت را به من و همکارانم منتقل می کنند.

خانم احمدی روزهای غمگینی را در موج پنجم کرونا طی می کنیم، این اقدام شماعلاوه بر امید برای شفا به بیماران تا چه حدی به همکاران شما برای خدمت رسانی انگیزه می دهد؟

بسیار زیاد؛ روزهای سخت و طاقت فرسایی را پشت سر می گذرانیم. بارها از شدت خستگی و دیدن مرگ مردم، اشک ریختیم وسجاده هایمان خیس شده است. اینکه هر روز شاهد مرگ بیماران باشیم، طاقتمان را طاق کرده است و این شعرخوانی هایم به همکاران انگیزه داده تا توان خود را هرچه بیشتر در خدمت به مردم به کار بگیرند. روزهای سختی را پشت سر می گذرانیم و با صحنه های غم انگیز بسیاری مواجه هستیم. اجازه دهید آخرین خاطره ام را با شما در میان بگذارم. مریضی ۳۱ ساله بدون سابقه بیماری، مبتلا به کرونا از آباده شیراز به بیمارستان الزهرا اعزام شده بود که تحت تاثیر این بیماری کرونا، بینایی خود را از دست داده بود و با فوت این بیمار بسیار غمگین شدم.

انتخاب شما برای شعرها و دعاها چیست؟

شعری که در شبکه های اجتماعی از من منتشر شده است از همکارم مرتضی مرادپور است که در بیمارستان مسیح دانشوری پرستاری می کند و از صفحه ایشان برداشتم. سعی می کنم شعرها و دعای سریع الاجابه را انتخاب کنم که به بیماران این پیام را برسانم که شفا را از خداوند طلب کنند. وقتی که حالم به خاطر بیماری مادرم خوب نبود با خواندن این شعرها و دعاها بهتر می شدم و سعی می کردم دیگران را هم سهیم کنم.

در این وانفسای موج پنجم کرونا درخواست شما از مردم چیست؟

دو سالی می شود که درگیر ویروس کرونا هستیم و بارها شاهد این بودیم که مردم به رعایت دستورالعمل های بهداشتی تشویق شده اند اما متاسفانه شاهد شعارزدگی در این خصوص هستیم. اگرچه با تمام وجود شرایط دشواری که مردم سپری می کند را درک می کنم اما باز هم از مردم می خواهم که به خاطر سلامتی عزیزانشان، دستورالعمل های بهداشتی را رعایت کنند؛ چراکه تحمل مرگ و میر و درد و رنج مردم انرژی ما را هم گرفته است و امیدواریم با همدلی و همکاری مردم بتوانیم از این بحران طاقت فرسا عبور کنیم.

گفتگو از عاطفه علیان؛ خبرنگار ایراسین