به گزارش خبرنگار ایراسین، ابوالفضل کیانی بختیاری صبح امروز سه‌شنبه سوم اسفندماه، در نوزدهمین همایش تعالی سازمانی درباره نوآوری پایدار و تعالی سازمانی اظهار کرد: نوآوری انواع مختلفی شامل ساختاری، تدریجی، انفجاری و بنیان فکن دارد. نوآوری ساختاری بیشتر تغییر در ساختارها است و تغییرات عمده‌ای ایجاد نمی‌کند. نوآوری تدریجی معمولا در اثر تحقیق و توسعه به تدریج اتفاق می‌افتد.

وی افزود: نوآوری انفجاری یا انقلابی نوعی از نوآوری است که تغییرات بزرگی را به طور ناگهانی به وجود می‌آورد و تاثیرات بزرگی روی کسب و کارها می‌گذارد. نوآوری‌ها بنیان فکن هم نوعی از نوآوری است که برخی از کسب و کارها را از چرخه خارج و گروه دیگری را به چرخه بازار وارد می‌کنند. نوآوری‌های انفجاری و بنیان فکن هم به لحاظ تاثیر در بازار و تکنولوژی بالایی که دارند حائز اثرگذاری بالایی هستند.

قائم مقام شورای راهبری جایزه ملی تعالی سازمانی در ادامه گفت: در قرن ۱۹ و ۲۰ نوآوری‌های بزرگ رادیکالی داشتیم که پوسته و هسته بزرگی داشت. در قرن ۲۱ اعتقاد بر این است که نوآوری از جنس انقلابی نخواهیم داشت و نوآوری‌ها عمدتا از نوع تحول آفرین است که مبتنی بر IT و بر دوش نوآوری های قبلی توسعه پیدا می‌کند. بنابراین یک هسته کوچک و پوسته بسیار بزرگ بر اساس میزان تسخیر بازار دارد.

وی افزود: اکنون اعتقادی وجود دارد که عصر وجود بزرگان در عرصه‌های مختلف مثل هنر و علم به پایان رسیده است. زیرا نوآوری انفجاری پیشتر رخ داده و سایر نوآوری‌ها بر پایه آن‌ها شکل می‌گیرد. در نوآوری پایدار چه در جوامع کمتر توسعه یافته و چه در جوامع توسعه یافته هر فعالیتی که شرکت‌ها می‌خواهند انجام دهند، نباید از سقف محیط زیستی تجاوز کنند.

کیانی بختیاری همچنین تصریح کرد: یکی از دلالیلی که سازمان‌ها باید به سمت نوآوری پایدار حرکت کنند این است که باعث حسن شهرت سازمان‌ها می‌شود و برند آن‌ها را خوش نام می‌کند. این سازمان‌ها بر همین اساس می‌توانند در جذب استعدادهای برتر و مشتریان وفادارتر موفق باشند. از سوی دیگر چنین شرکتی مشکلات قانونی کمتری خواهد داشت زیرا جنس قوانین در آینده بر اساس مسائل زیست محیطی خواهد بود.

وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: شرکت‌های بزرگ برای ورود به نوآوری پایدار باید به سمت افزایش کارایی مصرف انرژی و قابلیت بازیافت پیش بروند. در سال ۱۴۰۰ بر نوآوری در مدل EFQM تاکید شده است. نوآوری در این مدل تبدیل ایده به محصولات، خدمات، راهکارها، فرآیندها، سیستم‌ها ساختارهای سازمانی یا تعاملات اجتماعی جدید و موجود است. روح حاکم بر این مدل رفتن به سمت توجه و مراقبت از اکوسیستم و رساندن تاثیرات منفی زیست محیطی به حداقل است.