پایگاه تحلیلی خبری ایراسین، یزدان روحانی: هفته ابتدایی آبان‌ماه برای ورزش ایران یک ایام ویژه است، ایامی که به نام «سپاهان» نام‌گذاری شده است. دوم آبان‌ماه روزی است که باشگاه فولاد مبارکه سپاهان ایران به مهم‌ترین دستاورد یک تیم فوتبال در ایران دست پیدا کرد و جواز حضور در مسابقات جام باشگاه‌های جهان را به دست آورد.

دستاوردی که هیچ یک از تیم‌های ایرانی هرگز موفق به تکرار آن نشدند و پس از سپاهان ۲۰۰۷ تبدیل به طلسمی برای فوتبال ایران شد. با این حال این روز تنها به فوتبال اختصاص ندارد و بلکه تمام فعالیت‌های باشگاه سپاهان به عنوان بزرگ‌ترین باشگاه ایران را در بر می‌گیرد.

سپاهان در ورزش‌های تیمی و انفرادی مختلفی تیم‌داری می‌کند، اما شاید در بین تمام آن‌ها یک رشته همواره در طول ۲۰ سال اخیر که این باشگاه تحت مالکیت فولاد مبارکه درآمده، جایگاهی ویژه داشته است. «هندبال» ورزشی است که جدی و با برنامه‌ریزی خاصی در سپاهان دنبال شده و از این روی تیم هندبال سپاهان پایگاهی برای اسطوره‌های مختلف بوده و افتخارات گوناگون را نیز در ویترین خود دیده است.

با این حال در هندبال و حتی تاریخ باشگاه سپاهان نیز یک نام ویژه وجود دارد، فردی که تمام دوران حرفه‌ای خود به عنوان بازیکن، مربی و غیره را در لباس طلایی سپری کرده و به عنوان پرافتخارترین ورزشکار تاریخ باشگاه سپاهان نیز شناخته می‌شود. او «مجید رحیمی‌زاده» بازیکن سابق و سرمربی فعلی تیم هندبال سپاهان است که به تازگی در موزه افتخارات سپاهان نیز صاحب ویترین شده. خبرنگار ایراسین گفت‌وگویی با رحیمی‌زاده داشته که مشروح آن در ادامه آمده است:

به عنوان پرافتخارترین ورزشکار طلایی‌پوش، «سپاهان» برای شما تداعی کننده چیست؟

سپاهان بیش از هرچه برای من یک نماد است، نمادی که یادآور یک ساختار و سیستم ورزشی منسجمی است. از طرفی مالک باشگاه سپاهان یعنی فولاد مبارکه نیز جز سازمان‌هایی است که یکی از نمادهای جمهوری اسلامی ایران بوده و در تمام بحران‌ها از تحریم‌ها تا بیماری‌های و مسائل اجتماعی، تلاش‌های بسیار برای بهبود شرایط ایران داشت. در حوزه ورزش نیز مجموعه سپاهان تیم‌های ورزشی بسیاری را حمایت کرده و به ایران خدمت کرده است. در تمام باشگاه‌های ایرانی، تنها باشگاه «ورزشی» حقیقی با ساختار صحیح و منسجم سپاهان است. بسیاری از باشگاه‌های ورزشی در ایران از جمله سرخابی‌های پایتخت تنها یک تیم دارند و به آن بسنده می‌کنند، حتی برخی دیگر از باشگاه‌ها هستند که در رزش از بسیاری از باشگاه‌های تک تیمی که روی یک ورزش و یا حتی باشگاه‌ها هستند که در ورزش‌های مختلف به فعالیت می‌پردازند، اما سپاهان بالاتر از تمام باشگاه‌های ورزشی در ایران قرار گرفته و بیشترین تعداد تیم و ورزشکار را در اختیار دارد.

ساختار باشگاه سپاهان به شکلی است که بسیاری از ورزش‌های انفرادی و گروهی در رده‌های مختلف سنی و در دو گروه آقایان و بانوان در اختیار داشته و به معنای واقعی تیم‌داری کرده است. تشکیلات سپاهان در هیچ کجای دیگر وجود ندارد و زبان‌زدترین بخش باشگاه سپاهان همین انسجام در تیم‌داری است که به صورت مقطعی نبوده و حداقل در ۲۰ سال اخیر مداوم ادامه داشته است. این موضوع نشان می‌دهد کسانی که مدیریت باشگاه را بر عهده دارند، مسئولیت پذیر بودند و این ساختار را ایجاد کردند.

دلیل ثبات باشگاه سپاهان را در چه می‌دانید؟

ثبات سپاهان از مدیریت آن سرچشمه می‌گیرد. به عنوان مثال در دهه ۱۳۸۰ اوج کار سپاهان بود و با مدیریت محمدرضا ساکت در تیم‌های ورزشی مختلف این باشگاه نسل‌های طلایی رقم زده شد و دستاوردهایی شگرفت نیز به دست آمد. در آن زمان به واسطه اعتماد به مدیری کاربلد، یک دهه سپاهان در اوج باقی ماند و از فوتبال و هندبال تا دیگر تیم‌های این باشگاه به مسابقات آسیایی و حتی جهانی راه یافت. ۱۴ قهرمانی سپاهان در لیگ برتر هندبال نیز در همین دهه به دست آمد.

با این حال در دهه ۱۳۹۰ عدم ثبات در راس مدیریت باشگاه سپاهان باعث شد تا مدیران وقت پیاده سازی ایده‌های خود را نداشته باشند و شرایط باشگاه افت کند که در پایان این دهه نیز با بازگشت محمدرضا ساکت به سکان مدیریت سپاهان و ایجاد ثبات در روند باشگاه، سپاهان توانست با آغاز قرن جدید شمسی بار دیگر به قله ورزش ایران بازگردد. ثبات مدیریت لازمه موفقیت است که باید در تمام ارکان جامعه از جمله ورزش حکم فرما باشد.

سپاهان جز اولین باشگاه‌های ایران بود که نگاه جدی به هندبال داشت و نسل طلایی هندبال ایران نیز از سپاهان رشد کردند؛ اهمیت سپاهان برای هندبال ایران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

در دهه ۱۳۸۰ نسل طلایی در تیم ملی هندبال ایران شکل گرفت که اکثر بازیکنان آن تیم از اصفهان بودند و این شهر تبدیل به پایگاه ورزش هندبال شده بود. در آن سال‌ها برای اولین بار در هندبال ایران توسط باشگاه سپاهان حرفه‌ای‌گری شکل گرفت و تیم هندبال روزی دو جلسه تمرین می‌کرد و سر و شکل جدی به خود گرفته بود. این سازماندهی هندبال سپاهان باعث شد تا بسیاری دیگر از تیم‌های در کرمان و سبزوار به هندبال نگاه جدی داشته باشند و از هندبال سپاهان الگوبرداری برداری کنند. مجموع این اتفاقات باعث شد تا لیگ هندبال ایران حرفه‌ای و این ورزش جایگاه جدی به دست آورد.

برای موفقیت در هر ورزشی باید دید آماتور را کنار گذاشت و نگاهی حرفه‌ای به مسائل داشت. مسلما زمانی که باشگاه‌ها به سمت حرفه‌ای‌گری پیش بروند و مربیان و بازیکنان دغدغه‌ای جز ورزش و مسابقه نداشته باشند، تیم ملی قوی خواهیم داشت. اما این شرایط در دهه ۱۳۹۰ تفاوت کرد و به دلیل عدم فراهم شدن شرایط حرفه‌ای بازیکنان مطرح ایرانی به لیگ‌های خارجی ضعیف رفتند تا بلکه دستمزد بیشتری دریافت کنند. در حال حاضر شرایط بهتر شده و بازیکنان به فکر بازگشت به لیگ ایران هستند که آغاز این عصر جدید در هندبال نوین ایران نیز با سپاهان بود. تفکری که پشت هندبال سپاهان بود باعث شد تا این ورزش بار دیگر رونق پیدا کند. سپاهان فصل گذشته نیز با اقتدار قهرمان لیگ برتر شد و برای داشتن تیم ملی قوی نیازمند باشگاه‌های حرفه‌ای است.

دوم آبان روزی است که فوتبال سپاهان جهانی شد و این روز نیز در تقویم به نام سپاهان نام‌گذاری شد؛ آیا هندبال سپاهان نیز می‌تواند روزی به چنین دستاوردی برسد؟

دور از دسترس نیست و این ظرفیت قطعا در سپاهان وجود دارد. سال گذشته مسئولیت تیم ملی نوجوانان را عهده‌دار شدم و در شرایطی که بسیاری به جهانی شدن این تیم امیدی نداشتند، قول صعود این تیم به فینال مسابقات آسیایی و کسب جواز برای حضور در مسابقات جهانی را دادم. قولی که اگرچه مورد انتقاد و حتی تمسخر قرار گرفت، اما در نهایت با تیمی که تنها دو ماه تمام بازیکنان آن را در اختیار داشتم به این مهم دست یافتم و پایین‌تر از تیم کره جنوبی که شش سال کار مداوم کرده بود، نائب قهرمان آسیا شدیم. از همین روی اعتقاد دارم با برنامه‌ریزی و کار مدون می‌شود نسل طلایی ساخت و به دستاوردهای بزرگی در تمام رشته‌های ورزشی به دست آورد. اما لازمه این امر نگاه حرفه‌ای به ورزش از سوی مدیران و هزینه برای موفقیت است.

شما به تازگی مورد تقدیر باشگاه سپاهان قرار گرفتید و ویترینی نیز در موزه سپاهان واقع در ورزشگاه نقش جهان به افتخارات شما اختصاص داده شد؛ احساس شما درباره این موضوع چیست؟

آرزوی هر ورزشکاری است که از او یاد و تقدیر شود. متاسفانه در ایران اینجور مسائل معمولا پس از درگذشت ورزشکاران به وقوع می‌پیوندد! اما باشگاه سپاهان تفاوت خود با دیگر باشگاه‌ها را نشان داد و به من نیز لطف داشت. تا امروز ۳۰ سال از عمر ورزشی خود را علی‌رغم پیشنهادات مختلف در باشگاه سپاهان گذراندن و به عناوین مختلف از جمله بازیکن و مربی در تمام طول کار حرفه‌ای خود در سپاهان بودم و حتی با هیچ باشگاه‌ها دیگری مذاکره هم نکردم. سپاهان هویت من بوده و فراتر از یک تیم برای من است. هیچگاه نگاه مادی و مقطعی به سپاهان نداشتم و آن را خانه خود می‌دانم.

در موزه باشگاه سپاهان نیز ویترینی برای بنده در نظر گرفته شد و از مدیران سپاهان که این دیدگاه حرفه‌ای در خصوص ورزشکارانش را دارد، تشکر می‌کنم. به این دلایل است که سپاهان صاحب یک دیدگاه و تشکیلات است. افتخار من است که در این موزه دارای یک ویترین هستم.