پایگاه خبری تحلیلی ایراسین؛ اصفهانی‌ها و دوست‌داران فرهنگ ایران، سال‌های زیادی است که چشم‌به‌راه جریان دائمی زاینده‌رود هستند. مطالبه‌ای که یک حق مسلم و میراثی ملی است اما در میان سوء مدیریت‌ها اینک رگ حیاتش خشکیده و صدایش از دروازه های شهر به بیرون نمیرسد.
آنان که در حوزه تصمیم‌گیری کلان هستند گاهی موضوع و الزام جریان دائمی زاینده رود را با مسئله‌ای مثل زیبایی شهر اشتباه می‌گیرند و هرچه دلسوزان دم از فرونشست، این زلزله خاموش می‌زنند بازهم صدایشان به جایی نمیرسد و این اصفهان است که تنهایی‌اش را با بغض ها فروخفته نشان می‌هد و فرومینشیند اما بازهم فریادرسی پیدا نمیشود.
فرونشست نه در یک قدمی که اینک پایش را برگلوی اصفهان گذاشته است اما صدایش را ایران نمیشنود چرا که دردش را دردی منطقه ای قلمداد می‌کنند و آن را به حال خودش رها کرده اند و علی‌رغم وعده‌های مختلفی که از سوی دولت‌ها داده شده، تاکنون اقدامی ملی برای این جهانشهر ایران زمین اندیشیده نشده است و تَرَک‌های روی پل های تاریخی‌اش کابوسی شده که خیال مردم اصفهان را آشفته می‌کند و با هر فرونشست این امید است که به دل خاک می‌ریزد.
بارگذاری غیراصولی، نبود مدیریت درست در بالادست و برداشت غیر اصولی قبل و بعد از سد، مهاجرت از شهرهای مختلف کشور به استان، نبود توسعه کمی و کیفی در زمینه طرح‌های آبی، توسعه غیر اصولی با ایجاد شهرهای جدید و... از جمله دلایل بروز این مشکلات در اصفهان است.
آیا دریای عمان لب‌های زاینده‌رود را تَر می‌کند؟
کارشناسان معتقدند کابوس فرونشست با تحقق جریان دائمی زاینده‌رود تمام می‌شود. ولی سؤال این است که چگونه؟ به‌راستی راه رفع این مشکلات و بر طرف نمودن این رؤیای آشفته چیست؟
این در حالی است که بسیاری از منابع آبی به سوی اصفهان بسته شده است؛ منابعی نظیر تونل بهشت‌آباد و... که سالیان سال است منتظر بهره‌برداری برای رساندن آب به لب‌های تشنه زاینده‌رود هستند.
برای حل این مشکل طرح‌های بسیاری مطرح شده که متأسفانه به بهانه‌های گوناگون، تاکنون به تحقق جریان دائمی زاینده‌رود کمک قابل توجهی نشده است و به علاوه بسیاری از این طرح‌ها در حد حرف مانده است. به نظر می‌رسد حلقه مفقوده‌ای که موجب حل نشدن این مشکل می‌شود نبود نگاه ملی به موضوع زاینده‌رود است؛ نگاهی که موجب شده هرروز اصفهان را با چالش‌های بیشتری روبرو کند.
ضرورت نگاه ملی به «بحران زاینده‌رود»
از دیدگاه کارشناسان کلید حل مشکل زاینده‌رود، مدیریت منابع و مصارف، شفافیت و تعادل‌بخشی به منابع و مصارف با پایدارسازی در این عرصه است که این اتفاق علاوه بر حل مشکل آب، باعث جلوگیری از پیشرفت فرونشست می‌شود. در همین راستا می‌توان گفت روزهای جریان آب در رودخانه، ملاکی برای میزان موفقیت پروژه نجات اصفهان است.
تجربه موفق احیای دریاچه ارومیه نشان می‌دهد که تنها داشتن یک نگاه ملی به موضوع، می‌تواند مشکلات را حل کند. در همین راستا، فولاد مبارکه به عنوان یکی از بزرگ‌ترین بنگاه‌های اقتصادی کشور با تولید بیش از یک‌سوم فولاد مورد نیاز صنعت، همواره دغدغه خود را در حوزه‌های مسئولیت اجتماعی به‌خوبی نشان داده است. با توجه به اینکه فولاد مبارکه در سراسر کشور به فعالیت‌های اقتصادی مشغول است، علاوه بر تلاش برای آبادانی کشور، توسعه و تکامل منطقه پیرامونی خود یعنی استان اصفهان را طی سال‌های گذشته دنبال کرده است.
مشارکت برای سرمایه‌گذاری جهت انتقال آب از دریای عمان به کویر مرکزی، پروژه‌ای است که امروز به عنوان یکی از نمادهای خدمت به مردم در قالب یک پروژه ملی شناخته می‌شود؛ پروژه‌ای مؤثر و در خور توجه برای کمک به تحقق جریان دائمی زاینده‌رود که البته یکی از قطعه‌های این پازل است.
۲۰۰ میلیون متر مکعب آب شیرین؛ ارمغان فولاد مبارکه برای اصفهان
این پروژه که سالانه بالغ بر ۲۰۰ میلیون متر مکعب آب را از دریای عمان به اصفهان منتقل می‌کند برداشت صنایع از آب رودخانه را به صفر می‌رساند.
هم‌اکنون این پروژه با پیگیری‌های مجدانه فولاد مبارکه در ۲۲ جبهه کاری به طور همزمان در جریان است و طبق آخرین براوردها، فاز اول این پروژه مهم و حیاتی برای اصفهان، با انتقال ۷۰ میلیون متر مکعب تا پایان امسال کام مردم را شیرین می‌کند.
فولاد مبارکه، به عنوان شرکتی پیشرو از گذشته در صف اول حل مشکلات کشور و خدمت به مردم در بحران‌ها بوده است. سرمایه‌گذاری ۱۰هزار میلیارد تومانی این شرکت در ابرپروژه انتقال آب دریای عمان به فلات مرکزی نشان از عزم جدی این شرکت دغدغه‌مند برای حل مشکلات مردم در زمینه تحقق جریان دائمی زاینده‌رود، حل مشکل کم‌آبی استان و رفع فرونشست است.
البته در کنار این ابرپروژه، فولاد مبارکه با سرمایه‌گذاری ۲.۳ میلیارد دلاری در پروژه‌های کاهش مصرف انرژی و تغییر الگوی مصرف آب و سرمایه‌گذاری ۱.۳میلیارد یورویی برای پروژه‌های در دست اقدام در این زمینه، با مصرف ۲.۲ متر مکعب آب به ازای هر تن تولید فولاد خام، به عنوان شرکتی الگو در زمینه مصرف آب، بین فولادسازان دنیا محسوب می‌شود. این در حالی است که مصرف آب فولادسازان دنیا، به طور میانگین ۳.۳ متر مکعب به ازای هر تن است.
نظرات