به گزارش خبرنگار ایراسین، محمدیاسر طیبنیا پیش از ظهر دوشنبه ۱۶ بهمن ماه در اجلاس ملی روایت پیشرفت که با حضور حجتالاسلام سید ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور برگزار شد، اظهار کرد: امروز قصد دارم چهار حکایت از دهها روایت پیشرفت فولاد ایرانی را بگویم.
وی افزود: روایت اول «کوه قراضه» است، زمانی قصه پیشرفت کشورهای مختلف را میخواندم به روایتی مربوط به حوالی سال ۱۹۸۱ میلادی در کشوری درگیر جنگ و بحرانزده برخوردم، در این دوران یک عده جوان تصمیم میگیرند کارخانه تولیدی و فولادی برای ایجاد زیرساختهای کشورشان بسازند چون در صنعت دنیا از کنسروسازی تا کشتیسازی، از خودروسازی تا یخچال سازی و قطعهسازی و غیره همه وابسته به صنعت فولاد بوده و مصرف کننده ورقهای فولادی هستند. در آن سالها و در شرایط جنگی آن کشور رتبه سیام دنیا در تولید فولاد را داشت، در آن شرایط همه آنها را از این کار منع میکردند و بر این باور بودند که موفق نخواهند شد چرا که امکان استفاده از تجهیزات و تکنولوژی روز را به دلیل تحریمها و جنگ نداشتند و اعتقاد داشتند نمیتوانند این کار را انجام دهند و این کارخانه نهایتاً به کوهی از قراضه بدل خواهد شد.
بسیاری این سوال را مطرح میکردند که کشوری که در تأمین نیازهای اساسی مردم با مشکل روبهروست، تحریم است و حتی نمیتواند برای جنگ مهمات تهیه کند چرا باید در پی احداث کارخانه باشد؟ آن هم کارخانه فولاد! آن هم با آخرین تکنولوژی روز دنیا! اما آن جوانان ایستادند، تجهیزات را خریداری و نصب کردند و امروز این کشور در رده ۱۰ کشور برتر جهان در حوزه تولید فولاد قرار دارد و آن کارخانه امروز حائز رتبۀ برتر در جایزۀ دانشی آسیاست، رتبه اول در تولید فولاد در جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا را دارد و به عنوان بزرگترین شرکت بورسی آن کشور به شمار میرود، آن کارخانه، فولاد مبارکه اصفهان و آن کشور ایران است و من افتخار دارم امروز به عنوان مدیرعامل مجموعه در خدمت شما هستم.
مدیرعامل فولاد مبارکه که حکایت «پیچ و مهره» را عنوان دومین روایت خود انتخاب کرده بود، ادامه داد: قبل از اینکه به عنوان مدیرعامل در فولاد مبارکه منصوب شوم، معاون خرید کارخانه بودم، بازدیدی از بخشهای مختلف کارخانه داشتم شاهد بودم که بخش بزرگی از انبارها به پیچ و مهرهها و مواد مصرفی اختصاص داشت و در بین همه آن قطعات، کارتنهای قدیمی بزرگی بود که نظرم را جلب کرد، سوال کردم که اینها چیست، بخشی از اینها ذخایر مورد نیاز برای شرکت بود اما در کارتنهای قدیمی پیچ و مهرههای زمان ساخت بود که از ایتالیا و ژاپن وارد شده بود، به تعبیری میتوان گفت حتی پیچ و مهره کارخانه ما نیز از خارج وارد میشد چه برسد به قطعات فوق سنگین که برای واردات برخی از آنها پلهای اختصاصی میزدیم و حتی رنگهای روی اسکلت فلزی را روزی وارد میکردیم.
وی ادامه داد: ما در ابتدای دهه ۷۰ کارخانه را ساختیم و راهاندازی کردیم، نسل به نسل گذشت و تا امروز تولید ما بالاتر از فرانسه، ایتالیا، دانمارک و بسیاری از کشورهای مدعی دیگر در رده بندی جهانی قرار گرفت، امروز ما در فولاد مبارکه ۳۱ هزار و ۲۵۶ نفر سرمایه انسانی داریم که به همت، اراده و فکر این افراد تا امروز یکصد هزار قطعه، تجهیز و ماده مصرفی بومی سازی شده، معادل ۹۰ درصد نیازهای ما که روزی همه آنها وارداتی بود.
طیبنیا تاکید کرد: امروز به مدد تحریمها در اغلب زمینهها خودکفا شدهایم و در توان ماست که تجهیزات و قطعات کارخانه فولادسازی را از سنگ تا رنگ بسازیم و با افتخار روی آن بنویسیم ساخت ایران.
وی اضافه کرد: عنوان روایت سوم «روی پای خودمان» است که مربوط میشود به ۷ مهر سال ۱۴۰۰، روزی که به عنوان مدیرعامل شرکت منصوب شدم، فردای آن روز همکارانم را گرد هم آوردم، میدانستیم که کجا مشکل داریم و نقاط ضعف و قوت ما کجاست، صنعت فولاد رشد خوبی را داشت اما متوازن نبود، یعنی اینکه به تناسب این رشدها و اقدامات خوب زیرساختهای ما رشد نکرده بود، ظرفیتهای خوبی ایجاد شده بود اما امکان بهره برداری کامل از آن را نداشتیم، کارگران میخواستند و میتوانستند تولید کنند اما یک روز مواد اولیه نداشتیم و یک روز انرژی، تابستانها محدودیت برق داشتیم و زمستانها محدودیت گاز، معضل آب داشتیم و هر گاه همه اینها جور بود به مشکل حمل و نقل و مواد اولیه بر میخوردیم، یک راه این بود که با رفتن پشت در اتاق وزرا از آنها بخواهیم مشکلات را حل کنند اما ما با رایزنی و نشست با مدیران جهادی تصمیم بر خود تأمینی گرفتیم.
مدیرعامل فولاد مبارکه اضافه کرد: با تدارک دیده شده رویکرد توسعه را به جای غر زدن انتخاب کردیم، قرار بر این شد این بار توسعه متوازن را در دستور کار قرار دهیم، توسعهای که همه جنبههای ملی و انسانی آن با هم رشد کند، از همان سال اول رقم سرمایهگذاری ما به صورت تصاعدی رشد کرد و در اقصی نقاط کشور برای تأمین مواد اولیه و تکمیل زنجیره ارزش در بالادست و پایین دست از سنگان تا سیستان، از اسفراین تا کردستان از چهارمحال و بختیاری و یزد تا هرمزگان سرمایهگذاری کردیم تا متوازن شویم. روی حمل مواد هم سرمایه گذاری کردیم، ۵۰ لوکوموتیو خریداری کردیم و با این تمهیدات مشکل مواد اولیه و حمل و نقل حل شد، برای تأمین برق با همکاری مپنا، نیروگاه بزرگ با راندمان بالا را در کارخانه طی ۱۸ ماه بهره برداری و طی ۳ ماه گذشته به دست رئیس جمهور افتتاح کردیم، همچنین نیروگاه خورشیدی را با ظرفیت تولید ۶۰۰ مگاوات برق در شرق اصفهان برای کمک به شبکه برق کشور کلنگ زنی کردیم و برای حل مشکل آب پروژه انتقال آب دریای عمان به فلات مرکزی را تسریع بخشیدیم تا به فضل الهی آب دریا را بهار سال آینده در اصفهان ببینیم و برداشت ما از همین رودخانه نیمه جان به صفر برسد، در زمینه تأمین گاز نیز با برنامهریزیهایی که صورت گرفته است انشا الله سال آینده خبر راهاندازی میدان گازی را اعلام خواهیم کرد.
وی ادامه داد: ما سال گذشته برای اولین بار شاید جز معدود شرکتهایی بودیم که با ۱۰۰ درصد ظرفیت کار کردیم و جذب نیرو و اشتغالزایی برای ۱۳ هزار و ۵۰۰ نفر با اجرای ۲۲۰ طرح توسعه در نقاط مختلف کشور را محقق ساختیم و طی این مدت ۲۲ محصول جدید به محصولاتمان اضافه شد. ما در فولاد مبارکه سنگ آهنی را فرآوری کردهایم که قیمت هر کیلو از آن قبل از استخراج از معدن کمتر از ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار تومان است اما همین سنگ آهن به ورق رنگی در فولاد مبارکه تبدیل میشود که ارزش آن بیش از ۳۰۰ برابر است و با تولید فولاد زنگنزن برای اولین بار در منطقه ارزش سنگ آهن را از استخراج تا فرآوری ۱۰۰۰ برابر بیشتر کردیم که این اقدام من را یاد کیمیاگری میاندازد که بشر به دنبالش بود، اما این کیمیاگری با اکسیر شیمیایی نیست و فرمول دیگری با عنوان اکسیر همدلی، اکسیر تلاش و اکسیر اراده ایرانی.
«آن ۳۶ ساعت» عنوان چهارمین روایت مدیرعامل شرکت فولاد مبارکه در اجلاس ملی روایت پیشرفت بود، او در این باره گفت: فولاد مبارکه تنها کارخانه فولادی است که نامش مستقیماً در لیست تحریمهای آمریکا تکرار شده، این نه تنها ما را متوقف نکرد، بلکه ما را به سمت خودکفایی، تغییر تکنولوژی و نوآوری سوق داد؛ دشمن وقتی از تحریمها ناامید شد در تیر ماه سال ۱۴۰۱ ما را مورد یکی از بزرگترین حملات سایبری انجام شده طی چند سال اخیر قرار داد، ساعت ۶ و ۳۰ دقیقه صبح بود، خاطرم هست با من تماس گرفتند که همه بخشهای کارخانه متوقف شده است، ۱۷ پاتیل ۲۰۰ تنی مملو از مذاب ۱۶۰۰ درجه حرارت بلاتکلیف معلق در فضای فولادسازی روی جرثقیلها و غیره ماندهاند، همه سیستمها قطع است و بیش از ۵۰۰ کامیون حامل مواد اولیه و محصولات فولاد مبارکه پشت در مانده بودند. در آن روز به چند شرکت دیگر نیز حمله شده بود اما هیچکدام پیوستگی و گستردگی بالای سیستمهای ما را در حوزه IT و OT نداشتند و ساعتی بعد فیلمی از یکی از شرکتها منتشر شد که ریزش مذاب را نشان میداد که حاصل این حمله بود و ما نیز با بررسیها شاهد نفوذ بر روی دوربینهای مدار بسته شرکت شدیم و متوجه شدیم که از ۱۴ ماه قبل بر روی سیستمهای ما نفوذ کرده بودند، همکاران ما به سرعت تمام سیستمها را از مدار خارج کرده بودند و آنها نتوانستند به اهداف خود برسند، هرچند بسیاری از PLCها و مغزهای نرم افزاری کارخانه از مدار خارج شده بود.
وی ادامه داد: حملهای که قرار بود کارخانه ما را حداقل ۶ ماه متوقف کند در عرض ۳۶ ساعت به تولید بازگشت، ما نه تنها بستر را امنتر کردیم بلکه ما را به این نتیجه رساند که باید به تکنولوژیهای روز ورود کنیم و سرمایهگذاری خطرپذیر را آغاز کردیم و طی یک سال گذشته ۸۵۰ میلیارد تومان برای نوآوری و سرمایهگذاری مستقیم در شرکتهای دانش بنیان هزینه کردیم یعنی تقریباً یک سوم آنچه در کل کشور صورت پذیرفته، همچنین با دهها مرکز دانشگاهی کار را شروع کردهایم.
طیبنیا اضافه کرد: امروز ما نزدیک قله هستیم و به خلق آینده بهتر برای مردم کشور فکر میکنیم و این هدف کارخانه فولاد مبارکه است: «خلق آینده بهتر برای ایران و ایرانی» اما در پایان بنده به عنوان مدیرعامل شرکت فولاد مبارکه شما را با این سوال تنها میگذارم که نقش شما عزیزان برای خلق آینده بهتر برای ایران و ایرانی چیست؟
ارسال نظر