به گزارش خبرنگار ایراسین، اسون گوران اریکسون در ۷۶ سالگی و در خانه و کنار خانواده‌اش از دنیا رفت. آمازون مستندی که از زندگی پر فراز و نشیب این اسطوره ساخته بود را روز جمعه به اکران درآورد. اریکسون در این مستند با مردم خداحافظی می‌کند و از آرزویی که دارد حرف می‌زند.

«زندگی خوبی داشتم. فکر می‌کنم همه ما از فرا رسیدن لحظه مرگ می‌ترسیم، اما زندگی، مرگ را هم شامل می‌شود. شما باید یاد بگیرید که آن را همانطور که هست بپذیرید. امیدوارم در نهایت مردم بگویند بله، او مرد خوبی بود، اما همه این را نخواهند گفت. امیدوارم من را به عنوان انسانی مثبت به یاد بیاورید که تمام تلاشش را کرد. متاسف نباشید، لبخند بزنید. برای همه چیز از شما ممنونم، مربیان، بازیکنان، مردم، همه چیز فوق‌العاده بود. مواظب خود و مواظب زندگی‌تان باشید و زندگی کنید. خداحافظ.»

اریکسون اولین مربی خارجی تیم ملی انگلیس بود. علیرغم نظارت بر تیمی که از آن به عنوان «نسل طلایی» یاد می‌شود و ستارگانی مانند وین رونی، دیوید بکام، استیون جرارد، فرانک لمپارد، جان تری، ریو فردیناند و اشلی کول در آن حضور داشتند، انگلیس به قهرمانی در رویدادهای بزرگ نرسید. زندگی شخصی اریکسون نیز در دوران سرمربیگری تیم ملی انگلیس بسیار خبرساز بود. رابطه او با وکیلی مشهور به نام نانسی دل اولیو، به همراه روابط او با مجری تلویزیون اولریکا جانسون و فاریا علم، منشی اتحادیه فوتبال انگلیس، اغلب در کانون توجه قرار داشت.

اریکسون در ژانویه اعلام کرد که به سرطان لوزالمعده مبتلاست و پزشکان پیش‌بینی کرده بودند که او در بهترین حالت یک سال دیگر زنده خواهد ماند. او این مدت را در خانه‌اش در سوئد و در کنار خانواده‌اش گذراند. در مستند، او از مشکلات جسمانی ناشی از بیماری و داروهایش می‌گوید و تاکید می‌کند که با وجود دشواری‌ها، هنوز هم از زندگی لذت می‌برد. حال جسمی اسون آنقدر خوب نبود که بتواند برای مراسم تبلیغ فیلم در لندن که هفته گذشته برگزار شد حضور پیدا کند.

اسون پس از کنار گذاشتن فوتبال در ۲۷ سالگی، کار مربیگری را با دگرفورس آغاز کرد و این تیم را در سال ۱۹۷۸ به لیگ دسته ۲ فوتبال سوئد رساند. او بعداً به گوتبورگ رفت و در سال ۱۹۸۲ این تیم اولین قهرمانی جام یوفا را به دست آورد. موفقیت در بنفیکا و رم ادامه یافت و او چند باشگاه ایتالیایی دیگر را مربیگری کرد تا اینکه در سال ۲۰۰۰ لاتزیو را ترک کرد و به اولین مربی خارجی تیم ملی انگلیس تبدیل شد.

او با وجود داشتن نسل طلایی، از جمله دیوید بکام و وین رونی، هرگز طعم قهرمانی را نچشید. اما بازی‌های به یاد ماندنی در این راه داشت، از جمله برد ۵-۱ مقابل آلمان در مونیخ در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲. آخرین بازی اسون با انگلیس، شکست از پرتغال در ضربات پنالتی در جام جهانی ۲۰۰۶ بود. او تا سال ۲۰۱۹ با تیم‌های مختلفی از جمله منچسترسیتی به فوتبال ادامه داد. و در ماه مارس رؤیای دوران کودکی خود را زندگی کرد و لیورپول را در مسابقه اسطوره‌های آن فیلد هدایت کرد. قرمزها با نتیجه ۴-۲ آژاکس را شکست دادند و هواداران او را تشویق کردند.

او در فیلم با نگاهی به زندگی خود می‌گوید: «مثل یک افسانه بود. زندگی معمولی نبود. من زندگی خوبی داشتم، شاید آنقدر خوب که باید هزینه آن را می‌پرداختم.»