به گزارش ایراسین، این واقعیت درحالی مطرح می‌شود که آمارها در کشورمان نشان می‌دهند که 3 میلیون و 127 دستگاه انواع خودرو برون و درون شهری ناوگان حمل و نقل باری کشور را تشکیل می‌دهند که 45.6 درصد کامیون‌ها، 25.7درصد کشنده‌ها، 4.8درصد کامیونت ها و 23.4درصد وانت بارها فرسوده هستند.

آمارهایی که در نگاه اول تنها عاملی در افزایش 50 درصدی سوخت در کشورمان برای جابجایی بار شناخته می‌شود و همین روند می‌تواند قیمت تمام شده کالا را در ایران افزایش دهد؛ اما این نیمه پنهان ماجرا است و اکنون عبور از گردنه سخت تحریم‌های خصمانه آمریکا علیه اقتصاد کشورمان منوط به همین نکته است و است باید درباره توسعه صنعت یاد شده بیش از پیش دقت نظر داشته باشیم.

اهمیت ماجرا آنجا روشن می‌شود که به دلیل کارشکنی‌های اقتصادی آمریکا علیه ایران بسیاری از فعالیت‌های بازرگانی از طریق دریا و آسمان برای کشورمان سخت شده و برای استفاده از این خدمات تجاری باید راه‌کارهای متفاوت و هزینه‌بری را بکارگیریم.

این درحالی است که موقعیت استراتژیک ایران در منطقه خاورمیانه و داشتن مرزهای مشترک با 7 کشور همسایه و دسترسی به بازارهای قابل توجه آسیای میانه و شرق اروپا  امتیازی است برای کاهش اثرات تحریمی در کشور که بار اصلی این اتفاق بر دوش صنعت حمل و نقل جاده‌ای و بخش‌هایی هم حمل و نقل ریلی قرار گرفته است.

شاهد مثال این موضوع را می‌توان به تردد روزانه ده‌ها کامیون باری در مرزهای کشور با عراق، ترکیه، ارمنستان، جمهوری آذربایجان، افغانستان، پاکستان و ترکمنستان است که تجارت خارجی ایران با استفاده از این کامیون‌ها همچنان جریان خواهد داشت و کشور می‌تواند نیازهای خود را تامین کند.

به همین دلیل حالا که یکی از راهکارهای اصلی در مدیریت شرایط تحریمی کشور منوط به حمل و نقل زمینی شده است باید به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی کنیم که با بهبود اوضاع حمل و نقل جاده‌ای و ریلی ایران مانع از زمینگیر شدن تجارت خارجی باشیم.