به گزارش ایراسین، نکته مهمی که بعد از برگزاری نمایشگاه‌های مجازی به چشم میخورد این است که مزیت برگزاری نمایشگاه به صورت فیزیکی بسیار بیشتر از نمایشگاه آنلاین است. زیرا افراد می‌توانند به صورت حضوری و چهره به چهره در نمایشگاه همدیگر را دیده و مذاکره کنند؛ بنابراین نمایشگاه آنلاین و مجازی نمی تواند جای نمایشگاه فیزیکی را بگیرد؛ بلکه تنها بخشی از خواسته های این صنعت را می‌تواند تامین کند و به نوعی مکمل نمایشگاه اصلی است.

یکی از پیشنهاداتی که در این زمینه مطرح می‌شود این است که بعد از برگزاری نمایشگاه به صورت فیزیکی، به مدت چند ماه اطلاعات نمایشگاه به صورت مجازی روی سایت‌ها قرار داده شوند تا دیگران بتوانند از آن استفاده کنند، زیرا به تنهایی نمی‌توان از نمایشگاه‌های مجازی استفاده کرد.

در شرایط فعلی نیز که ویروس کرونا منتشر شده نگاه‌ها به سمت نمایشگاه‌های مجازی و آنلاین رفته است تا سلامت بازدیدکنندگان و شرکت کنندگان حفظ شود؛ البته باید توجه داشت که در بسیاری از کشورها که نمایشگاه را به صورت آنلاین برگزار می‌کنند از زیرساخت‌های مناسب همچون تامین اینترنت مناسب برای پوشش دهی نمایشگاه‌ها برخوردار هستند.

برای مثال زمانی که یک نمایشگاه به صورت مجازی در حوزه ساختمان برگزار می‌شود گروه‌های کالایی مرتبط با آن و سایر اطلاعات مورد نیاز برای خریداران و بازدیدکنندگان در فضای مجازی بارگذاری می‌شود و زمانی که به روی نام شرکت کلیک کرده می‌توانید به اطلاعات آن دسترسی پیدا کنید.

مهم‌تر اینکه کالاها باید در نمایشگاه آنلاین به صورت سه بعدی دیده شود و همچنین پهنای باند به افراد اجازه دهد که امکان مذاکره با مدیران شرکت مربوطه را فراهم کند تا امکان تبادل اطلاعات در رابطه با کمیت و کیفیت کالا و مبادلات اقتصادی و ... فراهم گردد. این درحالیست که برای اجرای چنین فرآیندی در ایران به دلیل مشکلات زیرساختی برگزاری نمایشگاه به صورت مجازی و آنلاین بسیار سخت و تقریبا ناممکن است.

در واقع آنچه که امروز در ایران به عنوان نمایشگاه مجازی مطرح می شود، بانک‌های اطلاعاتی مربوط به مشارکت کنندگان و کالاهای آنهاست که روی پورتال شرکتها قرار می‌گیرد و مراد از نمایشگاه‌های مجازی واقعی که در اروپاست با شرایط ویژه ای برگزار می‌شود که با توجه زیرساختهایی موجود، امکان مذاکره با صاحبان کالا و دیدن تصاویر 3 بعدی آنها فراهم است.

در حال حاضر شاهدیم با شیوع ویروس کرونا بسیاری از نمایشگاه‌ها به صورت مجازی و آنلاین برگزار شدند اما باید اشاره کرد آنچه از دستاوردهای نمایشگاه مجازی انتظار می‌رود به اندازه‌ای نیست که در نمایشگاه فیزیکی به دست می‌آید، با این حال خیلی از شرکت ها این کار را انجام می‌دهند و شرکت سهامی نمایشگاه‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران نیز به صورت فیزیکی به برگزاری نمایشگاه‌ها اقدام کرده که بعضا ضعیف‌تر از  نمایشگاه‌ سال‌های گذشته بوده و با ریزش شرکت کننده ها و بازدید کننده ها روبرو شده است.

در مجموع می توان گفت اگر قرار به برگزاری نمایشگاه آنلاین و مجازی در ایران باشد، در ابتدا باید زیرساخت‌های لازم برای آن که از جمله مهم ترین آنها تامین اینترنت است فراهم گردد. زیرا در غیر این صورت برگزاری نمایشگاه کارایی آنچنانی نداشته و تولیدکننده نمی تواند محصولات جدید خود را معرفی کند یا در جریان کم و کاست محصولات قبلی خود قرار گرفته و از ارزیابی محصولات خود توسط مشتریان و یا دیگر تولیدکنندگان برخوردار شود. در واقع این نوع از برگزاری فرصت تعامل دوسویه میان خریدار و تولیدکننده را از بین می برد.